| |
Ο χρόνος πέρασε απο πάνω μου.
Ξανά και ξανά. Και βίαια.
Άλλωτε σμιλέυοντας και άλλοτε αλλοτριόνοντάς με.
Ανοίγοντας, κλείνοντας, και σκαλίζοντας πληγές.
Περπατούσα με ένα αναμένο κερί στο χέρι.
Φως και ελπίδα για αυτά που θα ΄ρθουν.
Ζωντανή και φλεγόμενη η ψυχή μου.
Φλόγα που πάσχισα τοσο πολύ για να κρατήσω ζωντανή.
Μα ο χρόνος με φυσούσε δυνατά,
τόσο που έσβηνε την ψυχη μου.
Το είναι μου ολόκληρο 'εσβηνε.
Ποδοπατώντας το εγώ μου.
Μέσα απο ξένους δρόμους και πολιτείες.
Περπάτησα στα κρύα και στα χιόνια,
στις ζούγκλες και στα άγρια θηρία,
και σ' ενα σωρό κακοστημένες παραστασεις.
Και τώρα που βλέπω πια την κορυφή,
αυτην που πάσχιζα τόσο καιρό να φτάσω,
το βλέμα μου άδειο και θολό.
Και το κορμί μου εξουθενωμένο.
Στέκω εκεί και περιμένω, μα το μέσα μου δε λέει να γεμίσει.
Έχει ξεχασει και το ίδιο πως γινόταν.
Στέφανα ελιάς και χρυσά βραβεία.
Δάκρια στα μάτια και τα χέρια μου σκληρά και ματωμένα.
Κοιτάζω την κορυφή και ξεσπαώ σε λιγμούς.
Άπνυα και όμως η φλόγα πάλι τρεμοπαίζει.
Έδαφος ασταθές και μέλλον αβέβαιο.
Τρέμω και πάλι μήπως λυγίσω...
Στο έλεος του χρόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
