Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Παραβατικότητα ανηλίκων
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παραβατικότητα ανηλίκων
 
Θυμάμαι στο γυμνάσιο που γνώρισα τον Τάκη
Η κοινωνία ανάγκασε να πέσει μες την λάσπη
Ρακένδυτος στις πλάτες του να κουβαλά την φτώχια
Και μες στην αποστέρηση να ζει πνιγμένος χρόνια
Καμία ευκαιρία δεν του δόθηκε να αλλάξει
Ούτε ποτέ του μπόρεσε την μόρφωση να αρπάξει
Το σχολείο άφησε προτού να το τελειώσει
Στολίστηκε σαν είλωτας για να επιβιώσει
Ζούσε μες το σπίτι του, του πατριού την βία
που την μάνα του, σαν έπινε χτυπούσε με μανία
Μια νύχτα ονειρεύτηκε της στέρησης την πτώση
Βρισκόταν με παρέα που τον κέρασε μια δόση
Πλαστής ευδαιμονίας και λησμονιάς του χρόνου
Νόμισε πως βρήκε το φάρμακο του πόνου
Κι έτσι ξαπλωμένος, σε καταστολή αφημένος
Συνέχιζε ώσπου ένιωσε δίχως αυτήν χαμένος
Υπό το καθεστώς μιας παρορμητικής στιγμής
Παρέβηκε τους νόμους - εμπρός του ο δικαστής
Τον Τάκη παρεκκλίνοντα έκρινε η κοινωνία
και έψαξε να βρει κάποια συμφέρουσα αιτία
κάθε του Τάκη πράξη κάπου να αποδώσει
Ανάληψη ευθύνης της γρήγορα να γλιτώσει
Χρήματα μετέτρεψε ότι από αυτόν στερούσε
Με πληρωμένες έρευνες τον ενοχοποιούσε
Τον έκρινε ανώριμο και διαταραγμένο
Γενετικά ανώμαλο και ψυχικά χαμένο
Ακόμη κι αν το πόρισμα εκείνη την βολέψει
Το ανοιχτό το βλέμμα μας θα το επιτρέψει.

Ποιος τόλμησε να δώσει την ευθύνη στα παιδιά,
εκείνα που στερήθηκαν απ την ζωή πολλά;
Ποτέ αυτά δεν έφταιξαν για κάθε τους πράξη
Ετούτη η κοινωνία την ζωή τους έχει αρπάξει.
Για κάθε τους απόκλιση - αυτή η χρεωμένη
Σε θάνατο ορίζουμε πως είναι δικασμένη

Θυμάμαι και στο λύκειο που γνώρισα την Άννα
Η κοινωνία χρέωσε με χρήμα και μια μάνα
Που εντολές την φόρτωνε από την γέννηση της
Όποτε τις παράκουε ξεσπούσε στο κορμί της
Η Άννα στο σχολείο αριστούχα ήταν πάντα
Μα τα παιδιά της έδειχναν την κόκκινη την κάρτα
Συμμορφωμένη πλήρως πορευότανε μονάχη
Με πρέπει και κανόνες δεν τόλμαγε την πάλη
Και πάντα απαγόρευε το είναι της να ζήσει
Ακόλουθος πιστή όσων ποτέ δεν είχε εγκρίνει
Ένιωθε πως χάνεται μέσα στην φυλακή της
Και ξέσπαγε αλύπητα επάνω στο κορμί της
Μια αυτοτιμωρία δίχως αρχή και τέλος
Μέχρι που αποφάσισε να βγει απ το έλος
Και κάπως έτσι έμαθε της σκόνης την μαγεία
Την κέρασαν και κέρασε όλη της την ουσία
Συναίσθημα δεν κράτησε αγνό μες την ψυχή της
Και το κορμί της πούλαγε σε κάθε θαυμαστή της
Και τούτη η περίπτωση φαντάζει σαν του Τάκη
Απλά οι ρόλοι θέλουν την Άννα κοριτσάκι
Η κοινωνία υπεύθυνη για κάθε τους πορεία
Ανάληψη δεν κάνει και προτάσσει τα στοιχεία
Την Άννα θέλει άρρωστη - αποδιοργανωμένη
προσωπικότητα εξαρτημένα διαταραγμένη.
Ποτέ δεν παραδέχεται την αθωότητα τους
Τους στιγματίζει αιώνια ως και τα γηρατειά τους .
μα τούτη η διάγνωση πλέον δεν μας αγγίζει
γιατί η κοινωνία νοσεί και δεν το κρύβει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΝΙΚΟΣ P
18-02-2012 @ 00:33
Πάρα πολύ καλό! Παρά την έκτασή του δε χάνει καθόλου σε νόημα! Απεναντίας αγγίζει!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
prince philip
18-02-2012 @ 01:35
::whist.:: ::yes.::
ΚατεριναΘεωνα
18-02-2012 @ 02:29
Μαιρη
Εγω στο γυμνασιο,γνωρισα τον Σ
τον ξεραμε απο το δημοτικο εμενε στη γειτονια μας
πηγαινε ομως τοτε σε ακριβο ιδιωτικο σχολειο
ειχε τα παντα.......απο υλικα αγαθα ενοω.................
η συμπεριφορα του στα αλλα παιδια ηταν κακιστη
μας την εστηνε στο δρομο οταν πηγαιναμε σχολειο
μαζι τη μικροτερη αδελφη του για να μας δειρει
Ισως ολα αυτα εκαναν τους γονεις του να τον στει
λουν στο δημοσιο γυμνασιο.
Θαυμα ειχε γινει το καλυτερο παιδι...........τοσοοο ησυχο
τοσο αμιλητοοο
Μετα το σχολειο θελοντας α ακολουθησει την επιστημη
του πατερα του,εφυγε για εξω.............και πρεπει και να
τελειωσε τοτε..........δεν ξαναακουσαμε ομως τιποτα γι
αυτον,αργότερα....καποιες φημες....που εγω προσωπικα
δεν τις πιστεψα
Ωσπου σε μια συγκεντρωση παλιων συμμαθητων,μια
φιλη του μας λεει οτι ειναι ετοιμοθανατος απο τα ναρκωτικα
οτι οι δικοι του προσπαθουν να τον σωσουν αλλα μαλλον
δεν υπαρχει φως.
Υπηρξε ομως ΦΩΣ........εχασε βεβαια πολλα χρονια απ τη
ζωη του.....Αλλα σημερα ειναι καλα,πηρε ειδικοτητα και
ασκει το επαγγελμα του.
Στην πρωτη Λυκείου γνωρισα την Τ πολύ διαβασμενο κοριτσι
με πολλες γνωσεις καλλιεργημενο μυαλο αλτρουιστικες ιδεες
και πολυ ομορφη(ασχετο ισως αλλα το αναφερω)τοτε τα ειχε
με ενα δεκαοχταχρονο παιδι χαρουμενο και αρκετα συμπαθητι
κο........οι γονεις της πολυ νεοι δεν ειχαν ποτε απαγορευσει τιπο
τα στο μοναχοπαιδι τους .
Αρχισε να συχναζει σε κουλτουριακο μαγαζι που εμφανιζοταν
καποιος πολυ γνωστος τραγουδιστης ........μας εκανε εντυπωση
πως αφηνουν ενα δεκαπενταχρονο κοριτσι να πηγαινει εκει σχε
δον καθε βραδυ...............Ο γνωστος τραγουδιστης την εποχη εκει
νη δυνεργαζοταν με ενα ασημαντο συγκροτημα,η Τ έμπλεξε μ ε
ναν απ αυτους του συγκροτηματος,αρχισε να μας τον παρουσια
ζει θεο......ηταν και 32 χρονων καποια στιγμη περασε εξω απ το
σχολειο να την παρει,πολυ ψηλος πολυ αχαρος και γενικα αγριος και κακοφτιαγμενος,
η Τ ομως ειχε χασει τα μυαλα της μαζι του.......αρχισε να μη πατα
ει στα μαθηματα,να χλωμιαζει ν αδυνατιζει.........,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ολοι βεβαια ξεραμε τι ειχε συμβει(λυπαμαι που το λεω)και οι γο
νεις της που εκαναν σα να μη τρεχει τιποτα.
Τον επομενο χρονο η Τεμεινε απο απουσιες.........μερικους μηνες
αργοτερα έφυγε απο τη ζωη.

Μαιρη
και η Τ και ο Σ εζησαν σε εντελως αντιθετο οικογενειακο περι
βαλλον απ αυτο των δικων σου παραδειγματων
Αργοτερα βεβαια.συναντησα πολλους που αγγιζαν στις δικες
σου αναφορες
και συμπερασμα μαλλον δε μπορω να βγαλω παρ ολο που
εχουν δει πολλα τα ματια μου
Απλα η θλιβερη καταληξη της Τ και καποιων αλλων γνωστων
μου στη μετεπειτα οψιμη εφηβεια μου,λειτουργησαν σαν αγαθοι
μπαμπουλες ώστε να μην πεσω ποτε σε κανενα τετοιο λουκι.


πολυ καλο το ποιημα σου !!!!!! καλο ΣΒΚ
MaryVeg
18-02-2012 @ 02:48
Eίναι που όλα τα ερεθήσματα που καλούμαστε να νιώσουμε και να επεξεργαστούμε αγγίζουν καθέναν από εμάς πολύ διαφορετικά. Άλλοι μπορούμε και κρατάμε αντιστάσεις, άλλοι το παλέβουμε και άλλοι όχι... Το ζητούμενο όμως είναι ότι δεν φταίμε εμείς για ότι συμπεριφορα κι αν αναπτύξουμε... Δεν φταίει καν η οικογένεια όπως θεωρούν πολλοί ψυχολόγοι κλπ που ασχολούνται με την γνωσιακή και συστημική προσσέγγιση - παρέμβαση. Κατά βάση φταίει η ίδια η κοινωνία... Γιατί όλα αυτά αποτελούν δικά της απότοκα... ενώς συστήματος και μιας κοινωνίας όπου διαιωνίζουν τέτοιες παθογενής καταστάσεις...

Να είσαι καλά !!!

::smile.::
arpistre
18-02-2012 @ 04:09
απόλυτα σύμφωνη με το σχόλιό σου
έτσι ακριβώς είναι..
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
18-02-2012 @ 08:04
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
aiolos65
18-02-2012 @ 08:32
Τους στιγματίζει αιώνια ως και τα γηρατειά τους .
μα τούτη η διάγνωση πλέον δεν μας αγγίζει
γιατί η κοινωνία νοσεί και δεν το κρύβει. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Antony-P
18-02-2012 @ 09:05
Ωραίο ::up.::
monajia
18-02-2012 @ 09:38
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φλοισβος
18-02-2012 @ 12:26
Πάρα πολύ δυνατό!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αντικλείδι
18-02-2012 @ 13:40
Μπράβο ! πολύ ωραίο !!!
ΜΝΗΜΩΝ
18-02-2012 @ 17:27
Εξαιρετικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::love.:: ::up.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο