| |
| | Αιρετικό |  | | | ...στην ποιητική λιτανία στις 21 του μηνού θα κρατάμε και εξαπτέρυγα ? | | |
[color=black][font=georgia]Σπάνιες γαίες.
Γυρεύω τα χάλκινα δειλινά σε μαύρα πανωφόρια
Γυρεύω τη φιλντισένια στέγη του κόσμου, σε νωπά από την πάχνη μονοπάτια
Θυμάμαι ποιήματα θνητών και ξεχνώ ιστορίες αθανάτων.
Γεννιέμαι στου παράθυρου την αντανάκλαση.
Είμαι ενός και είμαι των δύο η έννοια.
Και μετρώ τα πολλά
Κυμματιστά σύννεφα που αναχωρούν στου γιασεμιού τις νευρώσεις.
Προσαρμόζω την πτήση του φεγγαριού
στα διάσελα, με τα αλυχτίσματα των σκύλων
Κλέβω τις κρεμάλες από τις πλατείες
Και τις φέρνω κουδουνίστρες στα παιδιά μου και στα παιδιά των φίλων μου
Μετρώ τα πολλά
Τους μετέωρους άγγελους
Στο διηνεκές και εκ σύνεγγυς
Διορθώνω τέλειους όρους μαθηματικούς
Με αφορμή την ουσία της μεθόδου
Διαφωνώ με τον κανόνα, την είδηση, την τοποθεσία.
Εχθρός εμφανίζομαι
Στου έτους τις λεπτομέρειες
Και στα μάτια σου , το βλέπω, φοβάσαι
Που τραγουδάς τη λογική σου, σα μοιρολόγι
Μα είμαι το χιόνι στο βουνό που κινδυνεύει
Και η νύχτα η νεαρή που τρέφεται με αλισάχνη
Και αμφισβητώ το θυμό των γνωστικών
Αμφισβητώ του δαίμονα το νύχι
Τη λησμοσύνη το όνειρου και του ρόδου σου το ξελόγιασμα
Τα φαύλα που ευθυγραμμίζονται και τα κρείττω τα αναθρώσκοντα
Μόνο το άρωμα της θάλασσας
Και ο ήμερος έρωτας, αυθεντικά στην ψυχή μου.
Εχθρός εμφανίζομαι
Ανίερο σύμβολο σε καταιγίδες ηλεκτρικές
Και στα χέρια σου, το νιώθω, φοβάσαι
Τρέμεις εμπρός στις εκτάσεις των γερατειών που ξανοίγουν εμπρός
Μα κοίτα το κογχύλι πώς κατοικείται ξανά !
Τους γαλαξίες κοίτα που μας περιμένουν
Έξι σκιές να σου ζωγραφίσω
Των αρχαίων θεών να στα περάσω στο λαιμό κοσμήματα
Αιρετικοί να σεργιανούμε τους ορίζοντες
Αναζητώντας σπάνιες γαίες.[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
psixopedi
16-03-2012 @ 13:09 | πολύ καλό, υπάρχουν ακόμα κονκισταδόρες | | Vicky mouse
16-03-2012 @ 14:53 | Γυρεύω τα χάλκινα δειλινά σε μαύρα πανωφόρια
Γυρεύω τη φιλντισένια στέγη του κόσμου, σε νωπά από την πάχνη μονοπάτια
Θυμάμαι ποιήματα θνητών και ξεχνώ ιστορίες αθανάτων.
με μάγεψες............. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | νετη541
16-03-2012 @ 19:04 | ... σόρρυ τώρα για το ακατοίκητο, δήαρ σπλάτς, αλλά βλέπω το βικυ μάους από πάνω και λέω να μετονομαστώ σε σούπερ μπούφοι!...που τά βαψα μαύρα;...τι να πω.... ::vlax.:: | | μπρουχίτα
16-03-2012 @ 22:18 | σκιάχτηκα μουρλοκομείο..
τι ήπιες πάλι;;;;
οφείλω να ομολογήσω όμως,
ότι ήταν ωραία τ' απόνερα που άφησες..
θα με νανουρίσουν για απόψε..
μούτσας γκράσιας πορ έσο!
πάντα να διαφωνείς και πάντα ν' αμφισβητείς σού εύχομαι.. | | επισκέπτης
18-03-2012 @ 21:37 | γεια σου Άσε μου... ::rol.:: | | solminoraki
19-03-2012 @ 19:54 | 40 στίχοι,...40 διαφορετικοί τόποι που βρέθηκα...δεμένοι με τη γραμμή που αφήνει το μελάνι σου στο χαρτί...τυχερές οι γαίες που σε φιλοξένησαν και θα σε φιλοξενούν, καθώς θα πορεύεσε στην αιωνιότητά τους. Παιδί...να΄σαι καλά... ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
