| |
| | Παγκοσμιοποιητές - Ψυχογράφημα |  | | | Η αλήθεια ισορροπεί, ανάμεσα στην αυταπάτη και το ψεύδος | | |
Σωτήρης Τσιλ
Οι Παγκοσμιοποιητές
Α. Αφοριστικά
- Τι είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ:
ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι το σύμπλοκο βιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό ον, που βρίσκεται, κινείται και υπάρχει στο αντίστοιχο βιο-ψυχο-κοινωνικό περιβάλλον, με το οποίο διαντιδρά συνεχώς, με την όποια ισορροπία στο «εδώ και τώρα» και με το οποίο (περιβάλλον) συναποτελεί αδιάσπαστη ενότητα.
- Το καλό και το κακό: Σχετικές έννοιες.
Οτιδήποτε δρα ευοδωτικά στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη ενός οργανισμού είναι καλό. Οτιδήποτε δρα ανασταλτικά, βλαπτικά έως καταστροφικά στην ανάπτυξη και εξέλιξη αυτού του οργανισμού, είναι κακό.
- Οι συμπεριφορές.
Το σύνολο των αντιδράσεων του οργανισμού, στα ευοδωτικά και τα βλαπτικά ερεθίσματα, απαρτίζει την συμπεριφορά του.
Οι 4 Βασικές Συμπεριφορές του ανθρώπου:
Στάση - Συμπεριφορά ‘’Θέση’’
Στάση - Συμπεριφορά ‘’Επίθεση’’
Στάση - Συμπεριφορά ‘’Φυγή – αποφυγή’’
Στάση - Συμπεριφορά ‘’Απολογία’’
Β. Οι Παγκοσμιοποιητές
Αναλύοντας την προσωπικότητά τους. Μια τολμηρή έως προκλητική προσέγγιση.
Ας προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε την κρίση μας με το φως της λογικής (νους) και όχι άκριτα, μόνο με το συναίσθημα και τις "γραμμές" της εποχής.
Υπόθεση εργασίας
Υποθέτουμε ότι όντως υφίσταται η ομάδα των παγκοσμιοποιητών και ότι αυτή η ομάδα, αποτελεί μια συγκεκριμένη κάστα. Βέβαια ορισμένοι ισχυρίζονται ότι όλα αυτά μπορεί να είναι προϊόν ευφάνταστων εγκεφάλων και ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι διαφορετική. Την κρίση και την απόφαση για το τι μπορεί να είναι αληθινό και τι όχι, την αφήνουμε στον αυστηρό, αλλά απαραίτητα καλόπιστο αναγνώστη.
Με βάση τις 4 συμπεριφορές, θα επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε βασικά χαρακτηριστικά ψυχολογικά χαρακτηρολογικά στοιχεία και να σκιαγραφήσουμε το ψυχογράφημα των παγκοσμιοποιητών.
Εφόσον κάποιος, αυτός ο όποιος άνθρωπος αποφασίζει και επιβάλλει το οτιδήποτε (εξουσία), χωρίς να υπολογίζει τους άλλους, εκ προοιμίου θεωρούμε φυσικά ότι δρα επιθετικά. Η συμπεριφορά «Επίθεση» είτε είναι σαφώς αμυντική είτε είναι αμυντική (για προσδοκίες ― οράματα) ― κατακτητική συμπεριφορά, ανήκει γενικά στις αμυντικές συμπεριφορές. Όμως, άμυνα εφαρμόζεται ενεργά, αν και όταν υπάρχει κίνδυνος. Ποιος κίνδυνος άραγε υπάρχει για τους ίδιους τους παγκοσμιοποιητές, τις προσδοκίες και τα οράματά τους;
Κατ’ αρχήν χρειάζεται – σαν υπόθεση εργασίας- να κάνουμε τον διαχωρισμό «οι παγκοσμιοποιητές και όλοι οι άλλοι». Πρέπει λοιπόν λογικά να υπάρχει μια «κατηγορία» ανθρώπων, με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, που να τους εντάσσουν αυτόματα στην συγκεκριμένη κάστα. Όπως διαχωρίζονται οι ψηλοί από τους κοντούς, οι ηλιοκαμένοι από τους ασπρουλιάρηδες, οι Ρέζους θετικοί από τους αρνητικούς, οι πλούσιοι από τους φτωχούς, οι υγιείς από τους άρρωστους και πάει λέγοντας.
