| |
Όταν κοιμάτ' ο κόσμος
ξυπνάνε τα πουλιά,
αρχίζει η συναυλία
με μύρια βιολιά,
τότε μερεύει ο πόνος
και γίνεται γλυκός,
Χριστέ δεν είμαι μόνος
μήτε και περιτός.
Ψηλώνει η ψυχή μου,
σκοτώνει το θεριό,
κι ιππεύω τ' αι Γιώργη
το άτι το λευκό.
Αγέρες δρασκελίζω,
θύελλες περπατώ,
πίσω μα δεν γυρίζω,
πάω για το Θεό.
Όταν κοιμάται η Πούλια,
ξυπνάνε τα πουλιά,
αρχίζει η αρμονία
κι όλα μου μια χαρά..
Βάστα Χριστέ να ζήσω,
να φτάσω στο Θεό,
πίσω να μην γυρίσω,
στο Κόσμο τον σκληρό.
Τα άδικα με δέρνουν,
τα δίκια με πονούν,
όλα εδώ πεθαίνουν,
ότι οι κακοί μισούν.
Γι' αυτό και άφησέμε
ν' ανέβω στο Θεό,
Χριστέ μου σε ικετεύω
και σε παρακαλώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
