stixoi.info: N

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τι να σου γράψω πες μου, που να μη το ξέρεις;
Έχω γελάσει με το γέλιο των ματιών σου
μονάχα δυο αιώνες πριν χαρείς.
Σαν προσευχή που απ’ έξω έχω μάθει
κρατώ μέσα στου νου μου την ομίχλη
το φως της ύπαρξης σου.
Και τούτη η σκέψη η ευλαβική και μόνη
ίδια ηλιαχτίδα του Δεκέμβρη διαπερνά
τα σύννεφα που ζώνονται απάνω στο ταβάνι.

Τι να σου γράψω πες μου, για να με θυμάσαι;
Σαν ποδοβολητό εξαγριωμένου πλήθους
περάσανε από πάνω μου οι καιροί
αφήνοντας σημάδια φανερά, να με γνωρίζει η μέρα.
Κι ύστερα ξένος μες τους ξένους τριγυρνούσα
σε τόσους νυσταγμένους δρόμους
μια μέθη απλή να διεκδικώ που όνειρο να θυμίζει.
Κι εσύ ήσουν πάντα κάπου εκεί
ρυθμός στα βήματα μου
και ξεβαμμένος προορισμός τσαλακωμένου χάρτη.

Τι να σου γράψω πες μου, για να μη φοβάσαι;
Ο κόσμος γύρω απλώνεται σαν τσιμεντένιο δάσος
και λίγα μείνανε ξέφωτα
τον ουρανό να ορίζεις.
Κι οι άνθρωποι που προσπερνούν
ένστικτα αρχέγονα έχουν
θηρία που όλο αναζητούν το πρώτο θήραμα τους.
Και δεν μπορεί, κανένας δεν μπορεί
μέσα στο βλέμμα σου το ξάστερο
να αντιληφθεί σαν μια αλήθεια προφανή
το άσπρο του το χρώμα.

Τι να σου γράψω πες μου για να μη λυπάσαι;
Έχω αφήσει μες τον πιο βαθύ σου ύπνο
ίχνη πάνω στα κύματα, χνάρια πάνω στο χώμα
για να με βρεις να σε προσμένω μοναχός
στα μέρη που ζωγράφιζες προτού σε πιάσει η νύχτα.
Κι εκεί με ένα τραγούδι απ’ της Άνοιξης το στόμα
(μια μελωδία που ‘μεινε κλεισμένη σε συρτάρι)
θα μοιραστούμε σαν ψωμί την πιο γλυκιά μας λήθη
για την ατέλειωτη βροχή που αφήσαμε ξωπίσω.
Κι ίσως όταν θα ξυπνάς μέσα στην πρώτη ζάλη
να ‘χεις φυλάξει σαν εικόνα μακρινή
εκείνο τον Παράδεισο που ήθελα για σένα.

Τι να σου γράψω πες μου, για να μη ξεχάσεις;
Δυο λόγια χάρτινα και μια πληγή ζεστή
περίσσεψαν μονάχα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ξέρω πολλά για σας τους ανθρώπους αλλά δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο...

monajia 06-12-2011 @ 17:23	Κι εκεί με ένα τραγούδι απ’ της Άνοιξης το στόμα (μια μελωδία που ‘μεινε κλεισμένη σε συρτάρι) θα μοιραστούμε σαν ψωμί την πιο γλυκιά μας λήθη για την ατέλειωτη βροχή που αφήσαμε ξωπίσω. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ 06-12-2011 @ 17:25	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΙΧΑΛΗ ΑΡΓΗΣΕΣ ΑΛΛΑ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ ::theos.:: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
avantage 06-12-2011 @ 17:27	Τι να σου γράψω πες μου, για να μη ξεχάσεις; Δυο λόγια χάρτινα και μια πληγή ζεστή περίσσεψαν μονάχα. Τι να σου γράψω πες μου, για να μη φοβάσαι; ::theos.:: ::theos.:: Kαλησπέρα..
Ηώς 06-12-2011 @ 17:41	Σαν ποδοβολητό εξαγριωμένου πλήθους περάσανε από πάνω μου οι καιροί...........τι γράφεις !!!!! ::theos.:: ::hug.:: καλησπέρα!!!!
aridaios 06-12-2011 @ 17:58	Σαν προσευχή που απ’ έξω έχω μάθει κρατώ μέσα στου νου μου την ομίχλη το φως της ύπαρξης σου. ::yes.:: ::theos.::
φλοισβος 06-12-2011 @ 19:07	Απίστευτη επιστροφή!!!! Τον σεβασμό έχεις.. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αντικλείδι 06-12-2011 @ 19:24	Εύγε !!! θ α υ μ ά σ ι ο !!!
elsa98 06-12-2011 @ 21:50	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο