Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κι εβλεπα πως βυζανες το γαλα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130620 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κι εβλεπα πως βυζανες το γαλα
 
Ταξίδεψα και οι άνθρωποι λατρεύανε το ψέμα.Ξέφτισε μέσα μου ο καιρός και οι νεράιδες ζωντάνεψαν.Τα βότσαλα στη λίμνη σάλευαν πια μπροστά στα μάτια μου.Ήθελαν να με παρασύρουν σε νέες περιπέτειες....
όταν βρήκα την ουρά μου πεταμένη στο δρόμο,είπα να τη μαζέψω,την κόλλησα με κόλλα στιγμής και ξεκίνησα πάλι να ισορροπώ.Πέρασα σχοινιά τεντωμένα και σκαρφάλωσα ως το τέλος ενα ξύλο κατακόρυφο που καρφώθηκε στον κώλο μου όταν γλίστρησα.Δεν πόνεσε.Όχι,ούτε η πτώση πόνεσε.Η πτώση ήταν ταξίδι μικρό,μα και μεγάλο.
Πρόλαβα και είδα θαμπά ηλιοβασιλέματα.Μα η μυρωδιά απ'το δέρμα μου τρύπαγε τα ρουθούνια.Και καθώς στην πτώση ξαναχάθηκε,στο κενό πια,η ουρά μου-όχι!-δεν έχασα την ισορροπία.Βόγγαγα αλλά και πάλι δεν την έχασα.Και όταν έπεσαν και οι τρίχες βρέθηκε και η αγκαλιά και άγγιξα το δέρμα και ανατρίχιασα και με πρόδωσαν οι πόροι μου.Μα ήταν ζεστά και υγρά.Κάηκε το δέρμα και τα υγρά επούλωσαν τις πληγες.Σφιχτά κρατιόμουν ώσπου έσπασαν τα νύχια μου και το χέρι που χρόνια χρειαζόμουν τεντώθηκε εκείνη την στιγμή που όλα νόμιζα πως θα τα χάσω..
Ξέρεις τί?Δεν τελειώνει το ταξίδι όσο πεθαίνεις,μαθαίνεις απλά να ρουφάς τη ζωή.Και είναι ατόφια,πιο μεγάλη,πιο αληθινή,απ'τη ζωή που νόμιζες πως ζούσες.
Τώρα δύο τα κουφάρια που συνεχίζουν και κρατιούνται σε ένα παλούκι κόσμο που φλέγεται.Μαζί όμως,εκεί θα μείνουν να καούν,θα πεθάνουν τελικά μα θα ζουν πιο πολύ από ποτέ.Γιατί γαμάει το ταξίδι κι ας βράζει ο κόσμος που ζούμε.Εσύ ήσουν μαζί μου,φρόντισα να πονάω εγώ μα το τέλος γράφτηκε κοινό.
Και ξύπνησα....ήθελα να πω ευχαριστώ,σαν κάθε μέρα.Γιατί το ταξίδι κι ας βρωμάει σκουπίδια τριγύρω...έχει χρώματα,μουσικές κι ένα χάδι πρωτόγνωρο που διαρκεί και μετά την πυρά.Η πυρά δεν είναι ο θάνατος,είναι η ζωή που φαντάστηκες να ζεις.Είναι το μέλλον που ήρθε μόνο του.Αυτό που ποτέ δεν αναζήτησες.Μα το όνειρο έγινε πραγματικοτητα.Η ευχή και η κατάρα που ζητήσαμε ορθώθηκε επιβλητικά ,μας κυνήγησε και όταν μας βρληκε,χάθηκε το ψέμα που ο κόσμος τόσο αποζητά.Τί τα χρειάζεσαι τα ρούχα?Κοίτα,γυμνό,αγνό το όνειρο.Γυμνή σ'αγαπώ περισσοτερο.
Τα ρούχα είναι ψέμα.Η ζωή δεν είναι βιτρίνα.Μια βιτρίνα-ε!!μια ζωή...-θα το ζω???


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
monajia
03-05-2012 @ 19:31
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.................

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
03-05-2012 @ 20:43
ΖΗΣΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο