| |
Απέχεις μου πα και το πίστεψα
Περπατούσα σε πλακόστρωτα άγνωστα προ μηνών
Σα να πετούσα βημάτιζα τα πέλματά μου
Μπρος από βιτρίνες φωτινές ή σκοτεινές, μόνη ή με παρέα
Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο
Αχ και να γινόμουν κάτι πετούμενο
να πετούσα από χώρα σε χώρα και να διέσχιζα τον ατλαντικό
ή σε βουνά να προσευχόμουν για μέρες
ή σαν φτερωτός φυγάς να κελαηδώ τον οργασμό της φύσης
σε ανοιξιάτικους αιθέρες που ανθίζουν τις παπαρούνες
ή σαν κύμα επαναλαμβανόμενο στα μάτια σου να μπαινα στις θάλασσες που κολυμπάς
Σαν κάτι το φτερωτό που θα ήμουν δε θα χα οικογένεια, φίλους και υποχρεώσεις
ένα απλό κάτι πετούμενο πάντα λυπημένο θα ταν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