Επειδή δεν γνωρίζουμε με στοιχεία συντριπτικά, αλλά απλά από θεωρούμενες ισχυρές ενδείξεις μόνον, ποιοί μπορεί να είναι οι παγκοσμιοποιητές, μπορούμε να κάνουμε επίσημα φυσικά μόνο υποθέσεις. Εκ του ασφαλούς (η υπόθεση εργασίας), το υποθετικά «βασικά σίγουρο» πάντως είναι, πως αποτελούν μια κάστα, που κατέχει και χειρίζεται τη δύναμη, που είναι δηλαδή εξουσία, προφανώς πυραμιδικού τύπου, με οράματα, αρχές, στόχους, με εξουσιαζόμενους, με κατασκευασμένους υπηκόους και φυσικά με πολέμιους αντιστασιακούς, εραστές της ελευθερίας και του Ανθρωπιστικού Πολιτισμού. Ένας κίνδυνος λοιπόν αμέσως αναφύεται από την ίδια την ύπαρξη της εξουσιαστικής δομής της συγκεκριμένης κάστας (δηλαδή οι πολέμιοί της). Επιπλέον, επειδή αυτή η εξουσιαστική δομή είναι αόρατη και το άγνωστο εγείρει φόβους (δες κουκουλοφόροι), ο κόσμος είναι «κουμπωμένος» απέναντί τους. Επόμενο είναι η αναμενόμενη συνοδός υποψία - καχυποψία ή και η αντίδραση ― αντίσταση στα εμφανή της μέρη. Λογικό επίσης είναι την όποια αντίσταση να την προκαλούν και οι ίδιοι οι παγκοσμιοποιητές ως προβοκάτσια, εκτονώνοντας έτσι την αναφυόμενη ένταση, σε δευτερεύουσας σημασίας τομείς και ταυτόχρονα ανιχνεύοντας και ελέγχοντας έτσι τις αντιστασιακές ομάδες και τα άτομα. Επομένως, απέναντι στον κίνδυνο ― απειλή από τους υπαρκτούς, υποθετικούς ή πιθανούς αντιστασιακούς, οι παγκοσμιοποιητές μπορεί να εμφανίζουν πλην της «Επιθετικής ― κατακτητικής συμπεριφοράς» για προστασία ενεστώτων και μελλοντικών σχεδίων, όλες τις αμυντικές συμπεριφορές: ―Αμυντική συμπεριφορά «Επίθεση» για προστασία τους (αντιδραστική ή προληπτική καταστολή των αντιστασιακών) ―«Φυγή ― αποφυγή» για προστασία, με το να κρύβονται, να καλύπτονται, να μην είναι γενικά εμφανείς. Έτσι αποφεύγουν και βάζουν άλλους (κατασκευασμένους υπηκόους κλπ), να «βγάζουν το φίδι από την τρύπα». ―«Απολογία» με το να δικαιολογούν αναγκαστικά (έμμεσα βεβαίως) πολλές φορές τα αδικαιολόγητα λχ Σε πολέμους, σε οικονομικοπιστωτικά μεγάλα θέματα κλπ.
Για το ποιες δυνάμεις (παράνομες και νόμιμες) δυνατόν να χρησιμοποιούν και πάλι μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Φυσικά, υπάρχουν συγγραφείς που προχωρούν ντοκουμενταρισμένα πολύ βαθιά και μπορεί να τους παρακολουθήσει ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης.
Όμως, επί του παρόντος, είναι σημαντικό συνεχίζοντας, να επιχειρήσουμε να εξετάσουμε, πώς γίνεται υποθετικά αυτός ο διαχωρισμός της συγκεκριμένης κάστας από τους υπόλοιπους, όχι απλά σαν εξουσία, που είναι αυτονόητος διαχωρισμός, αλλά με τα ποιοτικά διαχωριστικά στοιχεία. Δηλαδή η ... ποιοτική «κλωστή» που τους συνδέει ξεκάθαρα μεταξύ τους και τους διαχωρίζει ταυτόχρονα από τους υπόλοιπους. Πιο αναλυτικά, τι άνθρωποι είναι, ποια τα ιδανικά τους, ποιες οι ενέργειές τους. Όμως πώς να τα βρεις όλα αυτά, όταν οι ίδιοι είναι κρυμμένοι, αόρατοι; Η προσέγγιση μπορεί να γίνει μόνον από υποτιθέμενες εμφανείς εκδηλώσεις τους, που καλούνται σ΄ αυτές, θεωρούμενοι εξέχοντες κατασκευασμένοι υπήκοοι και ενδεχομένως για προκάλυμμα και σημαντικοί συμπαθούντες (λχ Λέσχη Μπίλντερμεργκ, Τριμερής Επιτροπή κλπ) και βεβαίως, από τη μελέτη ενεργειών των κατασκευασμένων υπηκόων και οργάνων τους. Καραδοκεί όμως συνεχώς η αυταπάτη και η πλάνη και παρόλα αυτά, εν γνώση μας, το διακινδυνεύουμε. Φυσικά, ως είναι αυτονόητο, προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο ψεύδος και την πλάνη, με στόχο την εύρεση της αλήθειας και με κίνδυνο την «πτώση», με το να κάνουμε το λάθος. Αφού κατ΄ ουσίαν χρωματίζουμε ενέργειες, ως υποθετικά εκκινούσες από τους παγκοσμιοποιητές και ορίζουμε τους εκτελεστές, ως κατασκευασμένους υπηκόους με τα όργανά τους, μόνο από το κλίμα και τα περίεργα συμβαίνοντα. Όλα αυτά είναι αυθαίρετα βέβαια στη σοβαρή έρευνα. Γι’ αυτό επικαλούμαστε όλα αυτά τα ενδεχόμενα, τις γνώσεις, την ευρυγνωμία και την αυστηρή κρίση των αναγνωστών.
Φαινόμενες ενέργειες από τους κατασκευασμένους υπηκόους και τα όργανά τους, ενώ παράλληλα οι παγκοσμιοποιητές διαχωρίζουν τους εαυτούς τους από το σύνολο των ανθρώπων, μεταξύ άλλων, μπορεί να είναι:
―Μια τεχνητή (προκλητή και όχι φυσική) θανατηφόρος επιδημία, όπου γίνεται διαχωρισμός στο «εμείς και εσείς», μπορεί να τους προσφέρει, μέσω παρασκευής φαρμάκων και εμβολίων, τεράστια κέρδη, πέραν των όποιων άλλων επιθυμητών συνακολούθων. Ο διαχωρισμός με τέτοιες συνθήκες, στο «εμείς και εσείς οι υποψήφιοι άρρωστοι ― καταναλωτές», φανερώνει το οπτικό τους πρίσμα θεώρησης. Αν έτσι συμβαίνουν τα πράγματα, βλέπουν και αντιμετωπίζουν τους άλλους (εσείς) ως πειραματόζωα ή ακόμα χειρότερα, ως καταναλωτές ρομπότ και ταυτόχρονα ως αναλώσιμο είδος προς χρήση λχ Για πλουτισμό τους. Οι Ναζί χρησιμοποιούσαν κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης ως πειραματόζωα, σε επιστημονικά πειράματα. Επομένως, αν έτσι έχουν τα πράγματα, οι παγκοσμιοποιητές είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο ψυχοκοινωνικά άρρωστοι, συγκριτικά με τους Ναζί. ―Ένας πόλεμος, χωρίς εμφανή επαρκή αιτιολόγηση, «πόλεμος χωρίς αιτία», όπου ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλές «παράπλευρες απώλειες» σε άμαχο πληθυσμό, καταστροφές στα πολιτισμικά τους στοιχεία κα την κοινωνία τους. Βλέπε Ιράκ: Όπλα μαζικής καταστροφής που δεν βρέθηκαν ποτέ, ο μέχρι πρότινος ασύλληπτος (οι δορυφόροι μπορούν να εντοπίζουν και ένα πακέτο τσιγάρα) και νυν νεκρός (;) Μπιν Λάντεν, κύματα προσφύγων, άδειασμα του Μουσείου της Βαγδάτης, κατοχική κυβέρνηση, αίμα, αίμα, αίμα ….
- Παρείσφρηση λάθρα μεταλλαγμένων προϊόντων στην αγορά και παγκόσμιος έλεγχος σπόρων και φυτοφαρμάκων (Ουσιαστικά Παγκόσμιος έλεγχος τροφίμων).
―Ο προβληματισμός (κάτι υγιές) για την αύξηση του πληθυσμού της γης, σε ορισμένους προφανώς κατασκευασμένους υπηκόους, φαίνεται να γίνεται «επιδοτούμενη έγνοια», με σχέδια για τον αποπληθυσμό της γης (δες τον περίφημο τρελό επιστήμονα, τον αποκαλούμενο «Δόκτορα Θάνατο»).
