| |
2/11
Όλοι οι μονομάχοι κάθησαν οκλαδόν σε ανοιχτό κύκλο, ακούγοντας προσεκτικά τον Πλίνιο να τους επεξηγεί με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.¨¨Γεννηθήκατε για να πεθάνετε ,..γιαυτό προσέξτε η αυριανή μέρα να μην είναι η τελευταία σας¨¨κάγχασε ειρωνικά ξύνοντας συγχρόνως τ αχαμνά του .Κατόπιν σχεδίασε ένα μεγάλο κύκλο στην αμμοδόχο, δείχνοντας με κάθε λεπτομέρεια την στρατηγική που θα έπρεπε ν ακολουθήσουν για να βγούνε ζωντανοί από την ¨¨ναυμαχίᨨπου θα δεξαγόταν στο μεγαλύτερο αμφιθέατρο της Ρώμης.Πρώτη φορά ακουγανε κάτι τέτοιο, δηλαδή ένα αμφιθέατρο να πλημμυρίζει με νερό και να γίνεται μια πελώρια δεξαμενή,όπου μεγάλες βάρκες θα καταναυμαχούσανε η μια την άλλη.Το χειρότερο όμως, ήτανε μια ντουζίνα πεινασμένοι κροκόδειλοι που θ αναλαμβάνανε το έργο ν απαλλάξουνε απο τα βάσανα της ζωής όσους θα πέφτανε στο νερό.
¨¨προσέξτε τούτα τα κουπιά,δεν μοιάζουνε με τα κανονικά¨¨είπε κρατώντας όρθιο ένα τρίμετρο κουπί.Με φρίκη οι μονομάχοι παρατήρησαν πως είχε μεταλλική αιχμή στην άλλη του κατάληξη που θα ήταν έξω απ το νερό, ώστε να το χρησιμοποιούσαν και σαν δόρυ.
Ο Ερωδιός ζήτησε την άδεια να πάρει τον λόγο σαν επικεφαλής των ανδρών του, σηκώνοντας με θάρρος το δεξί του χέρι.¨¨Εκπαιδευόμαστε εννιά μήνες άρχοντα Πλίνιε,όχι όμως για θαλασσινούς αγώνες,αλλά για μάχες πεζικού.¨¨είπε κοιτάζοντας θαρετά στα μάτια το αφεντικό του.Τα λόγια του ξεσήκωσαν και τους άλλους που επιβεβαίωσαν με διαμαρτυρίες τα λεγόμενα του.Ο Πλίνιος τότε γεμάτος οργή σήκωσε το κουπί να τον χτυπήσει,βγάζοντας αφρούς απ το στόμα του¨¨άτιμε Θετταλέ δούλε ,πού νομίζεις πως βρίσκεσα,μπορείς να μου πείς?Εκείνη την στιγμή όρμησε σαν σίφουνας η Πουλχερία,μπαίνοντας ανάμεσα τους.Η κίνηση της αυτή ανέκοψε κάθε επιθετική διάθεση από μέρους του πατέρα της εναντίον του Ερωδιού.Ο Πλίνιος φτύνοντας στην άμμο,γυρισε την πλάτη του προς την ομήγυρη τονίζοντας με έμφαση στην κόρη του ¨¨δυο μέρες χωρίς κρασί και χυλό ο αρχιαντάρτης¨¨.Αυτά είπε και βλαστημώντας πήρε τον δρόμο για το κονάκι του.Οι δυό νέοι κοιτάχθηκαν για λίγο στα μάτια..Οι ψυχές αλλά και τα κορμιά τους αδημονούσαν να ενωθούν κάτω απ τα αστέρια,να δώσουνε και να πάρουνε ανάσες ζωής,..ανάσες που μόνο μ αυτές ο έρωτας γιομίζει τις ψυχές..Η νύχτα έπεσε σπέρνοντας φόβους και ανησυχίες για την επόμενη μέρα.Μια μέρα που ίσως να μην είχε ηλιοβασίλεμα για κάποιους από τους μονομάχους του Πλίνιου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
