| |
| | Τρία ποιήματα για τα Χριστούγεννα |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
1.
Πώς μ’ αρέσουν τα λαμπιόνια,
τούτη η φάτνη κι οι τρεις μάγοι,
τ’ αγγελάκια πά’ στα κλώνια,
κι όλοι οι κοιλαράδες άγιοι.
Πώς μ’ αρέσει, πώς μ’ αρέσει
να χαζεύω τις βιτρίνες,
είθε χρόνοι να ’ρθουν αίσιοι
ν’ αποφύγουμε τις πείνες.
Πώς μ’ αρέσει εγώ να τρώγω
γεμιστή τη γαλοπούλα,
και να κρύβω δίχως λόγο
λίγα κόκκαλα στη ζούλα.
Να τα βάζω μες στην κάλτσα,
όπως έκανα παιδάκι
και να στάζει κάτω η σάλτσα,
απ’ το μάρμαρο στο τζάκι.
Πώς μ’ αρέσουνε τα δώρα,
τα πακέτα κι οι κορδέλες,
τα κορίτσια και τ’ αγόρια
που μεθούν και κάνουν τρέλες.
Στριπτιζάδικα τις νύχτες,
λέσχες για τριάντα-ένα
δείχνουν μεσονύχτι οι δείχτες,
τι Χριστούγεννα αγιασμένα!
2.
Στον σάκο σου μέσα, μπαλόνια,
χιονόβροχο κατά ριπάς.
Στων δέντρων τα κλώνια λαμπιόνια
φωτίζουν τον δρόμο που πας.
Εσύ, πιο βαρύς με τα χρόνια,
μεγάλους, μικρούς, αγαπάς.
Στον κόσμο πληθαίνουν τα χιόνια
κι ασθμαίνεις απ’ το by-pass.
«Χο, χο»!... Στολισμένα μπαλκόνια,
μια ξέφτια κουδούνα χτυπάς.
Η νύχτα σού φαίνεται αιώνια,
γλιστράς και τα δώρα σκορπάς.
Διαβάτης κανείς με συμπόνια,
δεν έρχεται ’κεί που πονάς.
Στων δέντρων τα κλώνια λαμπιόνια
φωτίζουν τον δρόμο που πας.
3.
Ω, τι χαρά, το χιόνι με σκεπάζει,
τη μύτη μου παγώνει και φωνάζω!
Αλήθεια πώς, ω, πώς με συναρπάζει,
απέξω τις βιτρίνες να κοιτάζω!
Το έλκηθρο του Άι-Βασίλη ξεκινά,
πώς χαίρονται τ’ αγέννητα παιδιά μου!
Ο κόσμος, τα Χριστούγεννα, πεινά,
ντιν-νταν, ντιν-νταν, γιρλάντες πέφτουν χάμου!
Ω, τι χορός, ο πάγος με καλύπτει,
το βλέμμα μου θολώνει και τσιρίζω:
«Οράθ’ ομολογούνθ’, ότι με τύπτει»!
Σηκώνομαι ξανά και βηματίζω!
Το έλκηθρο του Άι-Βασίλη ξεκινά,
στην ώρα του να κατεβεί μπροστά μου!
Ο κόσμος, τα Χριστούγεννα, πονά,
ντιν-ντον, ντιν-ντον, λαμπιόνια τα δάκρυά μου!
Ω, τι γιορτή, χωρίς σκοπό και βάθος,
απλά να θησαυρίζουν οι ζητιάνοι!
Ποιος ουρανός; Ποιος ωκεανός; Ποιος Άθως;
Ελπίδα, πατησιά μου και ταβάνι!
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
John Fenix
17-12-2011 @ 10:44 | Καλά Χριστούγεννα Παναγιώτη. Σου εύχομαι να βρεις ότι ψάχνεις. ::angel.:: | | monajia
17-12-2011 @ 10:47 | Διαβάτης κανείς με συμπόνια,
δεν έρχεται ’κεί που ακουμπάς.
Στων δέντρων τα κλώνια λαμπιόνια
φωτίζουν τον δρόμο που πας.
Ποιος είσαι; Πώς σε λένε, Άγιε Βασίλη;
Παιδάκι κάποιο γράμμα σού ’χα στείλει!...
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Ναταλία...
17-12-2011 @ 12:50 | Διαβάτης κανείς με συμπόνια,
δεν έρχεται ’κεί που ακουμπάς.
Στων δέντρων τα κλώνια λαμπιόνια
φωτίζουν τον δρόμο που πας.
Σου εύχομαι να βρεις τον συνθέτη που ζητάς ::yes.:: ::theos.:: ::xmas.:: | | ptoumassis
17-12-2011 @ 13:01 | Χε, χε, ελπίζω κι εγώ να βρεθεί συνθέτης και να προλάβουμε, γιατί την Παρασκευή 23 του μηνός θα δώσω μια συνέντευξη στο ράδιο 9, στην εκπομπή των Παπαγιάννη-Ντάσκα (2-4 το μεσημέρι) κι εκεί σκέφτομαι να παιχτεί κι αυτό! Θα είναι γιορτινή μέρα... | | ο Γέροντας
17-12-2011 @ 13:59 | Ποιος είσαι; Πώς σε λένε, Άγιε Βασίλη;
Με ψάχνεις; Κάτι σού ’χα παραγγείλει!... ::rol.:: ::up.:: ::up.:: | | ptoumassis
18-12-2011 @ 14:22 | Φίλες και φίλοι μου, πρόσθεσα κι ένα δεύτερο χριστουγεννιάτικο ποίημα και άλλαξα τον γενικό τίτλο... Επίσης, από το αρχικό, το "Άγιος Βασίλης", που τώρα πήγε δεύτερο, αφαίρεσα τα ρεφρέν και διασώζονται μόνο στα σχόλιά σας... Θα ψάξω στα παλιότερα ποιήματά μου μήπως έχω γράψει και κάποιο τρίτο, να τα κάνω ίσως τρία... Αν όχι, και δύο καλά είναι. Μα κάτι μού λέει πως υπάρχει τρίτο... Θέλω να το βρω κι ίσως να το δουλέψω λίγο πρώτα. Με συγκινεί η ενθάρρυνση που μού δίνετε. Το ποίημα "Άγιος Βασίλης" δεν το σβήνω, παρά την αρχική μου απόφαση, διότι σάς άρεσε. Και επίσης, ο Γρηγόρης και ο Άνουγια μού έκαναν θετική κριτική εκτός παρόντος χώρου σχολίων... Σας ευχαριστώ όλες και όλους...
Παναγιώτης Τουμάσης | | ptoumassis
20-12-2011 @ 10:15 | ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΡΙΑ..... ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ..... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
