| |
Κάποιες φορές οι απουσίες έχουν όνομα
στα περπατημένα περάσματα της νοσταλγίας,
ντύνονται με λέξεις που αγαπήσαμε!
Μαζί ξενυχτίσαμε
χορεύοντας στη σιωπή των κρίνων
στο άρωμα ανθισμένου νυχτολούλουδου
που μεθούσε στη σιγαλιά
ενός φεγγαριού διπλωμένου στα δυο.
Μαζεμένα τ’ αστέρια
στην δεξιά άκρη τ’ ουρανού
εισχωρούν από το ανοιχτό παράθυρο
ραίνοντας φως σε ωχρά φαντάσματα
με αγγίγματα που έγιναν μνήμη
στην ξύλινη κουπαστή του ονείρου.
Τώρα μονάχη κι έρημη
η απελπισία ψάχνει,
παραφρονεί, τρελαίνεται,
αποκωδικοποιώντας κατάγματα συναισθημάτων.
Ονοματίστηκαν σαν μπήκαν στον γύψο
στις απαγορευμένες λάμψεις θραυσμάτων
μέσα στα μάτια τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
