| |
Λογικά, ένα …ασήκωτο σαν το Μεθέωντα πλάσμα έκτος από τη σοβαρή καταστροφή στο περιβάλλοντα χώρο θα έπρεπε, με τη πτώση του να αφήσει και έντονα ίχνη στο μουλιασμένο έδαφος.
Όσο κι’ αν έψαξε σε μια αρκετά μεγάλη απόσταση, δε μπόρεσε να εντοπίσει ούτε ένα!
Έθεσε στον εαυτό του, ένα παρακινδυνευμένο ερώτημα. Μήπως το παράταιρο πλάσμα, είχε τη δυνατότητα να εξαφανίζει τα ίχνη του αλλά, στο ξαφνικό του τραυματισμό δε κατάφερε να αντιδράσει τελείως?
Ούτε το δυνατό φως της ημέρας άφηνε στο Άλεξ περιθώρια να τοποθετήσει στη θέση τους ορισμένα, βασικά κομμάτια από το νυχτερινό πάζλ των παραισθήσεων!
Από όσα κατά καιρούς είχε διαβάσει και από τα λιγοστά στοιχεία που συνέλεξε, τέτοιου είδους περιπτώσεις συνηγορούσαν για μια προωθημένη άποψη στην οποία και κατέληξε διστακτικά.
Δεν αποκλείεται κατά τη νυχτερινή μου περιπέτεια να μην έζησα απλώς μια ονειρική διέγερση αλλά, να βρέθηκα στη σύνθετη εγκεφαλική και ψυχοκινητική διαδικασία της υπνοβασίας!
Πολύ δε πιθανόν αυτό, να είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πνευματικών προϋποθέσεων ώστε, μέσα από κάποιο βιοενεργειακό κενό να ..τρύπωσα σε άλλη διάσταση όπου εκεί, είχα την πρωτόγνωρη συνάντηση μου!
Ναι μα, … «στην ανορθόδοξη προσέγγιση του καινούρια αναπάντητα ερωτήματα αναδύονταν» που αποσκοπούσε μια τέτοια παραφυσική συνάντηση?
Ήταν προειδοποιητική? Προφητική?
Μήπως ο Μεθέωντας μέσα από την άκομψη παρουσία και πιότερο την παράξενη ομιλία του προσπάθησε να μου μεταβιβάσει κάτι ιδιαίτερο που αποκλειστικά αφορούσε εμένα ? Δικούς μου ανθρώπους η μήπως, είχε ευρύτερη σημασία για ολόκληρο το κόσμο?
«Τα καινοφανή του ερωτήματα ακροβατούσαν, με τις σκοτεινές του απορίες κι’ αν πράγματι μπορούσε να ισχυριστεί, ένα τέτοιο ενδεχόμενο ποιος ήταν ο λόγος που επελέγη»?
«Ο Άλεξ άνθρωπος πραγματιστής, ρεαλιστής και όχι θεωρητικός ουτοπιστής, έχοντας αναπτυγμένη μαθηματική σκέψη , ήθελε τα πράγματα να ακολουθούν έννομη, φυσική διάταξη, εκείνη η παράτολμη θεωρία τον αναστάτωνε».
«Για πότε σκαρφάλωσε στη απότομη όχθη, δίχως να δώσει σημασία στα ενοχλητικά, γδαρσίματα των φυλλωμάτων, ούτε που το κατάλαβε ».
«Ο Δίας που όλη τη ώρα έδειχνε ν’ απορεί με τις νευρικές του αντιδράσεις τον ακολουθούσε, γρυλίζοντας σπασμωδικά».
«Κοντανασαίνοντας διενήργησε στο παρόχθιο δρομάκι, έναν ακόμη επισταμένο, πλην μάταιο για ίχνη έλεγχο , προτού επιστρέψει έντονα προβληματισμένος, στο σπίτι»
Νιώθοντας την ανάγκη για υποχρεωτική… ανακούφιση του πεπτικού συστήματος κλείστηκε στο wc, προσπαθώντας επ’ ευκαιρία να ανασυντάξει τις σκέψεις του.
Στο μεγάλο καθρέπτη, διάβαζε και ξαναδιάβαζε το άγνωστης ορολογίας κείμενο, δίχως να μπορεί να βγάλει άκρη.
Προς στιγμή του ήρθε διάθεση να τα σβήσει όλα όμως η άυλη ενέργεια που νωρίτερα είχε οδηγήσει το χέρι του στην αποτύπωση τους η ίδια τον …αφόπλισε!
«Κάπως έτσι, ανάμεσα στο θόρυβο του Νιαγάρα και της ατομικής καθαριότητας το οργάνωσε».
Επανήλθε στην αυλή κρατώντας το τσιμπιδάκι φρυδιών της Νάντιας.
Προσεκτικά έπιασε το βρωμιάρικο νύχι και αφού το έκλεισε σε νάιλον σακουλάκι το κρέμασε ψηλά στη κληματαριά.
Πονηρομάτη, «απευθύνθηκε αυστηρά στο Δία» πρόσεξε δε σου επιτρέπω ούτε να το μυρίσεις, κατάλαβες?
«Ο Δίας αν και καταλάβαινε ότι κάτι στράβωνε στην υπόθεση, κούνησε την ουρά του επανειλημμένα, ‘ενδεικτικό θετικής αποδοχής’ και παρ’ όλη την σκυλίσια του περιέργεια δε ξαναπλησίασε».
Ο Άλεξ επέστρεψε στο υπολογιστή όπου, μια καινούρια δυσάρεστη έκπληξη τον περίμενε.
Το κείμενο του, ως δια μαγείας είχε εξαφανιστεί.
Εκνευρισμένος προσπάθησε να εντοπίσει το σφάλμα.
Οι υπολογιστές ήταν η επιστήμη η δουλειά του. Οι γνώσεις στο αντικείμενο απεριόριστες.
Άρχισε να αναζητά τα αίτια. Επανέφερε προγράμματα, ξεσκόνισε … ρίζες, κορμούς, σκάλισε ολόκληρο το σύστημα, πουθενά. Το γραπτό του δεν είχε καν επισημανθεί!
Θεώρησε το γεγονός γελοίο. Σε μια έξαρση θυμού …έπιασε το υποσυνείδητο να του μιλά.
Άλεξ δεν είσαι μωρό. Όποιος προσπαθεί να παίξει μαζί σου και το κάνει αυτό εσκεμμένα, κακό του κεφαλιού του.
Πάλι αν είναι παιχνίδι παραφυσικού η πνευματικού τύπου και σε προκαλεί να φτάσεις ως το τέλος, ανακάλυψε το μίτο και φέρε το παιχνίδι στα μέτρα σου.
Προφέροντας τις αντιδράσεις του φωναχτά οι αισθήσεις χτύπησαν γενικό συναγερμό.
Σαν από μηχανής θεός μια εσωτερική δύναμη, τον όπλισε με περίσσιο κουράγιο οριοθετώντας προτεραιότητες.
Χρόνος για χάσιμο, δισταγμούς και υποχωρήσεις δεν ήταν επιτρεπτός αποφάσισε, «σαν υπεραθλητής που προσπαθεί πάση θυσία να τερματίσει τον αγώνα να περάσει στην αντεπίθεση.
Βρήκε και κάλεσε τον αριθμό, ενός πασίγνωστου μικροβιολόγου περιμένοντας, με πρόδηλη ανυπομονησία στο ακουστικό.
Ορίστε, ακούσθηκε η γνώριμη φωνή του.
Έλα ρε πρόσκοπε, «τον προσφώνησε στη παιδική συνωμοτική τους συνθηματολογία» ο Άλεξ είμαι.
Λυκόπουλο σε κατάλαβα! Που, βρίσκεσαι στο χωριό?
Καλές διακοπές, τυχεράκια! Πως και με θυμήθηκες?
Κατ’ αρχή σ’ ευχαριστώ για τις ευχές σου, όντως είμαι στο χωριό μα δε γνωρίζω αν οι φετινές μου διακοπές βγουν γλυκές οι ξινές!
Γιατί, υπάρχει πρόβλημα?
Αυτό, ελπίζω να μου το πεις εσύ! Μέχρι τι ώρα θα βρίσκεσαι στο ιατρείο?
Μέχρι τις δυόμισι.
Μπορώ να σε απασχολήσω σήμερα η όχι?
Το ρωτάς, έλα σήμερα.
Σ’ ευχαριστώ ξεκινώ αμέσως.
Άσε τις ευχαριστίες για άλλους, σε περιμένω.
«Με το Μάικ ήταν συγχωριανοί μεγάλωσαν μαζί, τρέχοντας στα ίδια καλντερίμια».
Έκαναν του κόσμου τις παιδικές τρέλες και είχαν μεγάλη πλάκα μέχρι που τέλειωσαν συμμαθητές το λύκειο.
Από εκεί και μετά, «δίχως να χαθούν εντελώς» ο καθένας ακολούθησε το δικό του, διαφορετικό, κύκλο σπουδών.
Δεν άφησε τις σκέψεις να τον παρασύρουν έπρεπε να κάνει γρήγορα και ταυτόχρονα να σκεφτεί, μια εύγεστη δικαιολογία για τη Νάντια επ’ ουδενί έπρεπε να την τρομάξει χωρίς ίσως, ιδιαίτερο λόγο.
Ξεκρέμασε το σακουλάκι φωνάζοντας Δία, πήδα στο αυτοκίνητο φεύγουμε.
Άλλο που δεν ήθελε «έτσι και άκουγε τη λέξη αυτοκίνητο τρελαινόταν» αναρριχήθηκε χαρούμενος στη θέση του συνοδηγού, κοιτώντας υπερήφανα τριγύρω.
Ο Άλεξ ασφάλισε στα γρήγορα το σπίτι και αναχώρησε τόσο βιαστικά που αν κοντά του κατοικούσαν γείτονες, σίγουρα θα τον βλαστημούσαν για τη σκόνη που σήκωσε πίσω του ωστόσο,
με την ώρα να πλησιάζει δώδεκα, τη ζέστη στο κατακόρυφο και μπροστά του, ‘μέχρι τη Θεσσαλονίκη’ να ξεδιπλώνονται δυο περίπου ώρες δρόμος, υπήρχε σοβαρή δικαιολογία, έπρεπε να προλάβει.
Στη διαδρομή έπιασε αρκετές φορές τον εαυτό του να οδηγεί αφηρημένα.
Στις επανειλημμένες του προσπάθειες να ερμηνεύσει τα ανεξήγητα εκείνα, έμοιαζαν να παρεκκλίνουν σε απροσάρμοστες διαστάσεις, εμποδίζοντας την οξυδέρκεια του να προσαρμοστεί στην παράταιρη, γεωμετρία των αντιθέσεων!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
