| |
έστριψα τσιγάρο,
μ'ότι έχει μείνει
λέω θα το πάρω μεχρι τ'αύριο κι ας δουμε
τι θα γινεί
την αφησά ατέλειωτη
την αφησά μισή
τη ζωη που σου 'ταξα πως θα 'χεις
το πρωί
δε ξέρω αμα έφυγες
η αμα θα γυρίσεις
μα όσο περνάει ο καιρός
δε λες
δε λες
πως εχεις σβήσει
κι αμα δεις πανω ψηλά
τη καύτρα του τσιγάρου
θυμιζει όπως εφεύγες
την ώρα του Σαββάτου
λένε πως ξημέρωσε
και ήσουνα σταγόνα
κοκκίνη που άλλαξε
του ήλιου αυτο το χρώμα
θα περάσει
θα περάσει μάτια μου κι αυτη η ανηφόρα
θα περάσει
θα πέρασει κάποια ώρα
κι αν δε λες πως έφυγές
δε λέω πως δε πιστεύω
κι αν δε λες πως εμεινές
δε λέω πως δε πιστεύω
μενώ σε μια άκρη
και το βλέπω το πρωί
ξημερώνει και σου μοιάζει
και σου μοιάζει η ζωή
τοσο δύσκολη
τόσο ευκολη
θα περάσει θα ξαναγεννηθει
και θα είναι πάλι πρωί
και θα είναι το ξημέρωμα
που τότε
είχες δει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
