Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χρώματα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130540 Τραγούδια, 269411 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χρώματα
 .........
 
Μες στα γαλάζια ξύπνησες μια Κυριακή του Οκτώβρη
Τι κι αν στην κούνια έκλαιγες, δεν ζήτησαν συγγνώμη
Κι αυτά που ψιθυρίσανε οι μοίρες στην ψυχή σου
για πάντα σ’ ακολούθησαν στην σύντομη ζωή σου..

Βαθύ το μπλε που φόρεσες να βγεις για το σχολείο
και όσα ονειρεύτηκες χωρέσαν στο βιβλίο
πολύ δουλειά και χρήματα, η πιο μεγάλη ευχή τους
κι ότι σε κάνει αδύναμο, λέξη στην προσευχή τους

Χακί βαρύ στους ώμους σου φοράς και καμαρώνεις
Με θάρρος προς τους άπιστους το όπλο σου σηκώνεις
Μα η σημαία σκέπασε για πάντα την ντροπή σου
Προδότες τρέχουν γύρω σου, στην πόρτα, στην αυλή σου

Τα χρόνια σε μπογιάτισαν κι ο κρόταφος πια γκρίζος
Όλα κοντά σου χάθηκαν κι εσύ ακόμα ίδιος
Σου γέμισαν τον πίνακα με ξεφτισμένο μαύρο
κι έγινε πάνω σου σκιά και μέσα σου ναυάγιο…

Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 50
      Στα αγαπημένα: 11
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Με τους γιακάδες σηκωμένους και με το βλέμμα χαμηλα
 
galanidoy
13-02-2012 @ 09:08
Χακί βαρύ στους ώμους σου φοράς και καμαρώνεις
Με θάρρος προς τους άπιστους το όπλο σου σηκώνεις
Μα η σημαία σκέπασε για πάντα την ντροπή σου
Προδότες τρέχουν γύρω σου, στην πόρτα, στην αυλή σου

Υπέροχο.κι.επίκαιρο....!!!!
::up.:: ::hug.:: ::theos.::
θαλασσοπούλι
13-02-2012 @ 09:15
::love.:: ::love.:: ::love.::
monajia
13-02-2012 @ 09:19
ΥΠΕΡΟΧΟ.............................

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.......................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
eythis
13-02-2012 @ 09:29



Δεν ξέρω πια στροφή να διαλέξω ,είσαι υπέροχος φίλε μου, διαμάντι ...........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

την καλημέρα μου
maniauri
13-02-2012 @ 09:35
Ποίηση!!!!!!!!!!! Η ζωή και τα όνειρα ενός νέου μέχρι την αποκατάστασή του σε πέντε στροφές !!!!!!!!::4076.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::4076.:: Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Πάντα γερός και δυνατός.
elsa98
13-02-2012 @ 09:40
Η Ποιηση σου παρακαταθήκη για επόμενες γενεές

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Καλή σου μέρα καλέ μου φίλε
merlin17254
13-02-2012 @ 09:56
.......ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ..... Καλημέρα Γιώργο..
aiolos65
13-02-2012 @ 11:15
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ..........ΜΠΡΑΒΟ........! ::angel.:: ::up.:: ::theos.::
ierapostolos
13-02-2012 @ 12:00
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Αγαπητέ μου φίλε Γιώργο, με τα χρώματά σου ζωγράφισες απίστευτα..... το πορτραίτο σου, το δικό μου και πολλών άλλων μες σ'αυτό το site και έξω από αυτό.
μηχανοδηγος
13-02-2012 @ 12:34
http://youtu.be/aYRavq31S4I
::angel.:: ::blush.:: ::rol.::
nafpaktos
13-02-2012 @ 12:37
Δεν υπάρχεις... ::theos.::
sharon
13-02-2012 @ 12:45
Μες στα γαλάζια ξύπνησες μια Κυριακή του Οκτώβρη
….. ομορφότερη στιγμή ανθρώπινης ύπαρξης ….

Γιώργο μου έγραψες για όνειρα γκρεμισμένα με άψογη τελειότητα
και ρωτώ : ποιος έχει δικαίωμα στις τόσες ψυχούλες να αφαιρέσει
τα ιδανικά και τις ομορφιές ονείρων ;
…….έχεις ένα τρόπο πάντα να με συγκινείς ……..
Καλό μεσημέρι ψυχή μου ..

elena351
13-02-2012 @ 13:23
Τό μαγικό άγγιγμα της πένας σου " ξανά χτυπά "και γεμίζει με χρώματα τις ψυχές πολλών απο εμας καλό μου φιλαράκι !!!
Είσαι το χρώμα του χθές , του σήμερα κι ενός "πονεμένου" αύριο !!!
Κι εδώ θα συμφωνήσω με την Αλεξάνδρα !!! ::4076.:: ::hug.:: ::theos.:: ::4076.::
Καλό μεσημέρι ποιητή μας !!!Να σε έχει ο Θεός καλά ,πάντα γερό και δυνατό !!!


http://4.bp.blogspot.com/-is4Z7cB6Iqk/TwCkA_b5YAI/AAAAAAAAAsI/h8hMhBYNF78/s1600/mathitis.jpg


http://3.bp.blogspot.com/_NuhZMDR5O28/TA4bswJfkxI/AAAAAAAAAXY/EuMXuXwX4WI/s400/%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%A3+3.bmp
ivikos
13-02-2012 @ 13:30
Όμορφα τα χρώματα σου....
Μπράβο φίλε!!!!

::up.:: ::up.::
peiraiotissa
13-02-2012 @ 14:25
Υπέροχος...πολύ συγκινητικός!!!!!!! ::hug.::
adespotoi
13-02-2012 @ 15:22
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..

σε ευχαριστώ φίλε Γιώργο για τα καλά σου λόγια. ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
Aris4
13-02-2012 @ 15:28
καθε σου ποιημα, καθε σου τραγουδι, και μια μικρη ιστορια ..
καλη σου ημερα Γιωργο .
citizen
13-02-2012 @ 15:32
αριστουργημα!!!
άπειρη συγκίνηση!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
heardline
13-02-2012 @ 16:46
Πολύ καλά δομημένο ς λόγος φίλε Γιώεγο......

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
13-02-2012 @ 16:48
Τα χρόνια σε μπογιάτισαν κι ο κρόταφος πια γκρίζος
Όλα κοντά σου χάθηκαν κι εσύ ακόμα ίδιος
Σου γέμισαν τον πίνακα με ξεφτισμένο μαύρο
κι έγινε πάνω σου σκιά και μέσα σου ναυάγιο…

Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΤΣΑΚΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
Pavlos Melas
13-02-2012 @ 17:12
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..

Γεια σου φίλε Γιώργο Θαυμάσιο!!!!!!!!!!!!!!!!
στίχος
13-02-2012 @ 17:13

..με την κλασσική ροή, το αβίαστο συναίσθημα και τις λύσεις - λεπίδες..!!!
..μεγαλείο..!!!
Αμάλθεια
13-02-2012 @ 17:13
Η ζωή του μέσου ανθρώπου.....
AETΟΣ
13-02-2012 @ 18:46
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!Χαίρομαι να σε διαβάζω

Καλησπέρα Γιώργο!

::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Nikos Krideras
13-02-2012 @ 18:55
Eξαιρετικό Γιώργο !
Αγνή
13-02-2012 @ 18:55
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς......!!!!!!
kasabet
13-02-2012 @ 19:25
Ενα πολύ καλό ποιήμα
Από τα λίγα που διαβάζουμε εδώ
Μπράβο!!
Sofitsa
13-02-2012 @ 20:00
Έξοχο!
**Ηώς**
13-02-2012 @ 20:36
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις… ::love.:: ::blush.::
Γιώργη!!!!!!!!!!!
daponte
13-02-2012 @ 20:37
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..

Έξοχο!
swordfish
13-02-2012 @ 22:16
Kαλό!!! ::yes.:: ::smile.::
Celestia
14-02-2012 @ 02:49
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…..


Απλα υποκλινομαι!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
μπρουχίτα
14-02-2012 @ 10:59
η αληθινή επανάσταση είναι να μπορείς να γεννάς ομορφιά,
μέσα σ' έναν άσχημο κόσμο.
λίγοι μπορούν να το κάνουν αυτό κι εσύ το μπόρεσες.
Antony-P
14-02-2012 @ 12:21
Πολύ ωραίο ::up.::
love2dance
14-02-2012 @ 13:59
Κι αυτά που ψιθυρίσανε οι μοίρες στην ψυχή σου
για πάντα σ’ ακολούθησαν στην σύντομη ζωή σου..

::yes.::
αχααααααχχχχ...
ολοι τον ιδιο πονο κουβαλαμε...
Βασίλης Μ.
14-02-2012 @ 16:43
"Σου γέμισαν τον πίνακα με ξεφτισμένο μαύρο
κι έγινε πάνω σου σκιά και μέσα σου ναυάγιο…"

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
15-02-2012 @ 18:28
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
wordymate
15-02-2012 @ 20:54
Aπίστευτο όλο το ποίημα...οι δύο τελευταίοι στίχοι ...υψηλή λογοτεχνία!!!

καλό βράδυ Γιώργη
SHARK_ASTIKOS
15-02-2012 @ 22:41
Σου γέμισαν τον πίνακα με ξεφτισμένο μαύρο
κι έγινε πάνω σου σκιά και μέσα σου ναυάγιο…

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΡΕ ΦΙΛΕ. ::rock.:: ::devil.:: ::devil.::
iokasth
16-02-2012 @ 16:50
ΥΠΕΡΟΧΑ σχόλια, τι μπορώ να γράψω τώρα ?
είδα το σχόλιό σου σένα μικρό δικό μου ..σε ευχαριστώ, μα να δεις εγώ πως μαγεύτηκα με το σημερινό που διάβασα...
Χρώματα και αρώματα οι στίχοι σου.!!!!
Καλό Βραδυ
ΝεφΕλλη
Rannia . k
17-02-2012 @ 11:03
Τέλειο Γιώργο!!!
Καλό μεσημέρι και ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
adespotoi
17-02-2012 @ 14:12
το θαυμασμό μου στο χαρακτήρα σου και τη τέχνη. ::up.:: ::up.::
Liran
17-02-2012 @ 20:37
Αλληγορικός, Προφητικός, Υπέροχος..
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
18-02-2012 @ 12:31
Ύμνος φίλε μου. ΥΜΝΟΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
smaragdenia
19-02-2012 @ 10:19
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονάει σκοτώσεις…

ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ..........

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ................... ::yes.:: ::up.:: ::up.::
sharon
19-02-2012 @ 11:24
Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια ::love.::
.......όνειρο η εικόνα της γραφής ......
καλημέρα Γιώργο ..
Kostas Houston
20-02-2012 @ 13:43
Γιωργο με περισσια συγκινηση το ποιημα σου. Δε χορταινω να το διαβαζω. Να εισαι καλα και να γραφεις.
moods
19-05-2012 @ 15:59
Χρώματα!!!
Πράγματι γεμάτη από χρώματα (κι αρώματα θα συμπληρώσω εγώ) είναι η ζωή μας.
Η επιλογή των χρωμάτων (γαλάζιο, βαθύ μπλέ, χακί, γκρίζο) πράγματι συμβολίζει σταθμούς στην ζωή ενός άντρα (και μιας γυναίκας αλλά με άλλες αποχρώσεις).
(Οι νεώτεροι δεν έχουν νιώσει ακριβώς τι σημαίνει βαθύ μπλε, αλλά πιστεύω το έχουν ακουστά).
Σωστά βαλμένα με σωστή σειρά.
Το συγκλονιστικό όμως είναι το κόκκινο του παρόντος.
Αν και το ποίημα διακατέχεται από μία μελαγχολία και πικρία (για τα χρόνια που περνάνε, για τα «πρέπει» της ζωής, για τις μύχιες σκέψεις των άλλων, για την αδικία που ελλοχεύει παντού), στο τέλος καταλήγει σε κόκκινο χρώμα.
Χρώμα πάθους, έντονου συναισθηματισμού. Χρώμα της ζωής.
Οι τελευταίοι στίχοι άλλωστε δηλώνουν περίτρανα ότι δεν πρέπει κανείς να χάνει την ευαισθησία του και να σκοτώνει τα όνειρά του (πολλές φορές τα όνειρα πονάνε), διότι στο τέλος μένει μόνος να ψάχνει το «κόκκινο» της ζωής του μέσα στο ίδιο του το αίμα.

Συγχαρητήρια Γιώργο. Ένα καταπληκτικό ποίημα.
Ελπίζω να καταφέρω να διαβάσω-μελετήσω και τα άλλα σου ποιήματα.


Υ.Γ Οι στίχοι
«Τα χρόνια σε μπογιάτισαν κι ο κρόταφος πια γκρίζος
Όλα κοντά σου χάθηκαν κι εσύ ακόμα ίδιος»
Με αγγίζουν ιδιαίτερα. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος, μόνο μικρές διορθώσεις στην πορεία του κάνει…

::theos.:: ::yes.::
dante537
14-07-2013 @ 13:50
Για αυτό ακριβώς δεν υπάρχουν μόνο άσπρο μαύρο και γκρίζο. Το να υπολογίζουμε τα ενδιάμεσα χρώματα κάνει την διαφορά.

Πολύ ωραίο!::5156.::
marico butterfly
07-12-2015 @ 16:56
Δε μπορώ να αποφασίσω ποιο χρώμα να διαλέξω...

Είναι πολύ όμορφο!

::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο