Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ναυάγιο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130321 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ναυάγιο
 

Δεμένες ενοχές μες τα κατάρτια
υγρά ταξίδια που δεν ξέφυγαν απ' το χάρτη
θαμπές εικόνες έμειναν στο νου
να σου θυμίζουν κάτι , ξένο .
Λιμάνια απάνεμα , βουβά , να σε προσμένουν
τέρμινα ολάκερα και μόνα .
Ολόγυρα μες στη σκιά τους
παραπατούνε άγρυπνοι αχθοφόροι
που προσδοκούν να κουβαλήσουν τη σωρό σου .
Κι εσύ δεν κίναγες ποτέ , όχι γιατί φοβόσουν ,
μα δεν δεν περίσσευε μαντήλι να σ' αποχαιρετήσει .
Κι ίσως για δεν απόμεινε φωνή , γεμάτη "καλως ήρθες" ,
κάπου στον ερχομό σου .

Λιμάνια απάνεμα , ορφανά , δίχως τα κύματά σου .
Πραματευτάδες κι έμποροι τριγύρω , να διαλαλούν ,
για να πουλήσουν μια πληγή σου .
Βαρκούλες χάρτινες σφιγμένες απ' τους κάβους ,
από όνειρα και χέρια , παιδικά φτιαγμένες
να τρέμουνε την πρώτη καταιγίδα .
Σεργιάνι πόρνες άπληστες να βγαίνουν
που 'χουν φυλάξει στον πικρό τους κόρφο
τα εφηβικά τους κίτρινα φεγγάρια .
Κι εσύ δεν έφτανες ποτέ , όχι γιατί θυμόσουν ,
μα ήταν πολύς ο κόσμος σου για να τον παρατήσεις .
Κι ίσως γιατί οιωνός δε φάνηκε , μυριάδες χρόνια τώρα ,
κάπου στον ουρανό σου .

Λιμάνια απάνεμα , πιστά στις θυμησές σου .
Ηλιοκαμμένοι , ισόβιοι , ναυτικοί
με πέλαγος χορταίνουν τη ματιά τους
και έχουν χαράξει τατουάζ ,
το πιο στερνό τους μπάρκο , που δεν ήρθε .
Σα ξημερώνει κατεβαίνουν οι ψαράδες
δίχτυα φθαρμένα , ατέλειωτα απλώνουν ,
το βλέμμα σου που πνίγηκε να σύρουν ,
στο γυάλινο βυθό σου .
Και μια γοργόνα σ' ένα βράχο παραπέρα
με χρώματα απ' τις μνήμες σου στο στόμα
όλο ρωτά τους γλάρους που περνούν ,
αν ζει η φλόγα της φυγής σου .
Κι εσύ δεν έφευγες ποτέ , όχι γιατί λυπόσουν ,
μα ήσυχος ήταν ο ύπνος σου για να ξυπνήσεις πάλι .
Κι ίσως γιατί κάθε νυχτιά , αγκίστρωνες μονάχος σου ,
τη μοίρα σου απ' τη στέγη .

Λιμάνια απάνεμα κι εσύ μίλια και μίλια ξένος .
Μόνο που εκείνες οι ενοχές δεμένες στα κατάρτια
ακόμα επιπλέουν στη θάλασσα σιμά
κι όλο θυμίζουν ίχνη
από ναυάγιο παλιό.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ξέρω πολλά για σας τους ανθρώπους αλλά δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο...
 
monajia
04-05-2012 @ 11:34
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ..............

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΙΧΑΛΗ,,ΚΑΛΟ Σ/Β/Κ..........

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Nikitas...
04-05-2012 @ 12:09
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ναταλία...
04-05-2012 @ 12:25
Πολύ ωραίο Μηχάλη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
04-05-2012 @ 13:20
Κι εσύ δεν κίναγες ποτέ , όχι γιατί φοβόσουν ,
μα δεν δεν περίσσευε μαντήλι να σ' αποχαιρετήσει .
Κι ίσως για δεν απόμεινε φωνή , γεμάτη "καλως ήρθες" ,
κάπου στον ερχομό σου .

Συνονόματε τα σέβη μου !!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
04-05-2012 @ 18:46
Κι εσύ δεν έφευγες ποτέ , όχι γιατί λυπόσουν ,
μα ήσυχος ήταν ο ύπνος σου για να ξυπνήσεις πάλι .
Κι ίσως γιατί κάθε νυχτιά , αγκίστρωνες μονάχος σου ,
τη μοίρα σου απ' τη στέγη .
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΩΡΑ ΘΑ....... ΞΑΓΚΙΣΤΡΩΣΕΙΣ????????????????????????
ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΙΕΙ ΝΑ ΜΑΘΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Ενιπεύς
04-05-2012 @ 22:01
Μ'άρεσε το πόνημά σου!
stav.stav
18-05-2012 @ 14:44
καλο!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο