| |
Πάμε μια βόλτα στην Βουλιαγμένη
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ηλιόλουστη ημέρα αργίας. Οι δρόμοι της Αθήνας είναι άδειοι όχι τόσο λόγω ώρας αλλά επειδή οι περισσότεροι έχουνε αποδράσει για τις παραλίες και τους αγρούς. Τα πουλάκια τιτιβίζουν και το μεθυστικό άρωμα των ανθισμένων ακακιών συμπληρώνουν αρμονικά την εικόνα της Κυριακής. Όλοι χαμογελάνε και είναι θετικά προδιατεθειμένοι απέναντι στις εξελίξεις της ημέρας αφού το πρόγραμμα λέει μπάνιο στην λίμνη, ηλιοθεραπεία και γεύμα σε καμία ταβέρνα της περιοχής. Μπορεί να ήμαστε μία εβδομάδα πριν τις εκλογές ,οι μισθοί μας να είναι πετσοκομμένοι και η θέση μας ,στο χώρο της εργασίας μας ,να είναι επίφοβη και όμως τίποτα δεν μας πτοεί. Σήμερα θέλουμε να ζήσουμε και να χαρούμε την ομορφιά της φύσης.
Όταν φτάσαμε στην παραλιακή ,το μεσημέρι ,απορέσαμε που είδαμε λιγοστά αυτοκίνητα να τρέχουνε δίπλα μας ,στο δρόμο. Σκεφτήκαμε μήπως φταίνε οι εκλογές ή η αυξημένη τιμή της βενζίνης αλλά τελικά άλλη ήταν η απάντηση. Το πλήθος ήταν ήδη εκεί. Πλάτσα πλούτσα στην θάλασσα και στην λίμνη. Οι λίγοι τολμηροί μέσα στην παγωμένη θάλασσα, οι περισσότεροι στις ξαπλώστρες και οι παραθεριστές κάποιας ηλικίας στα ιαματικά ,ζεστά και φιλόξενα νερά της λίμνης. Ο αριθμός των κολυμβητών ήταν μεγαλύτερος στις παραλίες αλλά εμείς αποφασίσαμε για την λίμνη της Βουλιαγμένης, που βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλ. από την Αθήνα. Εκεί που σήμερα είναι η λίμνη, υπήρχε ένα τεράστιο υπόγειο σπήλαιο το οποίο σχηματίστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια. Στο εσωτερικό του σπηλαίου έτρεχαν άφθονα νερά με υψηλή θερμοκρασία τα οποία λόγω της διαβρωτικής ενέργειας που προκάλεσαν στα τοιχώματα, ανάγκασαν την οροφή του σπηλαίου να υποχωρήσει με αποτέλεσμα το φαινόμενο της καταβύθισης του ορεινού όγκου. Είναι ένα σύγχρονος οικολογικός παράδεισος. Οι ανακαινισμένες εγκαταστάσεις ,οι πεντακάθαρες τουαλέτες και η ομορφιά των βράχων μας έχουνε κερδίσει εδώ και 10 χρόνια. Πάντα ξεκινάμε την σεζόν κάνοντας το πρώτο μας μπάνιο στην λίμνη και μετά προχωράμε στις παραλίες. Μνημείο της φύσης και προστατευόμενος υγρότοπος, τραβάει ,σαν μαγνήτης τόσους υγιείς αλλά και πονεμένους ανθρώπους. Μία με τα αρθριτικά της ή άλλη με τα προβλήματα στα γόνατα της άλλης και η Τρίτη χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας αλλά φυσιολάτρης μπήκαμε στην λίμνη και κολυμπήσαμε για μία ώρα.
Τα τελευταία δύο χρόνια δεν υπάρχει ημέρα που να μην μας προβληματίζει. Δεν υπάρχει στιγμή που να μην σκεφτόμαστε, με τα πιο μελανά χρώματα, για το μέλλον μας και των παιδιών μας. Ζούμε έναν εφιάλτη χωρίς τελειωμό ξέροντας ότι οι λύσεις στο πρόβλημα της Ελλάδας είναι μετρημένες στα δάκτυλα ενός χεριού. Είτε μένουμε στην ΕΟΚ είτε φεύγουμε πάλι χρωστάμε τα μαλλιοκέφαλα μας και η κρίση θα κρατήσει άλλα είκοσι χρόνια.
Όμως όταν αντικρίζουμε τον καταγάλανο ουρανό. Όταν μεθάμε με το άρωμα των νεραντζιών και των ακακιών. Όταν χαϊδεύουμε, στο μικρό μπαλκονάκι μας τα αρωματικά μας φυτά. Όταν περπατάμε εκεί που σπάει το κύμα και μας φυσάει το γλυκό αεράκι. Όταν ακούμε το παφλασμό των κυμάτων και το νερό χαϊδεύει τα ξυπόλητα πόδια μας. Όλα αυτά συντελούν στο να νοιώσουμε ότι ήμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια τέτοια χώρα. Όσο ακόμα χαιρόμαστε με αυτά που δεν μπορούν να μας τα στερήσουνε δεν μας έχουνε νικήσει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
