| |
είναι φορές που ο καιρός
ανοίγει και φωτίζει,
κρασί ο ήλιος κι η καρδιά
κούπα που ξεχειλίζει
και γίνοντ'όλα φωτεινά
καθάρια μυρισμένα,
βότσαλα που 'ναι στο γιαλό
μάτια καθρεφτισμένα
κι έρχονται τότε μυρωδιές
που 'χες για ξεχασμένες,
και σε ξαφνίζουνε γλυκά
μνήμες αραχνιασμένες
κι ο λογισμός κάνει φτερά
παίρνει να ταξιδεύει,
κι από το σώμα η ψυχή
παίρνει να αλαργεύει
και κάποτε στην Κάρπαθο
βουτώ για χοχλακούλια
και κάποτε από την Τζιά
σου κόβω δυό ζουμπούλια
και κάποτε στα Γιάννενα
πίνουμε τσιπουράκια
και κάποτε στο Ρέθεμνο
σου ψήνω δυό λαυράκια
κι άλλη φορά στην Πέραμο
σου παίζω το λυράκι
κι άλλη φορά στην αγκαλιά
κρατώ ζεστό κορμάκι
Αχ ταξιδιάρη λογισμέ
πάντα σουρτούκης νά'σαι
ποτέ σου Ιθάκη μη σκεφτείς
ποτέ σου μη λυπάσαι
Αχ ταξιδιάρη λογισμέ
ποτέ σου μη γεράσεις
γερνάω εγώ και για τους δυο
φτάνει να με βαστάξεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
