| |
πώς να φωτίσεις τη σιωπή
να βγεί απ το σκοτάδι
να μη φοβηθεί
του ήλιου ένα χάδι
στο δωμάτιο γυμνή
μετράω τις πληγές μου
κι όσα αφήσές εσύ
σημάδια και φωνές μου
πως περνάει τούτη η νυχτα
κανείς δε λέει καληνύχτα
πως να αντέξω αλλή μέρα
του έρωτα η σφαίρα
είανι βαριά
ασήκωτα φιλιά
πως να τα παλαίπσεις
μοιαζούν με κύμματα βαθεία
οι άγνωστες σου λέξεις
και δυναμώνω τη σιωπή
να ακούω το βυθό μου
αλίμονο μου αν φανεί
εκείνο που φοβάμαι
το φάντασμα ψυχή
καράβι μου σπασμένο
σαν ήχος πειρατή
μου πει σε περιμένω
το φάντασμα καυμός
κι εγώ δεν έχω θέση
καυτός ο πειρασμός
μα κρύο μου αρέσει
το φιλί
δε βάζω σ άλλη θέση
χαράματα ξανά
κι η π΄λη τ ονομά σου
να βάζει τα καλά
να έρθει πιο κοντά σου
κι εγώ να τριγυρνώ
σαν δάκρυ στον καθρέπτη
να ψάχνω γιατρικό
τον έρωτα τον κλέφτη
να σκοτώσω
μ ένα μου φιλί
και να σώσω
την αναπνοή πανώ στα μάτια
γλυκά που δραπετεύει
γίνεται σχισμή σε μονοπάτια
το νου που ταξιδευει
μ ένα άγγιγμα ψυχής
περιμένω να φανείς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
