| |
Κι εσύ…
Κι εσείς…
«αντρειωμένοι»…
στα χάρτινα πόδια σας…
«ισχυροί»…
στα ισχνά χέρια σας…
«άρχοντες»…
στην κριτική του μίσους…
κρυφθήκατε…
στον λαβύρινθο…
της άθλιας σκέψης…
αγκάλιασαν οι σκιές σας το σκοτάδι…
εγκλειστήκατε στο μόνιμο μνήμα…
μιας άθλιας κι ανύπαρκτης «ζωής»…
Η θολή σας όραση…
ουδέποτε αντίκρισε το φως…
στα ραγισμένα χείλη…
ποτέ δεν περπάτησαν οι αλήθειες…
η χροιά σας δεν ψιθύρισε σ’ αγαπώ…
κραυγάζατε πάντα σαν αγρίμια…
καρφώνοντας τα νύχια σας…
σε ανύποπτους περαστικούς…
είστε η μάζα…
ο μέγας όχλος…
μα κι αν πολλοί…
αδύναμοι…
στο μεγαλείο της Ψυχής…
Δεν συγχωρώ…
τις σακάτικες ιδεολογίες…
από ένα αχυρένιο μανιφέστο…
με υπο-νόμους δόλου…
ψεύδους…
κακίας…
Όχι…
Δεν συγχωρώ…
τους αγύρτες της ζωής…
τους ρουφιάνους των Υπο-σχέσεων…
τους κίβδηλους εραστές των ψυχών…
Στην δική μου «Ανάσταση»…
στην Γη…
κόντρα στον ύπουλο «διωγμό»…
στην δολιοφθορά…
των άρρωστων μυαλών…
σας καθαίρεσα…
σας απόρριψα…
είστε όλοι απών…
Όπως Αυτός…
που δικαιώθηκε…
όπως Αυτός…
που δεν χάρισε φως…
στους άπιστους
όπως Αυτός…
που δεν συγχώρησε…
τον φθόνο…
όπως Αυτός…
στην Δική του Ανάσταση…
ο Δικός μας Χριστός…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
