| |
Δεν σε ζαλίζει πια τ’άρωμά μου.
Πάμε μια βόλτα σου λέω,
Τα παραμύθια τελειώνουν μου λες,
Και οι άνθρωποι μαθαίνουν να
Ζουν, στατικά, να (συν)υπάρχουν.
Δεν σε ζαλίζει πια τ’άρωμα μου.
Πες μου κάτι να με συνεπάρει σου λέω,
Κοίτα μακριά στον ορίζοντα μου λες
Να δεις πού τελειώνουν οι αυταπάτες.
Δεν με περιμένεις τα βράδια κι εγώ
Ξενυχτώ περιμένοντας εσένα, εμένα,
Τον παλιό μου εαυτό, το μακρινό,
Πολύ μακρινό παρελθόν, τα συντρίμμια
Μιας συνομιλίας νεκρής, ένος διαλόγου
Χωρίς πρόσωπα, επιχειρήματα,
Χωρίς λόγο.
Δεν με περίμενες χθες κι εγώ
Κοιμήθηκα μετρώντας προβατάκια,
Αναπολώντας το άσπρο χρώμα
Της ελπίδας που φορούσε το κάθε φιλί σου.
Μετρώ προβατάκια ενώ γερνώ
Κάτω από συνθήκες αντίξοες,
Μια εμπειρία άχρωμη, άοσμη,
Η άγρια ενηλικίωση μιας ονειροπαρμένης.
Κι οι στιγμές σαν κλεψύδρα νερού,
Σταγόνα σταγόνα διαστραυρώνουν στην
Άλλη πλευρά, γλιστράνε στον πάτο.
Η άλλη πλευρά. Σ’αυτή που δεν ήθελες
Ποτέ να βρεθούμε.
Μα τίποτα πια δεν θυμάσαι.
Δεν με θυμάσαι πια το πρωί όταν φεύγω.
Κι εγώ ξεφυλλίζω ένα παλιό κόκκινο τετράδιο
Που μου χάρισες στην πρώτη επέτειο,
Ενώ εσύ διαβάζεις βιαστικός τις ειδήσεις.
Η πρώτη συνειδητοποίηση της αντίστροφης
Μέτρησης, αν και μόνο εγώ πλέον μετράω.
Εσύ κουράστηκες
μα εγώ τώρα πια δεν κοιμάμαι.
Κοιτάζω στον ορίζοντα να δω πού αρχίζει
Η αγάπη και το μόνο που βλέπω είναι δυο
Γραμμές παράλληλες, απόλυτα συγχρονισμένες,
Στο βάθος να εκτείνονται επ’αόριστον
Στου χρόνου το μακρινό ταξίδι.
Δύο γραμμές παράλληλες ποτέ δεν συναντιούνται σου λέω,
Πάψε πια να μιλάς με γρίφους μου λες,
Κι εγώ καταπίνω ένα δάκρυ πικρό,
Συνεχίζω πάλι να μετρώ προβατάκια.
Μετρώ προβατάκια ανάποδα λοιπόν
Γιατί φοβάμαι να φύγω.
Μεγάλο το δίλημμα των δυο παράλληλων γραμμών σου λέω,
Πάψε να βυθίζεσαι στις σκέψεις σου μου λες
Κι εγώ χάνω τον προσανατολισμό μου για λίγο
Ενώ σκεφτομαι δυο γραμμές να προσπαθούν
Να απλώσουν τα χέρια για ν’αγγίξει η μια την άλλη.
Καλύτερα δυο άνθρωποι να μην συναντιούνται
Ποτέ
Παρά να βλέπουν αντίκρυ ο ένας τον άλλον χωρίς ποτέ
Να αγαπηθούν πραγματικά, με ανιδιοτέλεια.
Κι όπως οι γραμμές δεν παραδέχονται ποτέ
Την ήττα τους,
Έτσι κι εγώ μετρώ
Προβατάκια
περιμένοντας την
έπληξη
ή το θάνατο. Ένα απ'τα δύο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
