| |
Δε χωράω πια στους χίλιους μικρούς μου εαυτούς
τη σκιά μου προσπερνώ
κι η θάλασσα του ορίζοντα
γέρνει στο κορμί σου
Δε χωράω πια στους χίλιους θαμπούς καθρέφτες
μα πέρα απ'τις ρωγμές
ο ουρανός είναι πάντα κόκκινος
και'γω αστέρι χάρτινο
Είναι στο δέρμα σου ρηχά
στο βλέμμα σου αβυθομέτρητα
το νησί μου πάντα μακρυά
κι όμως στα βήματα σου
Άναψε τα φώτα το σκοτάδι
όλα τα θαύματα φορούν τα δάχτυλα σου
και συλλαβίζουν
με τον άνεμο που περνάει μέσα απ'τα μαλλιά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
