| |
Δεν τα μπορώ τα λόγια τα στενά και κουμπωμένα
μένω εκτός μέσα σε ήχους που γουστάρω
γίναν τα λόγια της αγάπης ρούχα ξεπλυμένα
κι όταν λυγίζω μένω μόνος και φουμάρω.
Με προσπερνά η ζωή μου στη γωνία
και τα λάθη μου κάψαν την αλήθεια
μένω μονάχος και κοιτώ με αγωνία
όλα όσα μου'λεγες και ήταν παραμύθια.
Δεν το γιορτάζω το χαμό μα τον ορίζω
και με τα λόγια μου παλεύω αδικίες
βγαίνω τα βράδια μοναχός και σεριανίζω
σε κάτι δρόμους που συχνάζουν αμαρτίες.
Το φεγγάρι έχω φίλο απ' τα παλιά
και με τα άστρα κόβω βόλτες τις Δευτέρες
Παίζουν ακόμα στα σοκάκια τα παιδιά
Κι εγώ σκοτώνω της ντροπής τις καλημέρες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
