| |
τετράγωνα κουτιά με αγκύλες καμπύλες
τα φορτία της ψυχής μου
ο Kωστας ο Στέλιος ο Θύμιος ο Πάτροκλος ο Παύλος
άλλοι σε σταθμούς άλλοι σε λιμάνια με κίτρινα δόντια και όμορφες καμπύλες
θα βρεις εκεί τα στόματα τόσο καυτά που λες και βγάζουν θιαφι απο μέσα τους
στην Μπαια και στο Ριο
και μέρα που ήταν πολύ το κρύο φέραν το Πάτροκλο με πλοίο
σαν σιδεροξυλο στο κύμα τ αντέχω
πίνω για κείνους δυο ποτά δυο χύνω στο χώμα
της θλίψης το όνειρο σαν δεις παύεις να βλέπεις καθαρά
και όνειρα με θανάτους και φέρετρα κελευεις
σαν κλείνουν τα καλοριφέρ τα φώτα τα παιδιά μου
σαν άλλος Οδυσσέας
πιο τραχύς
μπαίνω στην καταβόθρα
καράβι το τσιγάρο μου κατάρτι το ουίσκι
τους βρίσκω κει να πνίγονται στην πράσινη ομίχλη
με βλέπουν και με λοιδορούν λόγια πολλά μου λένε
που άφησα στην άσφαλτο γραμμές μόνες να κλαίνε
θυμίζουν τα ταξίδια μας πως φύσαγε ο αέρας
και γω σαν δέντρο που υποδέχεται βροχή κάθομαι και τ ακούω
μέχρι που φτάνει το πρωί και με ξυπνάν οι γιοι μου
[align=right]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