Ο συγγραφέας, ως εκ της ιδιότητάς του (Ψυχίατρος), έχει δει πολλούς ανθρώπους να διατείνονται ότι ακούνε τις σκέψεις των άλλων, χωρίς βέβαια να υπάρχει τεκμηρίωση (ακουστικές ψευδαισθήσεις), να πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι απεσταλμένοι του θεού, να θεωρούν ότι είναι σωτήρες , να πιστεύουν ότι είναι προ των θυρών για την ανακάλυψη ενός κρυμμένου θησαυρού , μιας συνταρακτικής επιστημονικής ανακάλυψης κλπ. Υπάρχει τελικά πολύς κόσμος που έχει παρανοειδή ή και παρανοϊκή σκέψη. Αν ταυτόχρονα κατέχει τη δύναμη και τη δυνατότητα επιβολής και αν ανήκει σε οργάνωση, μπορεί ο συνδιασμός αυτός να είναι όνειδος για την κοινωνία και για ολόκληρη την Ανθρωπότητα. Γιατί σημασία δεν έχει και τόσο για το ποιος είσαι, αλλά για το ποιος νομίζεις ότι είσαι, ιδίως αν διαθέτεις δύναμη και … «όραμα» και μπορείς να επιβάλλεσαι.
Ο διαχωρισμός στο «εμείς και εσείς» αναφορικά με τους παγκοσμιοποιητές, καταδηλώνει ότι «εμείς» οι παγκοσμιοποιητές είμαστε οι άνθρωποι (κατ΄ αναλογία με τα σχετικά με την Ανώτερη φυλή) και «εσείς» αναλώσιμο είδος, όχι άνθρωποι, «πρώτη ύλη για σαπούνι». Έτσι το ρατσιστικό της «ανώτερης φυλής» των Ναζί (ανώτερη και κατώτερες φυλές), πράγματι ωχριά μπροστά στην «αποανθρωποποίηση» των παγκοσμιοποιητών. Εφ΄ όσον η γη κατοικείται από ανθρώπους (εμείς) και μη ανθρώπους (εσείς), που είστε αναλώσιμο είδος, δεν είναι ανήθικο βέβαια να σας χρησιμοποιήσουμε ή να σας καταστρέψουμε― ανακυκλώσουμε, όπως τις πέτρες, τα γυάλινα ― μεταλλικά ― πλαστικά μπουκάλια, τις καρέκλες, τα τραπέζια, τα μαχαιροπήρουνα, κατά πώς θέλουμε, κατά πώς μας βολεύει ή κατά πώς μας συμφέρει.
Η τέτοια προσέγγιση είναι φυσικά θεότρελη και μακάρι να ήταν απλώς μια παρανοϊκή ιδέα και βέβαια οπωσδήποτε όχι η πραγματικότητα. Όμως, αυτή η αντιανθρώπινη «φιλοσοφία», γνωρίζουμε ότι έχει προηγούμενο. Δηλαδή όπως προαναφέρθηκε, το ιδεολόγημα περί ανώτερης φυλής (Άρια φυλή) και βέβαια τα έργα και τις ημέρες των ΝΑΖΙ. Ποιος λογικός άνθρωπος θα περίμενε να συντελεστούν τέτοιες ασύλληπτες αντιανθρώπινες φρικαλεότητες. Αν κοπτόμαστε περί της λογικής, χρειάζεται ωστόσο να μην ξεχνούμε την ιστορία, αλλά και να διαβλέπουμε, φυσικά με κάθε επιφύλαξη, πέρα από τα γεγονότα, με βάση τα όποια ύποπτα συμβαίνοντα.
Πάντως, αν ισχύει αυτός ο διαχωρισμός, τότε αυτοί οι άνθρωποι, θα πρέπει να έχουν διακριτά χαρακτηριστικά, ώστε να προστατεύουν τους ομοίους τους παγκοσμίως. Αν συμβαίνει αυτό, τότε προκύπτει ότι υπάρχει μια κάστα ανθρώπων, που αυτοθεωρούνται μόνον αυτοί ως άνθρωποι, ενώ οι υπόλοιποι θεωρούνται πράγματα!
Ένας τέτοιος άνθρωπος, θα πρέπει να είναι: ― -Επηρμένος από το διαχωρισμό από τους υπόλοιπους (κόμπλεξ ανωτερότητας)
―Φοβισμένος, γιατί ανά πάσα στιγμή περιμένει επίθεση (βιούμενου ως επιθετικού του περιβάλλοντος) και εφ΄ όσον έχει το χρήμα, είναι ο ίδιος, για την προστασία του, επιθετικός.
―Απομονωμένος, λόγω του διαχωρισμού και εξ αυτού, πραγματικά ο ίδιος παρερμηνεύων και παρανοών.
―Με ελαττωμένη ηθική συνείδηση, με την ιδιωτική ανήθικη ηθική του (εγώ άνθρωπος, προασπίζομαι τους ομοίους μου, εσείς αναλώσιμα είδη, δικαιωματικά σας χρησιμοποιώ).
―Δεν γνωρίζουμε γενικά τη φιλοσοφία ζωής του (πλην των στοιχείων που απορρέουν από τα ανωτέρω). Εκτός και αν καρπώνονται και χρησιμοποιούν επιλεκτικά, μέρος από την φιλοσοφία του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά μόνο για τους ίδιους και όχι για το σύνολο των ανθρώπων της γης που θεωρούν ως «πράγματα».
―Ο παγκοσμιοποιητής είναι γενικά άτομο με αμυντικές συμπεριφορές, που τη συμπεριφορά «Θέση ― έκφραση» με προϋποθέσεις ασφάλεια και ευχαρίστηση, την εμφανίζει, όταν νοιώθει προστατευμένος από τους ομοίους του και τα τεκμενόμενά τους, στα «κάστρα» προστασίας του που «χτίζει» και παίρνει έτσι ευχαρίστηση, σε αυτό το πλαίσιο. Αλλά η έκφρασή του θα χρωματίζεται, θα είναι έκφραση διαχωρισμού, φόβου και προστατευτικού θυμού, μέχρι μίσους. Άρα και πάλι δεν θα είναι «Θέση έκφραση» να ανθίζει σαν ύπαρξη, αλλά για να αμύνεται. Φυσικά δεν μπορεί να επαναλάβει το «Εγώ γεννήθηκα για να αγαπώ και όχι να μισώ».
Με την δική μας κοινή λογική, ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πλανημένος. Χωρίς αλτρουιστικά στοιχεία, χωρίς αγάπη, πρέπει να είναι δυστυχισμένος (αντιστροφή του «εγώ γεννήθηκα για να αγαπώ και όχι να μισώ»), αλλά με αυτό το πρίσμα θεώρησης και το πλαίσιο δράσης, σαφώς φέρνει ή μπορεί να φέρει τη δυστυχία στους «κοινούς» ανθρώπους. Μέσα στην απομόνωσή του και την παράνοια που συνεπάγεται, με τη δύναμη του χρήματος που διαθέτει και χρησιμοποιεί, ελέγχοντας Οργανισμούς και Όργανα, προφανώς θα νοιώθει θεός. Ένας θεός ανασφαλής, που αποπνέει, αναπνέει και δηλητηριάζεται από τον αμυντικό, προστατευτικό θυμό του.
Στην αρχαία Ελλάδα, πέραν του ημίθεου Προμηθέα, που έκλεψε για λογαριασμό των ανθρώπων τη φωτιά ή τη «φωτιά» από τους θεούς, οι ίδιοι οι θεοί και άλλες θεϊκές οντότητες συνέβαλαν τελικά στην πρόοδο των ανθρώπων. Ο άνθρωπος, ως άνω θρώσκων ον, αγαπά, νοιάζεται για τον άλλο, είναι φιλόξενος (ξένιος Ζευς), έχει ηθική που αντέχει στην κρίση, είναι ασφαλές όν, παρόλες τις αδυναμίες του.
Οι παγκοσμιοποιητές – αν όντως υπάρχουν- φαίνεται ότι δεν διαθέτουν τέτοια στοιχεία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σωτήρης Τσιλ | | | |
|
monajia
18-11-2011 @ 07:50 | KΑΛΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡΗ,,,,,,,,,,,,,,,,, ::hug.:: | | Pavlos Melas
18-11-2011 @ 11:32 | Γεια σου Σωτήρη εσύ είσαι ειδικός !!!!!!!!!!!!!!! | | ΚατεριναΘεωνα
18-11-2011 @ 23:05 | ―Φοβισμένος, γιατί ανά πάσα στιγμή περιμένει επίθεση (βιούμενου ως επιθετικού του περιβάλλοντος) και εφ΄ όσον έχει το χρήμα, είναι ο ίδιος, για την προστασία του, επιθετικός.
ΣΩΣΤΟ !!!!!!!!!!!!!
οπως και ολο το κειμενο βεβαια | | Σωτήρης Τσιλ
20-11-2011 @ 23:50 | Κατερίνα Θεωνά. Κάποτε σκέφτηκες για το ψυχογράφημα ορισμένων (πολλών) πολιτικών μας. Δεν το ξέχασα αλλά έκανα όπως είδες την υπέρβαση, μιλώντας κατ΄ ευθείαν για τους Παγκοσμιοποιητές και τα τσιράκια τους. Γιατί θεωρώ ότι χρειάζεται να βλέπουμε όχι κοντόφθαλμα, αλλά μακριά, με αποστασιοποίηση. Ελπίζω να σε κάλυψα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
