Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130938 Τραγούδια, 269493 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Της ζωής τις αλυσίδες
 
Η ζωή μας σαν ληστεία
ουραγός στα καλλιστεία
και στα καφενεία
πέρασε
κι αφήσαμε το χρόνο και μας γέρασε

Στ' άδεια λήμματα της νιότης
τι να πει κι ο Μπαμπινιώτης!
το ομόηχο της
κέρασε
κι αφήσαμε το χρόνο και μας γέρασε

Ξαφνικά μου λες πως είδες
της ζωής τις αλυσίδες
πάνω μας ρυτίδες
ξέρασαν!
Αφήσαμε τους χρόνους και μας γέρασαν...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ν. Θεοδωρόπουλος(Λεωνίδας Μαρτέλος)
 
ΜΝΗΜΩΝ
17-02-2012 @ 08:26
κι αφήσαμε το χρόνο και μας γέρασε

Ο στίχος σου απόλυτος, συνθλίβει σαν αλήθεια
αιώνων που μας κάθησε, ίδιος βραχνάς στα στήθια............
::up.:: ::up.:: ::up.::
υπέροχη ποίηση φίλε Λεωνίδα.....
monajia
17-02-2012 @ 08:30
Ξαφνικά μου λες πως είδες
της ζωής τις αλυσίδες
πάνω μας ρυτίδες
ξέρασε!
Αφήσαμε το χρόνο και μας γέρασε...

ΕΞΟΧΟ...........................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
17-02-2012 @ 10:27
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
**Ηώς**
17-02-2012 @ 13:55
Αφήσαμε τους χρόνους και μας γέρασαν...
...έτσι δυστυχώς.... ::yes.::
prince philip
17-02-2012 @ 16:13
ΘΕΟς ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο