Απάνω στα φτερά μου
εκεί στην κόγχη που κάνουν
σα σμίγουν οι ωμοπλάτες
ήρθε και φώλιασε το βάσανο
μορφή δίχως χαμόγελο
να με κατατρώγει σα λάθος
για να φωλιάσει πιο βαθιά.
Κι αυτό το λάθος
μικρές φωτιές μ'ανάβει
κάθε που ξυπνάω
πριν πέσω να πλαγιάσω,
στην προσευχή μου
και μου βαραίνει τα φτερά
σαν πρωινή δροσιά
σε μέρες δίχως ήλιο...
