| |
Έμαθε ο βασιλεύς
την έκπτωσή του
Και πέταξε το στέμμα του
στο πορφυρό χαλί
- η φλόγα του κεριού ανατρίχιασε για λίγο -
Εκείνος ατάραχος
στο πέσιμό του
Μα τα παράθυρα άλλαξαν
το χρώμα στις κουρτίνες
- το πράσινο έγινε κίτρινο βαθύ -
Περπάτησε μέσα στην κάμαρα
σκοτεινιασμένος
Μια νυχτερίδα χτυπιότανε
στους τοίχους
- παράξενο, έχασε τον προσανατολισμό της -
Ο μανδύας σερνόταν
στο παγωμένο δάπεδο
Σάρωνε ώρα πολύ το χρόνο
που’ χε περάσει
- σωρός βαρύς κι ασήκωτος -
Τα χέρια δίπλωσαν
τους δυο τους ώμους
και σταύρωσαν
την άμοιρη καρδιά του
- το αίμα σταμάτησε στο σταύρωμα των δυο δοκών -
Βούτηξε το δακτυλίδι στο κερί,
καυτό όπως ήταν
Και σφράγισε
την κάσα τη μεγάλη
- μέσα τα ρούχα με τ’ ανοιχτό το χρώμα -
Βγήκε απ’ την πόρτα
κι έστριψε στη γωνιά
Μια γάτα κλαμένη
τον πήρε από πίσω, αθόρυβα
- το δάκρυ ίσως να αρκούσε -
Κατέβηκε για πρώτη
και τελευταία φορά
Τα σκαλοπάτια
του ανακτόρου του
- ο αριθμός τους ζυγός όπως τα χρόνια -
Του κάστρου την πύλη
διάβηκε πάνω απ’ την τάφρο
Και σκούπισε τον ιδρώτα
από το μέτωπο
- ο κίνδυνος του μαχαιριού έμεινε μέσα -
Στάθηκε, στέριωσε
καλά το βήμα
Στήριξε την κεφαλή
σωστά στο σώμα
- μία αστραπή και η στροφή φάνηκε στον ορίζοντα -
Μερικά βήματα πίσω
μέχρι την αρχή του δάσους
Λίγα μαλλιά εχόρεψαν
μπροστά στα μάτια
- έγινε πια σκιά και με τα δέντρα ένα - .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
