Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Νοσταλγικό
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130922 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νοσταλγικό
 
[I][I]Μια μυγδαλιά , εχω στον κήπο μου φυτέψει
και τον κορμο να λουλουδιάσει περιμένω
-σαν τάμα σ΄οτι μου΄χει μείνει αγαπημένο-,
μια μυγδαλιά. και την προσμένω να αντριέψει.

Μα όμως τα άνθη τα λευκά της τα κρατάει
σαν αγιες λέξεις που δεν βγήκαν απ΄το στόμα,
μον΄ τη σκιά της ξεψυχά απαν΄στο χώμα
σαν κάθε άνοιξης τα χάδια τα πετάει.

Κι αν με αγάπη περισσή την ακουμπάω
στέκουν τα κλώνια πετρωμένα μες στους χρόνους,
χωρίς στολίδια ,να μου παίρνουνε τους πόνους
χωρίς ζωή ,για να μου γνέφουν σαν γερνάω.

Μεσα στον έρημο τον κήπο ξεχασμένη
στου φεγγαριού μόνο το χάδι ασημιάζει
μα σαν περνούν τα βράδυα παίρνει και χλωμιάζει
σαν μια χαρά πάληά γλυκιά και πεθαμένη.

Γιατί δεν ζήτησε νεράκι με το ζόρι
ουτε το χώμα το καθάριο στην ποδιά της,
μονο μια ρίζα ζητησέ για συντροφιά της,
να τις λυκνύζει αγκαλιά το ξεροβόρι.

Οπως με λυκνίζε παλιά κι εμέ το αγέρι
και ηταν τα άνθη μου στεφάνι στα μαλλιά της
σαν καποτε άνθιζα στα χέίλη τα γλυκά της
μίας αγάπης ,που μου κράταγε το χέρι.

Κι έχω ξεχάσει πια το βιος και τ΄όνομα της
μα τα κρατούνε τις ψυχής μου οι ανθοί
κι ότι ακόμα πια δεν έχει μαραθεί
είναι οτι πότισε στα άγια τα φιλιά της.


Μια μυγδαλιά , εχω στου κήπου μου την άκρη
παληές μου θύμησες ,εκεί να μου θυμίσει,
κι ο έρμος πάντα την προσμένω για ν΄ανθίσει,
μες τη βροχή του χινοπώρου και το δάκρυ





θανάσης Κρουστάλης
[/I][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
monajia
04-02-2012 @ 16:01
Μια μυγδαλιά , εχω στου κήπου μου την άκρη
παληές μου θύμησες ,εκεί να μου θυμίσει,
κι ο έρμος πάντα την προσμένω για ν΄ανθίσει,
μες τη βροχή του χινοπώρου και το δάκρυ

ΥΠΕΡΟΧΟ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios
04-02-2012 @ 17:11
σαν τάμα σ΄οτι μου΄χει μείνει αγαπημένο-,
μια μυγδαλιά. και την προσμένω να αντριέψει.

Μα όμως τα άνθη τα λευκά της τα κρατάει
σαν αγιες λέξεις που δεν βγήκαν απ΄το στόμα, ::theos.:: ::yes.:: ::yes.::
αντικλείδι
04-02-2012 @ 17:30
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
καζανάκι
04-02-2012 @ 18:45
::theos.:: ::theos.::
aiolos65
04-02-2012 @ 18:52
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ............!!! ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-02-2012 @ 18:59
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
esperia iris
04-02-2012 @ 22:01
Οι αμυγδαλιές θα ανθούνε
σαν πρώτα... και σαν πάντα.........

Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο