| |
| | Ανεξηγήτως |  | | |
Μέσα σε αυτή την αναταραχή του κόσμου γύρω μου
στις φωνές, τις κραυγές του κόσμου παντού
που ακόμη και το δύστυχο μυαλό μου δε βρίσκει καταφύγιο,
ούτε ένα μικρό κομμάτι αγνής γης να ξαποστάσει
αναβλύζει , από κάπου, άγνωστο το που,
ένα μικρό κυκλάκι ήρεμης αγάπης.
Το κορμί μου απαντάει σε αυτό.
Κάπου υπάρχει κρυμμένο μέσα ένα τόσο δα τοσοδούλι κυκλάκι
για κάτι που δε μπορώ να χαρακτηρίσω ‘’αυτό’’.
Είναι κάτι σαν μια αγάπη που δεν καίγεται από τους καύσωνες του καλοκαιριού
ή δε λιώνει σαν χιόνι στα βουνά την άνοιξη από προγενέστερους χειμώνες.
Είναι κάτι σαν ένα γιασεμί μυρωδάτο στον ανύπαρκτο κήπο του κορμιού μου
που λειτουργεί επαναστατικά, σαν μια ήρεμη δύναμη, με ήρεμους χτύπους
στο εσωτερικό των παλαμών των δύο ερωτευμένων ανθρωπάκων που γεύτηκαν τον κραδασμό της λιτανείας των συναισθημάτων της φευγαλέας αγκαλιάς και, να ακόμη
της αμυγδαλωτής παιχνιδιάρικης λέξης που κρύβουν τα ζευγάρια των ματιών όταν συναντώνται μοναχικά στον κοινό – κοινόβιο ουρανό των βραδιών τους.
Κάπως , μοναχικώς έτσι, ένας μοναχικός κύκλος χαράζει και χαράζεται μέσα μου ανεξηγήτως των βουητών που ακούγονται στο μυαλό και στον κόσμο έξω από αυτό.
Κάπως έτσι δηλαδή, όταν κάποια λίγα λεπτά της νύχτας, το μισό αποψινό φεγγάρι έλθει σε πλήρη συνάντηση με τις ραχοκοκαλιές του απέναντί μου παντοτινού βρέφους και εραστή φωτίζοντας τις λευκές του αποκρίσεις, με νεύματα συγκαταβατικά και λατρευτικά προς εσέ που γέρνεις σε άγνωστες προς εμέ ραχοπληγές.
Κάπως έτσι, ένας μικρός κυκλίσκος μου μουρμουρίζει ευχάριστα κι αισιόδοξα – μα ανήμπορα σε με πιστευτό – πως ό,τι αγαπάς θα ‘ναι δικό σου πάντα, επειδή ξεχωρίζει από το πριν, το τώρα, το μετά της συναισθηματικής σου αιτίας ή και λαβυρίνθου.
Και να, δεν είναι πως δεν πιστεύω σε αυτό το μουρμουρητό, μα απλά δε συμφωνώ με την σκεπτόμενη πορεία του μυαλού. Και να, εν τέλει, το επειδή των φόβων των ηλιακών μου παραισθήσεων.
Στα ατέρμονα ΝΑΙ.
Στους αβυσσαλέους κραδασμούς.
Στη χαρμολύπη του για πάντα τέλους μας.
2.01.2012
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
χρηστος καραμανος
03-01-2012 @ 07:30 | Κάπως έτσι, ένας μικρός κυκλίσκος μου μουρμουρίζει ευχάριστα κι αισιόδοξα – μα ανήμπορα σε με πιστευτό – πως ό,τι αγαπάς θα ‘ναι δικό σου πάντα, επειδή ξεχωρίζει από το πριν, το τώρα, το μετά της συναισθηματικής σου αιτίας ή και λαβυρίνθου.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
03-01-2012 @ 09:08 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | χρήστος
03-01-2012 @ 09:47 | πολύ πολύ καλό, καλή χρονιά σου εύχομαι | | Ναταλία...
03-01-2012 @ 11:47 | Πολύ καλό, καλή χρονιά ::yes.:: ::xmas.:: ::hug.:: | | ALIROS
03-01-2012 @ 20:58 | ::up.:: ::up.:: καλή χρονιά | | konstantinos k.
07-01-2012 @ 10:20 | Στα ατέρμονα ΝΑΙ.
Στους αβυσσαλέους κραδασμούς.
Στη χαρμολύπη του για πάντα τέλους μας....
...Sta ntropala mourmourita.
Stou gremismenous lavirin8ous.
Sthn ugrh aura tou kalokairiou. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
