| |
Όταν ο πατέρας, είπε πως θα μείνεις μάλωνε ο αγέρας κι άλλαζε μορφές
ανυπότακτη οργή με παιδεύεις απ’ το κύμα σε κλέβω και κλαις
κάθε μου φορά πού θελα να ζήσω απ’ το παρελθόν έπρεπε να σβήσω
την οργή να πνίγω, στάχτη μ’ απειλές αυτήν που έριχνα στο χθες
κάτι να χωρίσω, για να περπατήσω ως τις κορυφές
σαν υποταγή, σε οφθαλμαπάτη κι άλλαζε η αγάπη με επτά μορφές.
Βγάζω απ’ τη συνήθεια χίλιες χαραυγές, απ’ τη θάλασσα παίρνω το μένος
σε φιλώ ξεχασμένη αλήθεια, πάρε τη σιωπή μου, πες μου ό,τι θες
μ’ ένα μυστικό βγάλε με σε γη που δε μοιάζουν οι μέρες μικρές
μ' αλήθειες μισές που νιώθουν του θεού την οργή
ανυπότακτη οργή, με χρησμούς σε παλεύω
δεκάδες ονείρου μορφές και εικόνες, το παλιό δε μερεύουν, μονάχα χτυπούν
σαν ένα άλογο που νιώθει τι περνώ η νύχτα ξύπνησε κι εγώ την τιθασεύω
με μια φλόγα νικούσα τις νύχτες και λέγαν νικούσαν αυτές.
Βάλε μου νερό δε μπορώ να φύγω θέλω να νικήσω μέσα στις βροχές
αυτοί που μεθούσαν αυτοί με κερνούσαν, κρασί για ημέρες μισές
κι εγώ που ποτέ μου δεν πίνω με αγάπη μεθούσα, εσένα κρατούσα
ως κι ο ποταμός ήθελε να μείνω με βάρκα θανάτου να φέρνει ζωές
παλιές μας ζωές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
