| |
ΙΙΙ
Σ' είδα στη θάλασσα να πλέεις με κόπο
και να ανεμίζουν τα μαλλιά σου στον αέρα
κορδέλες φύκινες που το σκασαν από βαθύ
αποτρόπαιο βυθό ζητώντας στα φυσήματα του αέρα
την απολύτρωση από μια ζωή
που την εχαϊδευε μονάχα η αρμύρα
Και πως γυαλίζανε τα νεανικά σου μάγουλα
αιώνια ερωμένη απ' τον καιρό της εφηβείας!
που σ' έκρυβα βαθιά βαθιά μες το μυαλό μου
και πως το κόκκινο της συστολής τους χρώμα
διαχέονταν θαρρείς και έβαφε τα πελάγη
κι ύστερα σ' είδα να θαλασσοδέρνεσαι
με κόπο να βαστιέσαι στον αφρό, από φτερό ενός γλάρου
με κόπο να αναπνέεις μέσα στο κύμα.
Χωρίς βοήθεια να μπορέσω να σου δώσω.
Δεν έχω το δικαίωμα να σου δανείσω το οξυγόνο μου.
Να σου χαρίσω το οξυγόνο μου
Εγώ που μόνο οξυγόνο εποτίστηκα από σε
μέχρι τα αβυσσαλέα τρίσβαθα του εντός μου
Κι ας το θελα να αρπάξω το κορμί σου
και να το βγάλω στη στεριά με τα 'ασπρα βότσαλα
και λιγοθυμισμένο να το σμίξω,
να πάρω εγώ ζωή από αυτό πιότερη απ' όση δίνω
και την ερωτική σου κόπωση ύστερα
να την σκεπάσω με υφασμένο χράμι
από κλωνάρια πράσινα λευκού χαμομηλιού
για να μυρίζει αιώνια η σάρκα σου ηρεμία
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
