Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τη μέρα που πήγα στράφι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130442 Τραγούδια, 269371 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τη μέρα που πήγα στράφι
 
[Verse]
Μου έδωσες δυο ξύλινα χέρια και μια συγγένεια
με έναν Πινόκιο που δεν είπε ψέμα

έφτιαξες για μένα δυο πόδια απο μολύβι με μεράκι
σαν έσπασε το ένα δεν ήμουν στρατιωτάκι
και όμως με άφησες στο ράφι..την ημέρα που πήγα στράφι

Σακάτης και φτιαγμένος ανισσόροπα μα δεν βρήκα πρόβλημα
ποτέ μου δεν φαντάστηκα ένα μέλλον απο σένα χώρια
πάντα ήμουν μακριά σου όσο χέρι να απλώσεις και να με πιάσεις
μου μιλούσες, με είχες κοντά σου έλεγες μπορούσες να με καταλάβεις

[Verse]
Μου έδωσες ένα σώμα φτιαγμένο απο εκρηκτικά
και μια άρρωστη κλωστή με χημικά

στο προσωπό μου ζωγράφισες μια απογοήτευση
ήσουν θεός μου είχες την ευχαρίστηση
και όμως κάηκα μαζί με το ντουλάπι..τη μέρα που πήγα στραφι

δεν μπορώ να γυρίσω πίσω τις μέρες που με έπλαθες
και να σπάσω τον εαυτό μου σε κομμάτια μικρά να μην με έβλεπες
να μην με έφτιαχνες ποτέ ποτέ να μην υπήρχα σαν μαριονέτα
να μην στεκόμουν ποτέ όρθιος να 'χα σκοινιά κομμένα

[Verse]
Έπαιζες μαζί μου για μέρες τόσες που περάσαν χρόνια
και ποτέ δεν με έβαλες μαζί με άλλα πιόνια

στο κουτί των παιχνιδιών σου ψίθυροι υμνούσαν ζήλεια
και το έβλεπα πάντα σαν να έχω αμαρτία
μα μ' εξάγνισες με έναν αναπτήρα..την ημέρα που κάηκα απο λάθη

Φυλακή μου ένα ντουλάπι δίχως φύλλα γιατί γίνανε τα άκρα μου
η μοίρα μου κομμένη και ραμένη παράξενα για την πλάκα σου
μα δεν έλεγα να μείνω, να ξεμείνω και είπα να προσπαθήσω να κουνηθώ
μα τα σκοινιά όλα με κρατούσανε σε θέση να μη μπορώ να σκοτωθώ

[Verse]
Έβγαλες τα βιβλία σου και τις μπογίες σου μια μια
με έβαλες σε ένα κασόνι απο πικρία

με έβαλες όρθιο να σε κοιτώ καθώς θα χαμογελάς
τρεις φορές χώμα μου πετάς με χαιρετάς
και φεύγεις απο μπροστά μου σαν πλάνη...τη μέρα που έγινα στάχτη

την μέρα που σιχάθηκα να προσπαθώ να το παλέψω και βγήκε έξω
το μπαρούτι απο το χαμόγελο που δεν μου έβαλες στιγμή στα μούτρα
έκανα τα πράγματα όπως ήξερα, παράξενα και δίχως μέτρο
γιατί είχα ένα μισιτό πεπρωμένο απο διαμαντένια πανοπλία και μέσα μούχλα

Τίποτα δεν ήταν φτιαγμένο σωστά(χ3)
μόνο ένα χαιρέκακο μυδίαμα σου όταν έκανα το μπαμ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
monajia
04-03-2012 @ 09:24
::up.:: ::up.:: ::up.::
θαλασσοπούλι
04-03-2012 @ 09:26
::up.:: ::love.:: ::love.:: Eξαιρετικό.
μπρουχίτα
04-03-2012 @ 11:32
αδυνατώ να σε σχολιάσω..
πώς να σχολιάσει κάποιος τέτοια έκρηξη;
θα ήταν -το λιγότερο- σαδιστικό..
πάντως, ο τρόπος που εκφράζεσαι είναι εκπληκτικός..
Aνδρέας Lark
04-03-2012 @ 11:51
Δεν ξέρω τι εννοείς Verse...πεζός λόγος δεν είναι όμως είναι γεγονός ότι παρόλη τη μουσικότητά του οι εικόνες του παραπέμπουν σε ένα (sort of) ερωτικό δοκίμιο...
Πάντως αν το διάβαζαν Ελευθερίου, Αλκαίου, από ψηλά ο Γκάτσος...θα τους έκοβες τα πόδια κι αν το διάβαζαν τίποτα σύγχρονοι ποιητές μάλλον θα τους έκοβες τη φόρα...
!!!
TheSmileyIcon
04-03-2012 @ 12:14
Μοναξιά, Θαλασσοπούλι ευχαριστώ πολύ :)

Μπρουχίτα, σε ευχαριστώ πολύ :) το να είμαι δύσκολος στο χαρακτιρισμό με ικανοποιεί ιδιαίτερα καθώς είμαστε σε μια εποχή πλαστικών προιόντων, όμοιων ανθρώπων και τετριμένων λέξεων :D

Ανδρέα με το verse εννοώ ότι θα είναι τα κουπλέ γιατί είναι να γίνει κομμάτι κάποτε. Ερωτικό κατα βάση αλλά είναι και πως το βλέπεις ;) Αλλιώς το βλέπουν οι έρωτες και αλλιώς οι προδότες! Σε ευχαριστώ πολύ πάντως , με τιμάς.Με παρατιμάς θα έλεγα :)
esperia iris
04-03-2012 @ 15:18
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πολύ δυνατό!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο