| |
254 χιλιόμετρα σκέψεις...χάνονταν στον δρόμο.
Το σχήμα σου οξύμορο,αγαπημένη μου.
Το κεφάλι μου θολό,λατρεία μου.
Έλα κοντά,ανάγκη μου.
Σε χρειάζομαι,φως μου.
Κατάλαβε το,ζωή μου.
Γερό το κράμα σου,προκαθορισμένη μου πορεία.
Με ξέχασες και με βρήκες μια μέρα κενή,σε λιμάνι χωρίς πλοία.Το φως του φάρου στον ρυθμό του βήματός σου.Σύννεφα.Εσύ.Αυτό μας έδεσε.Η βροχή μας έδεσε.Πού είναι η βροχή???Βρέχει εξω...Η βροχή όμως,πού ειναι η βροχή?
Να πέσει στο γυμνό σου σώμα.Να νιώσω την υγρασία του,αυτή την καυτή του υγρασία σαν φρέσκο αίμα σε πληγή που καίει.Μα είσαι δίπλα μου.Τίποτα δεν σβήνεις.Δεν θες.
Όλα τα βλέπουν τα μάτια και γεμίζουν.Δίνουν τροφή στην σκέψη.Για λίγο φεύγεις απτον βούρκο.Μαζί βαλτώσαμε,μαζί το χάσαμε.Πότε το χασαμε??Ποτέ δεν είχε καράβι στο λιμάνι.Κάθε μέρα το ίδιο σκηνικό.Ένα άδειο λιμάνι.Έβρεχε όμως.Πλησίασε.Μα ναι,είσαι δίπλα μου...
Ναι,τώρα σε νιώθω καθαρά δίπλα μου.Σε μυρίζω,σε αγγίζω,μπορώ να σε γευτώ.
Θέλω να γευτώ τα χείλη σου,να ρουφήξω κάθε θύμιση που μας λερώνει και να την φτύσω στην θάλασσα μπροστά μας.Να τα χτυπήσει όλα βίαια το κύμα στα βράχια και σχεδόν νεκρά να τα απομακρύνει.Να τα ΄πάει σε άλλο μέρος.Εκεί που έσύ κι εγώ δεν θα είμαστε ποτέ ξανα.
Σε γεύομαι...Τί με κοιτάς έτσι?Θα το κάνω!Θα φτύσω τώρα.Απλά θέλω να πάρω και την τελευταία σταγόνα.
Όχι δεν πνίγηκα.Θα ρουφάω συνέχεια.
Όχι,μην ανησυχείς,δεν θα με αγγίξει.
Τίποτα δεν έχει μείνει μέσα μου.Τα έδιωξα τότε,την δεύτερη μέρα.Είχε και ονοματεπώνυμο που ταίριαζε στην μέρα εκείνη.Ήταν το πιο αληθινό που θα έβλεπες.
Μα ναι,έβρεχε!Το ένιωθες,το ξέρω,έβρεχε!
Ναι,και μέσα μου το ίδιο.Και σ'αγαπώ όπως την βροχή.Πού χάθηκες και δεν μου έκανες ότι έπρεπε στην θέση της?Μα δεν πειράζει,και τώρα ίδια γεύση έχεις....
Κι εγώ!Είδες που δεν υπήρχε τίποτα?
Τώρα είμαι έτοιμη.Τα πήρα όλα.Θα φτύσω.Φτύνω!......Κοίτα πως χτυπιέται...Μα γιατί κοιτάς έτσι?Αυτό δεν ήθελες?Ψάχνεις πάλι σχέδιο για μετά?Γιατί να μας νοιάζει?Αυτό ποτέ δεν νοιάστηκε για τίποτα.Τώρα καταλαβαίνεις τί έλεγα?Απλά μας έκλεψε.Κι έτσι σε αγαπούσα πριν σε γνωρίσω.Κι εσύ.Κοίτα με.....Ναι,Εσύ..
Τώρα κοιτάς μόνο εμένα.Σου έκανε καλό τελικά.Τώρα τί ποτα δεν σου αποσπά την προσοχή.Μα τώρα μόνο με κοιτάς.Μα γιατί δεν μιλάς?Όχι,όχι,μου μιλάς...Τώρα το νιώθω,μου μιλάς πιο καθαρά απο ποτέ.
Και τώρα βλέπω την ψυχή σου,ψυχή μου.Ένας ολόκληρος κόσμος απο πλανήτες,ιδέες και παντίερες.Ωραία τροχιά...και άρχισαν να έρχονται καράβια και τις βλέπω τώρα καθαρά τις παντιέρες σηκωμένες κι εσύ αρχίζεις να μου γελάς,να με αγγίζεις,να με νιώθεις,να με σκάβεις,να με ταξιδεύεις πέρα απτην τροχία των χαμένων που βρισκόμουν,να με σηκώνεις,να με σηκώνεις πιο πάνω απ'όσο μπορείς.Γιατί τώρα το θες,το νιώθεις.Κι έρχεται κόσμος στο λιμάνι.Γέμισε το λιμάνι.Ο κόσμος κρατάει ομπρέλες μα η ψυχή σου και η ψυχή μου είναι γυμνές στην βροχή,είναι ολόκληρες,ατενίζουν τις 4 εποχές...την Άνοιξη,την Άνοιξη,την Άνοιξη και την Άνοιξη.Τις Άνοιξες όλες με βροχή....Ήρθε η ψυχή σου γυμνή σ'αυτό το μακελιό.Είδες τι γλυκιά που ειναι η υγρασία τώρα?Είδες πως καίει η υγρασία σαν φρέσκια πληγή?
Δεν σε νοιάζει πια?Είναι που σε πήρε αγκαλιά η ψυχή μου.Και σε κρατάει έτσι όπως σε έμαθε για να μη μοιάσεις ποτέ με τίποτα γνώριμο.
Για σενα άντεξα,για σενα παρεμεινα ρομαντική,για σενα..
Για σενα μονο.Για σενα μοναδικη μου.
Για σενα μπόρεσα.Κι οπως για σενα έζησα,έτσι για σενα θα ζω.
Αν θα με γευτείς κι εσυ, ό,τι ρουφήξεις να το καταπιείς.Είναι όλα δικά σου.Είναι ό,τι φύλαγα καλα κρυμμένο για καιρό.
Για σενα μόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
