Δρόμοι- μονόδρομοι , βγάζουν στο πουθενά
Διαβάτες μεταξύ τους άγνωστοι περπατούν αργά .
Ανάμεσα τους περπατούν σκυλιά και γάτες
Μα αδιάφοροι χαζεύουν οι διαβάτες .
Στο μονοπάτι το στενό δέντρα ψηλά
Και ανάμεσα τους κάποιες λάμπες που φωτίζουν
Του σκοτεινού μας οργασμού την συμφορά
Που κρύβει μέσα του όλα όσα μας φοβίζουν .
Άνθρωποι μόνοι σε γεμάτες γειτονιές
Δεν μιλιούνται και ας ακούς παντού φωνές
Οι τοίχοι γέμισαν με χρώματα μουντά
Και σαν σκιές γυρίζουν μες στα σκοτεινά .
Πίσσα και άσφαλτο όλοι οι δρόμοι που αγαπάς
Μέσα στα τσιμέντα τα όνειρα θα φτιάξεις
Θα είναι σκληρά εκεί που θα πατάς
Και αν γίνει κάτι , ούτε μια πέτρα θα ‘χεις να πετάξεις .
