| |
| | Μήδεια(5ο επεισοδιο..5οχορικο/ivikos) |  | | |
ΜΗΔΕΙΑ(5ο Επεισόδιο στιχ.866-975)
…….Μπαίνει η Παραμάνα με τον Ιάσονα
ΙΑΣΟΝΑΣ
Ήρθα καθώς παρήγγειλες, κι ας έχεις έχθρας γνώμη
για να σε ακούσω. Πες το μου, τι να ζητάς ακόμη;
ΜΗΔΕΙΑ
Ιάσονά μου σου ζητώ συγνώμη να μου δώσεις
τα λόγια που είπα ξέχνα τα. Και των θυμών τις δόσεις
μην τις ξεσυνερίζεσαι, σφάλμα μου, και μεγάλο,
σκέψου τι αγάπη είχαμε ο ένας για τον άλλο.
Στα λογικά μου έφτασα σιγά-σιγά και μόνη
και την καρδιά μου έπιασα με τούτα να θυμώνει:
«Τι θέλω η χαζή εγώ, στης πίκρας την θαμπάδα
και να εχθρεύομαι αυτούς που ζουν με φρονιμάδα;
όπως οι άρχοντες εδώ, κι ο άντρας μου πορεύτη,
που κόρη, για συμφέρον μας, του βασιλιά παντρεύτη,
πασχίζοντας στα τέκνα μου αδέρφια να χαρίσει;
Δεν θα γλιτώσω απ’ την οργή; Τι μ’ έχει κυνηγήσει,
αφού καλόβολα οι Θεοί, με έχουνε προσέξει;
Δίπλα μου έχω τα παιδιά. Και πώς να πω μιά λέξη
αφού ήρθαμε στην προσφυγιά, χωρίς γνωστούς, και μόνοι;
Αυτά έχω βάλει μες στον νου, κι ο λογισμός θυμώνει
γιατί ήμουνα αστόχαστη η πίκρα να με πνίγει
και δίχως να έχω όφελος θυμός να με τυλίγει.
Τώρα λοιπόν παινέματα θα έχεις από μένα
και σε θωρώ πιο γνωστικό, για όλα τα καμωμένα,
και για τον γάμο που έκανες, πίκρες γιατί να ράβω
όλα σωστά ας τα ‘βλεπα, να σου έλεγα και μπράβο,
την νύφη ας έβλεπα γλυκά, κι όχι σαν συμφορά μου
να σας νοιαστώ καλύτερα, και να ‘τανε χαρά μου.
Μα εμείς γυναίκες είμαστε-μην πω καμιά κακία-
Μα εσύ κακός μη γίνεσαι, μη σπέρνεις αδικία,
και στους μωρούς μην απαντάς με των μωρών τα λόγια
σαν χάρη αυτό σου το ζητώ, με λέξεις κι ευχολόγια,
παλιά τα στοχαζόμουνα σε λάθος μονοπάτι
μα τα σωστά όμως είναι αυτά, τα βλέπω με άλλο μάτι
….το βλέμμα της γυρνά προς το σπίτι:
Παιδιά, παιδιά μου γρήγορα το σπίτι παρατάτε
βγείτε έξω, ήρθε ο πατέρας σας, κοντά του εδώ ελάτε ,
……τα παιδιά με τον παιδαγωγό πλησιάζουν
και δώστε του χαιρετισμό μέσα σε αυτή τη δίνη
Με λόγια που κι η μάνα σας ακούτε να του δίνει
την έχθρητα αφήστε τη που φέρνει τον χαμό μας
θ’ αγαπηθούμε στο εξής σβήσαμε τον θυμό μας.
και το δεξί το χέρι του, κρατείστε στην κραιπάλη-
Αλί μου άγρια συμφορά στον νου μου έχω βάλει!
Άραγε είναι της ζωής ατέλειωτα τα χρόνια
κι απλώνετε τα χέρια σας σαν να ‘ναι η ζήση αιώνια;-
Όμως τι δύστυχη είμαι εγώ με την ματιά όλο δάκρυ
και φόβο: αφού τον τσακωμό, τον άφησα στην άκρη
που είχα με τον πατέρα σας, κι ήμουν σε λύπης κόψη
λούζω με λύπης δάκρυα την γερασμένη μου όψη.
ΧΟΡΟΣ
Κι εμένανε το μάτι μου καυτό το δάκρυ χύνει.
Μακάρι αυτή η συμφορά χειρότερη μη γίνει
ΙΑΣΟΝΑΣ
Υμνώ γυναίκα αυτά που λες, υπέροχα δοσμένα
κι ούτε γκρινιάζω για παλιά, ξεχνώ τα περασμένα.
Ξέρω, απ’ τη φύση του πονά το γυναικείο γένος
αν ο άντρας βγαίνει άπιστος, και διπλοπαντρεμένος.
Μα η δική σου η καρδιά τόλμησε να γλυκάνει
προς το καλό. Κάθε κυρά φρόνιμη, έτσι κάνει
…γυρνά στα παιδιά
Κι εσάς παιδιά μου ο γονιός μόνα σας δεν σας έχει
με των Θεών τη δύναμη σίγουρα σας προσέχει
θαρρώ στην γη, στην Κόρινθο, αν μοιραστούν οι ρόλοι
οι πρώτοι με τ’ αδέρφια σας θα είστε μες στην πόλη.
Θεριεύετε όμως. Τα άλλα εγώ και οι Θεοί φροντίζουν.
Άμποτε να σας δω γερά οι εχθροί μη σας φοβίζουν
…ξαναγυρνά στην Μήδεια
Μα εσύ τις κόρες των ματιών, με δάκρυ γιατί βρέχεις
και το λευκό σου μάγουλο στην πέρα άκρη έχεις,
είναι μακριά απ’ την καρδιά ο λόγος ο δικός μου;
ΜΗΔΕΙΑ
Μπα, τα παιδιά μας σκέφτομαι, και τρέχει ο λογισμός μου
ΙΑΣΟΝΑΣ
Κουράγιο κάνε, όλα αυτά εγώ θα τα φροντίσω
ΜΗΔΕΙΑ
Αυτό θα κάνω, και φρονώ, μ’ εσένα θα τα λύσω.
Μα η γυναίκα είναι δειλή, γι αυτό και δάκρυα χύνω
ΙΑΣΟΝΑΣ
Όμως γιατί , για τα παιδιά, σε βλέπω μες στον θρήνο;
ΜΗΔΕΙΑ
Εγώ τα γέννησα αυτά, τότε που εσύ ευχόσουν
να ζήσουν, και αγωνιώ αν οι Θεοί το δώσουν.
Κι από όσα ήρθες να σου πω μισά τα ‘χεις ακούσει
και τα άλλα μου θα ακουστούν, στου τελειωμού το πούσι.
Αφού το θέλει ο βασιλιάς , έξω από δω να μένω
-ίσως για μένα κάλλιστο, κι άριστα καμωμένο.-
Ούτε να γίνω εμπόδιο του άριστου σου κόπου
κι ούτε έτσι να με βλέπουνε οι άρχοντες του τόπου
πως για τα σπίτια τους εγώ κακό έχω στον νου μου-
κάλλιο να φύγω και να βρω τα μέρη τ’ ουρανού μου,
μα την συμπόνια στα παιδιά, αν θέλεις δείχτη όλη,
και ζήτα απ’ τον Κρέοντα, μη φύγουν απ’ την πόλη
ΙΑΣΟΝΑΣ
Δεν ξέρω αν εισακουστώ, κι η γνώμη μου αν πείσει
ΜΗΔΕΙΑ
Βάλε την νύφη, στον γονιό ετούτο να ζητήσει
ΙΑΣΟΝΑΣ
Άριστα λες! Μπορώ αυτή εύκολα και την πείθω
ΜΗΔΕΙΑ
Μα ναι! αν τούτη κουβαλά των γυναικών τον μύθο.
Μα κι από εμένα στη δουλειά αυτή θα ‘χεις βοήθεια.
Δώρα θα στείλω εγώ σε αυτή που δεν θα βρεις στ’ αλήθεια
αλλού με τέτοια ομορφιά, στου κόσμου την χοάνη
πέπλο αραχνοϋφαντο, κι ολόχρυσο στεφάνι,
θα της τα πάνε τα παιδιά εκεί, χέρι με χέρι.-
Παραδουλεύτρα γρήγορα, τα δώρα να τα φέρει.-
Δεν θα ευτυχήσει μόνο μιά, μυριόλουστη η χαρά της
που εσένα θα έχει ομόκλινο, θ’ ανοίγει τα φτερά της,
στου Ήλιου τις διαδρομές, στους δρόμους του, τους μόνους
που είναι του κύρη μου γονιός, και χάρισε απογόνους
…… η παρακόρη φέρνει το στεφάνι και το πέπλο
……..και η Μήδεια τα δίνει στα παιδιά
στα χέρια σας να πάρετε παιδιά μου τα στολίδια
βρείτε την κόρη του άρχοντα και δώστε τα στην ίδια
δεν είναι ευκαταφρόνητα ότι θα λάβει ετούτη
ΙΑΣΟΝΑΣ
Είσαι τρελή; Τι άδειασες το σπίτι από πλούτη;
Θαρρείς λείπουν στο ανάκτορο, και πέπλα και χρυσάφι;
Βάστα τα, και για μένανε η μοίρα μου δεν γράφει
πως για το χρήμα μοναχά αυτή με λογαριάζει
ΜΗΔΕΙΑ
Σταμάτα. Για τις δωρεές και τους Θεούς τους νοιάζει.
Ποιο κραταιός είναι ο χρυσός και από λόγων ρύγχη,
σύμμαχος νιάτα, κι ο Θεός, μα την βοηθά κι η τύχη.
Κι εγώ μη στείλουν τα παιδιά στην μαύρη εξορία
χρυσάφι δίνω και ψυχή, να ‘χουν καλή πορεία.
Μόνο παιδιά μου μπείτε εσείς στου πλούτου εδώ τα κέντρα
βρείτε την νύφη του γονιού, την νέα μου αφέντρα
παρακαλέστε την να πει στην πόλη της την ίδια
να μείνετε, προσφέροντας ετούτα τα παιχνίδια,
πρέπει να ’ρθούν στα χέρια της αυτά εδώ τα δώρα.
Άντε κι αφού σημάνει πια του τέλους η άγια ώρα
γυρίστε εδώ στην μάνα σας και πείτε στην καημένη
πως γίναν όπως ήθελε, κι όπως τα περιμένει
….Φεύγουν τα παιδιά με την Παραμάνα
και τον Ιάσονα.
ΤΕΛΟΣ 5ου ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ
------------------------ ----------------------------
ΜΗΔΕΙΑ 5ο ΧΟΡΙΚΟ(976-1001)
ΧΟΡΟΣ
Καμιά ελπίδα στη βραδιά
ζωή δεν έχουν τα παιδιά.
Να ! πάνε σε σφαγής ακτή,
η ομορφονύφη να δεχτεί
από το πέπλο τελειωμό
κι απ’ το χρυσάφι τον χαμό.
Γύρω από το ξανθό μαλλί
με των χεριών της τη βουλή
θα βάλει μια στολή καυτή
στην χάρη της να πλανευτεί
κι από ενός φέγγους ρημαδιό
θα τα φορέσει και τα δυό
πέπλο, στεφάνι χρυσαφί,
μα θ’ ανταμώσει την ταφή,
κι αντί να νυφοστολιστεί
στου Άδη τη γη θα κυλιστεί.
Δεν θα γλιτώσει η δύστυχη
του Άδη την κακή βροχή
Κι εσύ γαμπρέ, καημού νυχιά,
του βασιλιά κακοτυχιά
χωρίς να θέλει η καρδιά
στέλνεις στον Άδη τα παιδιά
στην νύφη, θάνατο κακό
δόλιε! Τη μοίρα σου αγροικώ.
Πόνος, καημός, στιγμών πικρών,
άστοχη μάνα των μικρών,
που θα ‘βρουν θάνατο κακό
για ένα κρεβάτι νυφικό,
που άντρας αισχρός το ‘χει αρνηθεί
σε άλλο κρεβάτι να βρεθεί!!
ΤΕΛΟΣ 5ου ΧΟΡΙΚΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
gk_giotaki
19-04-2012 @ 06:34 | Συνεχίζω ......!!!!
Καλημέρα ::love.:: | | monajia
19-04-2012 @ 14:36 | ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ierapostolos
19-04-2012 @ 17:13 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Δρεπάνι
19-04-2012 @ 17:16 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
