| |
Στους ύπνους τους μεσημεριανούς κάνει κανείς τα πιο εφιαλτικά όνειρα
η καυτερή η λαύρα που σε καίει και σε αποχαυνώνει στο στρώμα το παχύ
το γεμάτο πόθους άγνωστους με γνωστικά μηνύματα ασυνειδήτου
παχιές και οι φιλοδοξίες
Δεν έχει σημασία την εποχή. Το μεσημέρι πάντα ο ύπνος θα ‘ναι άσπλαχνος.
Άσε τα φύλλα του ροδόνανθου να πέσουν στα μαλλιά και τις απόκρυφες παρυφές του κορμιού, να λουστούν από το νερό τους, από σκέψεις μελιστάλαχτες, σάν ανοιξιάτικος αγέρας να σε γεννά, στιγμή στη στιγμή, χάδι με το χάδι, του άστεγου του ύπνου που σε τυλίγει, του τυχερού σύμπαντος που σου στηρίζει τα πόδια και του ουρανού που σε σκέπει…
Ναι, μελιστάλαχτος θα ‘ναι κάθε λόγος μου για σένα
και μεταξωτό κάθε σεντόνι που θα σε γδέρνει
από φύλλα μηλιάς θα σου στολίσω την προίκα του χαμού και του πολέμου
να γλυκοτραγουδούν τα χελιδόνια την καθαρή σου ματαιότητα
και με μάτια καθαρά, σαν βότσαλο, θα σου μιλώ για κείνα που χάθηκαν και που με έχασαν
σα να μεταλαβαίνω από ξόρκια αιώνια και θανάσιμα,
ταυτοχρώνως, λάμψης της φυγής,
στα στήθη κρεμασμένη η σιωπή να αναγγέλλει τη δύση του ηλίου
Ναι, θα ΄φεύγα μακριά από τον κόσμο, να κρύψω τη λύπη που θα με φορεί
και θα χανόμουνα σε σπηλιές ή σε χαράδρες αν τύχει να χαθώ για να χαρείς
σαν αστραπή θα ξεχνούσα την βροντή της λύπης μου
λόγια βροχερά τη ψυχή μου θα ΄ντυνα
κεντημένα με υφάσματα δακρύων θα ΄στρωνα την αφεντιά μου
μην τύχει και αναγνωρίσεις, μες στο πλήθος, τους αστραγάλους μου
μην τύχει και διασταυρωθούν, μες στο πλήθος, τα μάτια μας
μην τύχει και φανταστούν, μες στο πλήθος, τα κορμιά πώς πλάθονται
πώς ανασταίνεται η αγάπη και πώς
μα το ναι, πως τα χέρια ερωτεύονται σε κύκλους διάφανους.
Ναι, σαν τις τέσσερις εποχές σε καρτερώ
τα βότσαλα των ματιών μου ν’ αστράψουν.
Τη θλίψη που μου προκαλώ,
σαν να ‘ταν όνειρο, στα όνειρα τη λησμονώ
και φεύγω και τρέχω,
σε κυκλικούς ήλιος.
Οσμίζομαι,
την άνοιξη που ανθίζει μέσα μου τα άνθη της ευτυχίας!
Όνειρα πολλά με επισκέπτονται
θάλασσες, καραβάκια με κάτασπρα πανιά με αρμενίζουν
ο βυθός τους απύθμενος και καθαρός με χαιρετίζει
σα να ‘χει ψυχή και σώμα χειροπιαστό με κοιτά και με συντροφεύει αισιόδοξα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
