| |
ΜΗΔΕΙΑ-4ο Χορικό(824-865)
Των Ερεχθείδων η φυλή
απ’ την παλιά του χρόνου ουλή
ευτυχισμένη μειδιά
Θεών, μακαριστά παιδιά
κι απ’ την αδούλωτη μεριά
δόξας ανάβουνε κεριά
και στον αιθέρα περπατούν
ανάλαφρα ελαφροπετούν
εκεί που εννιά μούσες λιγνές
οι Πιερίδες οι αγνές
ανάστησαν με νου βαθύ
την Αρμονία την ξανθή
κι απ’ τα νερά του Κηφισού
η Κύπριδα, γιαλού μισού
αύρα ρουφά ευωδιαστή
η χώρα της να δροσιστεί.
Και στο λυτό της το μαλλί
στεφάνι τριανταφυλλί
φορά με οσμές ευωδιαστές
με την Σοφία σ’ έρωτες
που τους ζητά να ‘ναι μαζί
στης αρετής το μαγαζί.
Μα η πόλη, πως το θες κυρά,
με τα ποτάμια τα ιερά
ο τόπος που άνεμος φυσά
σένα την παιδοφόνισσα
με φως να σε δεχτεί αλλουνού;
Το χτύπημα βάλε στον νού
ο ήχος του άγρια βαθύς!
Τι φονικό θα φορτωθείς;
Τα γόνατά σου τα φιλώ
μη Θε’ μου σε παρακαλώ
μη τα σκοτώσεις τα παιδιά!
Πες μου που θα ‘βρει η καρδιά
θάρρος να κάνει αποκοτιά;
Και όταν πέσει η ματιά
στο άγιο τους βλέμμα το βαθύ
ποια μοίρα αδάκρυτη θα ‘ρθεί
φόνισσα να σε πει πιστά;
Και τα παιδιά γονατιστά
στην ικεσία την καυτή:
με αίμα το χέρι μη βαφτεί,
δεν θα τον στείλεις τον χαμό
με ακατάμαχητο θυμό
ΤΕΛΟΣ 4ου ΧΟΡΙΚΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
