| |
| | Ζωή και θάνατος |  | | | .......................... | | |
Ζωή και θάνατος
Τί είναι αυτό που σκοτώνει άραγε ; Ο θάνατος που τελειώνει τη ζωή και την αγωνία ή η ζωή που ανοίγει έναν ανελέητο κύκλο θανάτου που καραδοκεί και επιβουλεύεται τη κάθε της ανάσα ; Ίσως εκείνο το κομμάτι του μετουσιωμένου θανάτου που μας αναλογεί και γίνεται μέρα με τη μέρα ανήφορος και ανυπόφορο φορτίο σκοτώνει όταν οι κυρτωμένες πλάτες μας να το αντέξουν δεν μπορούν, και τότε μοιάζει ο θάνατος με λύτρωση και η ζωή με θάνατο.
Μια στενωπός που όσο μας θρέφει η ζωή με ελπίδες, σαν συμπληγάδες που τσακίζουν τα φτερά μας, ανοιγοκλείνουν, όταν ορθώνει ο νους το βλέμμα στον ουρανό για να πετάξει. Κι όταν το βλέμμα έχει χαθεί σε μιά φυγή, οράματα καβαλικεύοντας, τη πύλη του ποθώντας να διασχίσει ,στέκει εκείνος προς τα προπύλαια εκεί που τελειώνει το όραμα και αποδρά στο όνειρο, να μας δείχνει τα δόντια του. Μια ανάσα δρόμο, πριν από μέσα να περάσεις, σε περιμένει, να βυθιστούνε μέσα στη σάρκα που έχει τολμήσει να το πιστέψει. Και σε ξυπνά. Κέρβερος θάνατος. Κι όπως τα κόκκαλα μες τα σαγόνια του κάθε σου σκέψη τη τσακίζει’ και τότε μοιάζει ο θάνατος με λύτρωση και η ζωή με θάνατο.
Μια λεπτή και αδιόρατη κόκκινη γραμμή ισορροπίας πάνω σε δυό αβύσσους. Της ζωής και του θανάτου. Ισορροπώντας πάνω τους , πάνω από το αδηφάγο κενό που όταν και μόνο συλλογιστείς το βάθος τους, χάνεις κάθε αίσθηση του νήματος κάτω απ τα πόδια σου που σας χωρίζει. Μία κόκκινη γραμμή σε ένα τεντωμένο νήμα με την αδηφάγο άβυσσο να βρυχάται ζητώντας να σου αποσπάσει την πολύτιμη ισορροπία και να σε ρίξει στο ακόρεστο βάθος της για να λυτρώσει την αλύτρωτη πείνα της.
Η ζωή και ο θάνατος. Ένα νόμισμα με δύο όψεις που σε κάθε ατέρμονη ρίψη του περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο άξονα φέρνοντας στην επιφάνεια ενίοτε το ένα ή το άλλο πρόσωπο. Ανταγωνιστική καθ όλα της, αλλά σχέση απόλυτη και γόρδιος δεσμός. Συγγένεια εξ αίματος που η διαλεκτική τους παράγει αιμορροφιλικούς συνειρμούς στην ύπαρξη που νοσεί διαπλεκόμενη. Μιά νόσος ανίατη που χτυπάει το νευρικό σύστημα παραλύοντας τα υγιή αντανακλαστικά. Και η άβυσσος που εκτείνεται σε μία ατελεύτητη ευθεία σε μόνιμη κατάσταση αναμονής, περιμένει, εθισμένη στο αχαλίνωτο μεθύσι της με τις αγκαλιές ανοιχτές , που άλλοτε μοιάζουν με δόντια έτοιμα να σε κατασπαράξουν και άλλοτε με ολάνθιστα καταπράσινα λιβάδια , μαζί , ετεροθαλή αδέρφια , να πέσεις , να σε δεχτούν και να σε αφομοιώσουν.
Και τότε αμφιταλαντευόμενος ακροβατείς με μοναδικό σου εφόδιο στα χέρια, αυτή την ατσαλένια δοκό της συνείδησης που εκτείνεται στα στιβαρά μπράτσα της ύπαρξης και φιλοξενεί πάνω στις άκρες της, τη λογική και το συναίσθημα. Και κάτω από τα πόδια σου η άβυσσος . Η ζωή και ο θάνατος. Μια έλξη που άλλοτε κορυφώνεται και άλλοτε βυθίζεται στα μύχια της συνείδησης, Ιανόμορφα, αλλάζοντας πρόσωπα. Κι όταν το ένα φθίνει και βυθίζεται το άλλο αυξάνει και ανέρχεται. Αλλάζουν οι πολικότητες , οι έλξεις και οι απωθήσεις και χάνονται οι ισορροπίες. Οι δικές σου και οι δικές τους . Γιατί έχουν τα ετεροθαλή κι αυτά ισορροπίες , συνέχεια και εξέλιξη. Αν και μορφές δισυπόστατες, και ενώ αντιτίθενται, μορφοποιούνται μέσω κοινών χαρακτηριστικών και διαπλέκονται σε μία σχέση αλληλεξάρτησης. Και κάθε φορά που οι σειρήνες της αβύσσου σπάνε το φράγμα και σε καλούν εσύ θα πρέπει να αντιτάξεις τη ράβδο σου εναλλάξ. Μια τη λογική και μια το συναίσθημα , όπως οι καιροί επιτάσσουν. Να μείνεις στην ρότα . Απαρέγκλιτος. Να μην σε καταπιεί ο τυφώνας του πάθους , να μην σε ξεβράσει η θύελλα του φόβου , να μην προσκρούσεις στη ξέρα της λήθης , να μην αποσκιρτήσεις μεσοπέλαγα στις αστραπές της καταιγίδας και αποκαμωμένος παραδοθείς στα χέρια του μορφέα .
Γιατί έχουν τα ετεροθαλή πάνω στο ικρίωμα λίγο πριν πέσεις απ' το νήμα, το δήμιο τους. Τον ύπνο. Που πριν να τους παραδοθείς σου κλείνει τα μάτια ,δένοντάς τα για να σε παραδώσει στην αδερφή του τη λήθη. Κι αυτή με τη σειρά της θα σε αποπροσανατολίσει. Μέσα στο φως, στο σκοτάδι, θα πλέξει τον ιστό της από ανατολή σε δύση, από βορρά σε νότο, από τη γη ως το άπειρο. Θα πιάσει στον αργαλειό της κάθε νήμα του φόβου σου, κάθε κλωστή της επιθυμίας σου και μαζί με το χρώμα των ονείρων σου θα πλέξει το δρόμο σου, το τόπο σου, τον κόσμο σου, το προσωπικό σου σύμπαν αποκομμένο από το σύμπαν πάνω στο μεγαλόπρεπο σκαρί του ψέματος και θα σε ταξιδέψει σε μια θάλασσα γαλήνια και μακάρια με το χαμόγελο του ήλιου χάδι στα καταγάλανα νερά της , κατευθείαν στη Σκύλα και στη Χάρυβδη , στο στόμα της αβύσσου , στην αγκαλιά των ετεροθαλών που σε περιμένουν. Και τότε δεν μοιάζει η ζωή με θάνατο και ο θάνατος με λύτρωση , αλλά όλα είναι θάνατος και μια αναστολή της ύπαρξης , μια κοσμική αντινομία.
Γι αυτό όσο κι αν αντιμάχονται μη γελαστείς, μη σε γελάσουν, αλληλοεξαρτώνται. Μην το ξεχνάς και χαριστείς στο ψέμα γιατί ο δήμιος τη θηλιά καθώς κοιμάσαι θα περάσει στο λαιμό και θα ζητήσει για αντίτιμο-καθώς θα πνίγει εμπρός στα μάτια σου το πόνο της αλήθειας και θα σβήνει από το αίμα σου τούτος ο πόνος-το αίμα σου. Οι νεκροί δεν το χρειάζονται το αίμα και……
…εγώ λέω για σήμερα να σταματήσω εδώ. Αύριο βλέπουμε πάλι..Την καλημέρα μου σε όσους είχαν την υπομονή να το διαβάσουν και σε όλους του υπόλοιπους που δεν θα τη δουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
aiolos65
14-01-2012 @ 08:45 | Η ζωή και ο θάνατος. Ένα νόμισμα με δύο όψεις .
καλημέρα. ευχαριστούμε...........!!!!!!!!! ::up.:: | | monajia
14-01-2012 @ 13:17 | ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑΝΝΗ...............
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΜΝ | | ΑΝΤΗΣ
14-01-2012 @ 16:54 | YΠΕΡΟΧΟΟ ::rol.:: ::rol.:: ::rol.:: | | aridaios
14-01-2012 @ 20:08 | Η ζωή και ο θάνατος. Ένα νόμισμα με δύο όψεις που σε κάθε ατέρμονη ρίψη του περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο άξονα φέρνοντας στην επιφάνεια ενίοτε το ένα ή το άλλο πρόσωπο. Ανταγωνιστική καθ όλα της, αλλά σχέση απόλυτη και γόρδιος δεσμός. ::yes.::
Γι αυτό όσο κι αν αντιμάχονται μη γελαστείς, μη σε γελάσουν, αλληλοεξαρτώνται. ::sneak.:: | | ierapostolos
14-01-2012 @ 21:47 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Akrivauthority
17-01-2012 @ 12:45 | ::5156.::
::love.:: ::hug.:: | | giannis0911
18-01-2012 @ 15:43 | ::naugh.:: ::naugh.:: ::naugh.:: | | Ναταλία...
31-01-2012 @ 13:42 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
