stixoi.info: Η Ελλάδα που σκοτώσαμε

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Ελλάδα που σκοτώσαμε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130619 Τραγούδια, 269437 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η Ελλάδα που σκοτώσαμε

Πεθαίνουν οι πόλεις τα βράδια…
Κι αν κάνεις πως περπατάς μέσα στη νύχτα χαζεύοντας
ακούς, να τρίζουν τα κρεβάτια των νεκρών
κάτω απ’ τα φώτα τα χλωμά
και τις μαρκίζες.

Εδώ,
σε αυτό το πεζοδρόμιο κατοίκησε ο χρόνος.

Βύζαινε γάλα από τα βήματα των πρωινών περαστικών
και ζεσταινόταν στο παλτό ενός ζητιάνου.
Έτσι, απόχτησε μιαν αίσθηση οικειότητας
μπήκε μετά σε όλα τα σπίτια
κρεμασμένος στους τοίχους και σε χέρια απλωμένος

Μα πεθαίνουν οι πόλεις τα βράδια…
Μες στον ασβέστη του φεγγαριού γίνονται αγάλματα
κι όλος ο κόσμος είναι πια ένα μουσείο περασμένων εποχών.

Ποια να’ ναι τούτη η Ελλάδα που σκοτώσαμε;

Να μην αγγίξω, να μη μιλήσω
να θυμηθώ να ξεχάσω την τελευταία επαφή μου.

Να θυμηθώ να ξεχάσω
το αγαπημένο παραμύθι της γιαγιάς
και τη βραχνή φωνή του λατερνιάρη τα χαράματα.

Να θυμηθώ να ξεχάσω
τη μυρωδιά του κάμπου και την χαρά του πρώτου μας χαρταετού.
Την ελιά και το κτήμα, τον βοσκό
την προβατίνα με το ζεστό, φρέσκο γάλα

Να θυμηθώ να ξεχάσω και το αχνιστό μας ψωμί
μοιρασμένο στα δύο, μοιρασμένο στην ίδια την αιωνιότητα.

Κι όπως απόμεινα μικρό παιδί να μετρώ τις ρυτίδες
Να θυμηθώ να σε ψάξω σε όλα αυτά που τα λέω « Πατρίδα»
να θυμηθώ να σε ψάξω σε όλα αυτά που χωρούν στην Αγάπη.
Να θυμηθώ να θυμηθώ. Όχι για ‘μένα μα για Εσένα.
Όχι για εσένα μα για Εμάς.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Nikitas... 07-12-2011 @ 23:44	Δυνατό..
azoritis 08-12-2011 @ 00:20	να θυμηθούμε και να ψάξουμε για ....Εμάς. υπέροχο...................
aridaios 08-12-2011 @ 00:56	Αθανασία) Πω πω!! Τι υπεροχο γεματο εικονες[χιλιαδες] και συναισθηματα... Να θυμηθώ να ξεχάσω τη μυρωδιά του κάμπου και την χαρά του πρώτου μας χαρταετού. Την ελιά και το κτήμα, τον βοσκό την προβατίνα με το ζεστό, φρέσκο γάλα ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: Φιλακια απο την Φλωρινα
monajia 08-12-2011 @ 08:06	ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ................ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ......................... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
merlin17254 08-12-2011 @ 11:20	...Άθανασία.....πανέμορφα γραμμένο....ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ...
αντικλείδι 08-12-2011 @ 21:04	πολύ ωραίο κοριτσάκι !!! μπράβο σου ...! ::hug.::
jilan 08-12-2011 @ 22:32	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
apelsini 08-12-2011 @ 23:29	::up.:: ::up.:: ::up.::
gk_giotaki 09-12-2011 @ 06:36	Κι όπως απόμεινα μικρό παιδί να μετρώ τις ρυτίδες Να θυμηθώ να σε ψάξω σε όλα αυτά που τα λέω « Πατρίδα» να θυμηθώ να σε ψάξω σε όλα αυτά που χωρούν στην Αγάπη. Να θυμηθώ να θυμηθώ. Όχι για ‘μένα μα για Εσένα. Όχι για εσένα μα για Εμάς. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Yol 15-01-2012 @ 23:11	Ποτέ ξανά δεν έχω διαβάσει περιγραφή για το πώς μεγαλώνει και απλώνεται ο χρόνος, τελειότερη απ' αυτή της τρίτης σου στροφής. Έξοχο, έξοχο ποίημα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο