| |
| | Πάντα τα λευκά λόγια χώρια απ' τα χρωματιστά |  | | |
γυμνά, από κάθε ίχνος σώματος, ρούχα
κινούνται,
όπως επίσης κινούνται, χωρίς ίχνος ανθρώπινου άκρου,
τσάντα, παπούτσια και κινητά,
α και λόγια,
-κι αυτά γυμνά από σώμα,
σωματίδια που αιωρούνται
γύρω από τις ελκυστικές όψεις των ρούχων-
που ανταλλάσσουμε
όπως ντυνόμαστε,
τις γυμνές από εμάς,
ανομοιογενείς στολές μας,
Ναι, ναι, ξέρω:
τα λευκά χώρια από τα χρωματιστά.
(τα λόγια πως ξεχωρίζουν δεν ξέρω)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
maraki
30-11-2005 | Π Α Ν Ε Μ Ο Ρ Φ Ο VAS MOU THN KALHMERA MOU | | outis
30-11-2005 | Καλό vas. Φεύγει. | | outis
30-11-2005 | vas, μήπως διαβάζεις Νίκο Καρούζο τελευταία; | | Γιώργος_Κ
30-11-2005 | Μου θύμισες το "Γυμνό Σώμα" του Ρίτσου, που λέει: "Το σώμα σου ωραίο, Το σώμα σου απέραντο, Χάθηκα στο απέραντο/ Ψηφίζω το γαλάζιο, είπε, Κι εγώ το κόκκινο..." | | renouli
01-12-2005 | Ποίημα-παράσταση. Έξοχο! | | MAKHS KAURISMAKHS
01-12-2005 | Αψογο Βασ. Αλλά αυτό το ξέρεις ήδη.Καλημέρα φίλε. | | MARGARITA
01-12-2005 | Με ΜΑΚΗS!!!!!!! | | Δήμητρα
01-12-2005 | Υπέροχη η περιγραφική σου ικανότητα και μου κάνει εντύπωση που ενώ αυτά που γράφεις δεν είναι ομοιοκατάληκτα και η ροή τους είναι παράξενη,εντούτης βγάζεις μια ξεχωριστή ποιητική διάθεση.Με λίγα λόγια μοναδικός...Καλημέρα. | | Μπάμπης
01-12-2005 | δίκιο έχει η Δήμητρα | | margarita paschou
01-12-2005 | Πάρα πολύ ωραίο! | | Εκάτη
01-12-2005 | μου θύμισε την εκπομπή του ...κάποιου....για το τι υπάρχει μέσα στα στρώματα που κοιμόμαστε! Χώρια τα λευκά από τα χρωματιστά! Όμορφο! | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
01-12-2005 | Καλημερα φιλαρακι !!!! Φοβερος ο ποιητης !!!!!!!!!!!!!!!!!! | | BonnieJo
01-12-2005 | αχ ρε vas, μόνο που τα λόγια δεν μπαίνουν στο πλυντήριο για να καθαρίσουν, ούτε αερίζονται για ν' ανασάνουν. Και όταν μπερδεύονται δεν βγαίνουν ποτέ μα ποτέ ροζ.. | | Egw
01-12-2005 | Δεν θα πω κάτι που δεν ξέρεις. Εσύ ξέεις οπότε..... | | Denis
01-12-2005 | Μ' αρέσει η παρενθετική, αλλά όχι γι' αυτό λιγότερο σημαντική, αμηχανία του κομβικού, κατ' εμέ, τελευταίου στίχου σου, Βασίλη! Κι αυτό, γιατί μού υπενθυμίζει πως ο ποιητής βρίσκεται στη θέση του, πιο πολύ για να διατυπώνει ερωτήματα κι απορίες, δικές του και των άλλων, κι όχι τόσο για ν' απαντά ο ίδιος σ' αυτές... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
