| |
| | Ένα πρωί |  | | |
Ένα πρωί μου ‘μεινε πια για να θυμάμαι,
και ένας ήλιος.
Δρομάκια στο Λυκαβηττό που ανυποψίαστη,
με πλάνεψαν μ’ αντίλαλους παλιούς,
με γνώριμες φωνές,
με πήγαν πίσω.
Ένα πρωί έμεινε μόνο
κι ένας ήλιος.
Στα μάτια σου τον είχες και τον έδειχνες,
στα χέρια μου τον άφησες
για λίγο.
Κι ήταν σα να ‘λεγες να μείνω,
να ψάξουμε για τα παιδιά
που κάποτε ήμασταν,
κι ήταν σα να ’λεγες να ελπίζω.
Σα να ’λεγες οι ίδιοι αντίλαλοι
κι εσένα πως επήγαν πίσω.
Ένα πρωί του Οκτώβρη παγωμένο,
ένας κρυφός Λυκαβηττός και ένας ήλιος,
έμειναν πια για να θυμάμαι.
Για να λυπάμαι - να με πηγαίνουν πίσω.
Σ’ εκείνο που δεν ξέχασε ο χρόνος
σ’ εκείνο που το έκλαψε ο πόνος,
σ’ αυτό που πάντα, πάντα θα γυρίζω,
σ’ αυτό που πάντα, πάντα θα ελπίζω.
Παλιοί αντίλαλοι, κήποι χαμένοι,
και παραμύθια για να λυπάμαι,
ένα πρωί του Οκτώβρη παγωμένο,
σ’ ένα κρυφό Λυκαβηττό,
κάτω απ’ τον ήλιο.
Κι ύστερα πάλι μεγάλος έγινες
κι εμέ παιδί άφησες πίσω.
Αυτά στα χέρια μου κρατώ και προχωρώ
το αιώνια σκυφτό κορίτσι
στον κόσμο αυτό που έμελλε έτσι ανήλιαγος
και άχαρος ο δρόμος μου ν’ ανοίγει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ποτέ η ίδια | | | |
|
monajia
10-01-2012 @ 19:24 | Αυτά στα χέρια μου κρατώ και προχωρώ
το αιώνια σκυφτό κορίτσι
στον κόσμο αυτό που έμελλε έτσι ανήλιαγος
και άχαρος ο δρόμος μου ν’ ανοίγει.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | avantage
10-01-2012 @ 19:32 | Ένα πρωί του Οκτώβρη παγωμένο,
ένας κρυφός Λυκαβηττός και ένας ήλιος,
έμειναν πια για να θυμάμαι.
σ’ αυτό που πάντα, πάντα θα γυρίζω,
σ’ αυτό που πάντα, πάντα θα ελπίζω.
::theos.:: ::theos.::
Καλησπέρες!!!Πολύ όμορφο.. ::hug.:: | | xamogelaki
10-01-2012 @ 20:54 | Ευχαριστω!!!! να στε καλα!!! ::rol.:: | | jilan
10-01-2012 @ 21:46 | Εξαιρετικό!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
