| |
Εποχή μοιραία και γκρίζα... Εποχή λάγνα θυμίζεις αρένα. Μα οι μονομάχοι γέρασαν κι αφήσανε τα όπλα.
Εκλεπτυσμένο μα ψόφιο το Show, για θεατές που άλλαξαν και Ξεπουλήθηκαν στην αρχαία αγορά.
Κάποτε ο ψίθυρος της επανάστασης έσκιαζε τη μοναρχία της ζωής.
Μα τώρα πια η σιωπή επιχρύσωσε την αδιαφορία... Κι ο μονάρχης γεμίζει την κοιλιά κι αποφασίζει το θάνατο μας.
Εσυ ο ίδιος. Κι εσυ κι εγω τον ταϊσαμε σε τραπέζι πλούσιο και εκλεκτό. Τον κάναμε φίλο κι αδερφό μας.
Ασήμαντα γραμμένες οι ψυχές στους τοίχους με σπρέι. Για το ντεκόρ των περαστικών κυρίων με τη γραβάτα...
Κι ενας αρχαίος τρελός ζητά τη χλεύη μέσα στον σιωπηλό και λυπημένο σεβασμό που έχει το μαντρί για το άτομό του.
Ήρθανε απ'τα ξένα οι ασσασίνοι... Και καλπάζοντας μέσ' το κενό, σκότωσαν του Διόνυσου τη μεθυσμένη μαγεία.
Το "θέλω" έγινε δηλητήριο για το "ζώ". Και το παλιό πνεύμα της ευτυχίας το διέγραψαν τα δανεισμένα ευρώ.
Πέθανε ο παλιός ο κόσμος. Στη θέση του το γκρίζο τσιμέντο βροντοφωνάζει οτι υπάρχει και βασιλεύει.
Παραμύθι πλέον η αγάπη για να κοιμίζει τα πεινασμένα παιδιά στην κούνια.
Στρεβλές φιλοδοξίες για ανώμαλα μεγαλεία κοιμίζουν τους μεγάλους.
Πάντως όλοι θα κοιμηθούν... χωρίς να αναρωτιούνται αν και πότε θα ξυπνήσουν.
Αταίριαστοι οι άνθρωποι... Παλιά Ρόκ άσματα μέσα σε αποστειρωμένο λευκό ιατρείο.
Ψυχές μετρημένες στο υπόλοιπο της πιστωτικής.
Βαριά βιομηχανία συνειδήσεων που φαλίρησε μέσα στο δηλητήριό της.
Και η ελπίδα λαθρεπιβάτης σε σαπιοκάραβο της άγονης γραμμής.
Η αλήθεια των παιδικών ματιών σκεπασμένη απ'το γκρίζο πέπλο της γρήγορης πληρωμένης ικανοποίησης που
υπαγορεύει ο Λεβιάθαν της ανάγκης.
Και σε μια έκλαμψη περισυλλογής... τα κεφάλια σκυμμένα και βουβά. Φόρος τιμής σε ο.τι χάθηκε.
Χαμογέλα! Σύντομα θα πεθάνεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
