| |
Σαν την εγκυμονούσα, η ανθρωπότητα με σπασμένα τα νερά, γεννοβολάει το νόθο της ουρλιάζοντας τη φρίκη της, ενώ μερικά δις ανθρώπων διεκδικούν την πατρότητα απ το μερίδιο που τους αναλογεί στο βιασμό. Συνωστισμένοι και εν πλήρη στύση , ποδοπατιούνται για να γευτούν τούτο τον κόλπο τον ηδονικό, περιχαρείς και άφρονες , νομίζοντας πως ήτανε οι πρώτοι , πως ήτανε οι μόνοι, λεηλατούν σκοτώνουν και μεθούν, πληρώνοντας με τη ζωή τους...
Εμπρός, πιάστε σειρά....
..ένα νόθο που θα τρώει τις σάρκες σου, καθώς θα το καμαρώνεις, κι εκείνο θα σου πίνει το αίμα. Ένα νόθο που θα ιδρώνει την αποσύνθεσή σου και θα μυρίζει την απελπισία σου. Και θ ανασαίνει το θάνατο της παγωμένης σου ψυχής. Με χνώτα που θα σκορπούν στον αέρα, το χτύπο της καρδιάς που ξεψυχά. Όπως θα κλείνεις τα μάτια σου για να του δώσεις ζωή, για να δώσεις τη ζωή σου, και πατρότητα στο μεγάλο σου όραμα. Στο μεγάλο σου όνειρο. Με τα μάτια κλειστά και την καρδιά σταματημένη. Γιατί τώρα δεν σου ανήκει. Του ανήκεις' στο μεγάλο σου ψ έ μ α...όπως τόσοι άλλοι άλλωστε, σε μία σειρά που τελειωμό δεν έχει.
Περάστε, εδώ πουλάμε σπάνιες ηδονές για να τυλίξουν το κορμί σας. Και σαγήνες που θα γιατρέψουν την απελπισία σας, με ανταλλάγματα φτηνά και ευτελή. Και νάρκες για όλα τα μυαλά και λησμονιές για όλα τα γούστα..
Στη σειρά παρακαλώ' όλοι θα πάρετε.
Και περνούσαν τα πλήθη πάνω από το γυμνό της κορμί ζητώντας όλοι τους να πάρουν . Μα εκείνη ήξερε, πως κάπου βαθιά μέσα τους, ήθελαν να αφήσουν ότι βαραίνει τη ψυχή τους. Δεν το κατάλαβαν ποτέ...και συνεχίζουν να το κουβαλούν, υπερήφανοι, ετούτο τους το ψέμα.
Η ανθρωπότητα , οι άνθρωποι άφρονες ως είθισται , βιάζουν την ζωή τους προσκολλημένοι στα πάθη τους , γεννώντας νόθες αντιλήψεις , ψέματα που τα υπηρετούν με τίμημα την ίδια τους την ζωή. Βοά η φρίκη τους κάθε φορά που άνθρωπος εκμεταλλεύεται άνθρωπο , που σκοτώνει , που ληστεύει , που αδιαφορεί, και πολλαπλασιάζεται αφειδώς και αλόγως.
Για να αντέχει κάποιος να ζει σε ένα τέτοιο κόσμο , πρέπει να είναι ή τρελός ή απατεώνας' ή και τα δύο μαζί.
Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς , να φέρνεις μιά ζωή στο κόσμο , ενώ με τα ίδια σου τα χέρια έχεις ανοίξει τους λάκκους με τα φίδια και τις παγίδες κι έχεις ποτίσει με δηλητήριο κάθε σπιθαμή αυτού που αξιώνεις να κληροδοτήσεις στα παιδιά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
