| |
| | Του κόσμου οι περήφανοι κι οι πονεμένοι |  | | | Ένα ποίημα του λογοτέχνη Νίκου Ζώρη για τις αδικίες της ζωής. | | |
Ζωή γεμάτη βάσανα, φτώχια, δυστυχία,
ανισότητα, ταπείνωση και αδικία,
για μια ανθρωπότητα ανάξια λόγου
που παίζει ένα θέατρο του παραλόγου.
Κάποιοι ελπίζοντας, κάνουν υπομονή,
κάποιοι δεν έχουν πια δύναμη μήτε φωνή,
αναρωτιέμαι τι έχει ο Θεός γι’ αυτά να πει,
σίγουρα θα βλέπει όσα συμβαίνουν στη γη.
Κάποιοι επέλεξαν εκούσια φυγή απ’ τη ζωή,
κάποιοι αφέθηκαν στου νου τη διαταραχή,
οι ρημαγμένες προσδοκίες θα γεννούν τη θλίψη
όσο σε τούτη τη ζωή η αδικία δε λέει να εκλείψει.
Μα κάποιοι σαν τον περήφανο αετό πετάνε,
πόνο έχουνε, μα ποτέ τους δε λυγάνε.
Ο αετός πάντα πετάει και πληγωμένος ακόμα,
μόνο όταν η ζωή τελειώνει, πατεί αυτός στο χώμα!
Δεν μπορεί, θα υπάρχει θαρρώ κι άλλη ζωή,
η δικαιοσύνη δεν κατοικεί σ’ αυτή τη γη.
Του κόσμου οι περήφανοι κι οι πονεμένοι
θα βρεθούνε κάποια στιγμή αλλού δικαιωμένοι!
Δημιουργός: Νίκος Ζώρης
Το ποίημα του Νίκου Ζώρη “Του κόσμου οι περήφανοι κι οι πονεμένοι”
υπάρχει στο βιβλίο του «Σαν ξημερώσει όλα αλλάζουν…» (σελίδα 16)
Εκδόσεις “Λεξίτυπον” - έκδοση 2010.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
25-04-2012 @ 19:38 | Μα κάποιοι σαν τον περήφανο αετό πετάνε,
πόνο έχουνε, μα ποτέ τους δε λυγάνε.
Ο αετός πάντα πετάει και πληγωμένος ακόμα,
μόνο όταν η ζωή τελειώνει, πατεί αυτός στο χώμα!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
