Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131336 Τραγούδια, 269586 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η τιμωρία των ατιμώρητων
 
Ούτε ένα πυροτέχνημα για μας.
Έβρεχε η ζωή τις κατάρες της κι εσύ χαμογελούσες.
Ούτε ένα χειροκρότημα.
Περνούσαν οι άνθρωποι και μόνο κοιτούσαν.
Όταν αγκαλιαζόμασταν στις επικίνδυνες στροφές
Του κόσμου, κάποιοι μας σκότωναν. Τους έβλεπα με
Την άκρη του ματιού μου να καρφώνουν αφοπλιστικά
Το βλέμμα. Δεν μιλούσα, πες πως δεν ήθελα.
Βλέπεις, άλλη γλώσσα μιλάμε εγώ κι αυτοί
Κι αν κάνω μια προσπάθεια θα χαθούμε στη μετάφραση.
Αν είχαν να δώσουν, θα έδινα κι εγώ με τη σειρά μου.
Θα ανταλλάζαμε τηλέφωνα ξανά απ’την αρχή.
Μπορεί να τους ζητούσα να πάμε
Κυριακάτικα για καφέ,
Ίσως έτσι να με συγχωρούσαν για την αδιαφορία μου
Κι εγώ θα δάκρυζα.
Κανείς δεν άπλωσε το χέρι να μου δώσει ένα στυλό,
Μια ευκαιρία να διαγράψω.
Με ποιον να υπογράψω συμφωνίες, μου λες; Εγώ με μένα;
Αφού κανείς δεν μου πρόσφερε έστω λευκό χαρτί,
Δεν έψαξα ούτε κι έγω για μελάνι.
Κι αφού κανείς δεν άφησε στην άκρη την περηφάνεια του,
Ντύθηκα κι εγώ παγόνι.

Σε ρωτώ, χωρίς ερωτηματικά, σχεδόν ρητορικά.
Εμείς δεν αξίζαμε ούτε ένα πυροτέχνημα;
Πες μου γιατί ζούμε σαν εραστές πληγωμένων ονείρων,
Σαν κατατρεγμένοι Εφιάλτες που ψάχνουν
Μια κρυψώνα στο μέλλον;
Πες μου γιατί το παρόν πάντα μας σημάδευε με το αόρατο
Περίστροφό του; Ό,τι δεν βλέπεις να φοβάσαι.
Κι ούτε ένα πυροτέχνημα για μας. Μια άδεια σελίδα μονάχα,
Ένα αόρατο πρόστιμο. Η τιμωρία των ατιμώρητων είναι
Ο φόβος της τιμωρίας. Ό,τι δεν βλέπεις να φοβάσαι.
Εκείνο το αύριο, που προς το παρόν δεν βλέπω,
Πες μου πότε είναι να ‘ρθει. Ένα πυροτέχνημα
Δεν άξιζε η αγάπη μας;

Ένα φωτάκι τουλάχιστον,
Να βλέπω που βαδίζω στις σκοτεινές φυλακές του κόσμου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
24-03-2012 @ 00:18
Ένα φωτάκι τουλάχιστον,
Να βλέπω που βαδίζω στις σκοτεινές φυλακές του κόσμο
::up.:: ::theos.:: ::up.::
ΚατεριναΘεωνα
24-03-2012 @ 01:16
Πες μου γιατί το παρόν πάντα μας σημάδευε με το αόρατο
Περίστροφό του; Ό,τι δεν βλέπεις να φοβάσαι.

είναι κι αυτό κανονισμένο
ο φόβος να φυλάει τα ερμα
και ειδικα οταν δε τον βλεπεις
monajia
24-03-2012 @ 06:22
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.......................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Antony-P
24-03-2012 @ 09:16
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο