stixoi.info: Σκηνοθετώντας

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σκηνοθετώντας

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130374 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σκηνοθετώντας

Στόλισα με γκρίζους ουρανούς
τα σταυρωμένα μου όνειρα
τους έβαλα κι έναν θάνατο στο πλάι
κι άφησα τη ζωή να πάει...

Φρόντισα να περνούν γρήγορα οι μέρες μου
ίδιες κι απαράλλακτες η μία με την άλλη
σταγόνες από νερό που μοιάζουνε
και αδειάζουνε-της ζωής μου το ανιαρό πηγάδι.

Γέμισα με άγουρους καρπούς τα χρόνια μου
που έκοψε πριν την ώρα τους-ο φόβος μη σαπίσουν
σκόρπισα στη βροχή τα καλοκαίρια μου
μη τύχει και χειμώνες μου ζητήσουν.

Με τα ξεθωριασμένα της αγάπης χρώματα
ζωγράφισα βραδιές που τις φωτίζει το φεγγάρι
για όταν θα πάψει η καρδιά να αισθάνεται
να έρθει η αυγή, κι από κοντά μου να τις πάρει.

Σκέπασα-μέσα στο πένθος μου-
τους τολμηρούς της φαντασίας μου καθρέφτες
ζήτησα-όπως όφειλα-συγνώμη απ' τα θέλω μου
να ξέρουν, από πριν, το ποιος ευθύνεται
όταν θα αναζητήσουνε τους φταίχτες.

Άπλωσα τη ψυχή μου στα φυλλώματα
στα δέντρα που αψηφούνε τους βοριάδες
και μάζεψα πεσμένα φύλλα απ' τα χώματα
σαν τα παιδιά, που απ' το δρόμο τα μαζεύουν οι μανάδες.

Έντυσα της αθωότητας τα ματωμένα ρούχα μου
σ' ένα παιδί γυμνό-που έρημο τώρα κλαίει στης καρδιάς το ακρογιάλι
έκανα τη λύπη σπίτι του-και τη μοναξιά του ατέλειωτα μεγάλη.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Απαισιόδοξος είναι αυτός που έχει εμπειρία στην αισιοδοξία!

monajia 30-03-2012 @ 19:07	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.......................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ο Γέροντας 30-03-2012 @ 19:36	Άπλωσα τη ψυχή μου στα φυλλώματα στα δέντρα που αψηφούνε τους βοριάδες και μάζεψα πεσμένα φύλλα απ' τα χώματα σαν τα παιδιά, που απ' το δρόμο τα μαζεύουν οι μανάδες. ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΑΜΠΕΛ 01-04-2012 @ 00:07	Έντυσα της αθωότητας τα ματωμένα ρούχα μου σ' ένα παιδί γυμνό-που έρημο τώρα κλαίει στης καρδιάς το ακρογιάλι έκανα τη λύπη σπίτι του-και τη μοναξιά του ατέλειωτα μεγάλη. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΥΡΙΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΑ,ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΧ~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο