Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Φύγαμε;http://artmaniac53.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html" />http://artmaniac53.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269430 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φύγαμε;
 http://artmaniac53.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html
 
μου έχει τελειώσει η βοτκα...το "παραμυθι¨που θα σας πώ ειναι με ουίσκυ και κοκα-κολα zero



Πρωινό στο θάλαμο ασθενών. Οκτώ κρεβάτια τα οποία φιλοξενούν ισάριθμες φοβισμένες και αγωνιούσες υπάρξεις.
" Καλημέρα! "
" Καλημέρα γιατρέ μας! "
Απαντούν αμέσως,σχεδόν χαρούμενα και με χροιά λύτρωσης στη φωνή τους , μετά την εφιαλτική για τους περισσότερους από αυτούς νύχτα.Μια νύχτα που σκέπτεσαι την κατάσταση της υγείας σου,μια νύχτα που και να θές δεν μπορείς να κοιμηθείς σαν άνθρωπος έχοντας από δίπλα σου τον άλλον που βογκάει ή τον άλλο να βλαστημάει που δεν τρέχει ο ορός ,του πρήστηκε το χέρι και φωνάζει κάποιον συνοδό να καλέσει την διανυκτερεύουσα αδελφή να του διορθώσει το πρόβλημα.
"Τι κάνετε παιδιά;"
Πάντα είχε μια αμεσότητα στην επαφή του με τους ανθρώπους ,ανεξάρτητα τάξεων,τους μίλαγε πάντα στον φιλικό και πολιτισμένο ενικό και τους έφερνε εύκολα κοντά του.Είναι ο τρόπος που θα μιλήσεις σε κάποιον,πως θα τον πλησιάσεις και όχι ο πληθυντικός ως κριτήριο σεβασμού...
"Καλά γιατρέ μου,εσείς πως είστε;" Ο ασθενής όμως δυσκολεύεται συνήθως να μιλήσει στον ενικό,υπάρχουν και εξαιρέσεις.
" Καλά,άν αφαιρέσεις ότι σε 26 ώρες έχω κοιμηθεί τέσσερις...καλά"
Η ώρα των αιμοληψιών, δεν τους υποχρέωναν αλλά από ανθρωπιά βοηθούσαν και οι ειδικευόμενοι...λίγο το προσωπικό.
Μπήκε με τέτοιον αέρα που σε ανάγκαζε να την κοιτάξεις,να γυρίσεις το βλέμμα σου και εν τέλει με αυτό που έβλεπες να το καρφώσεις πάνω της. Προσωποποίηση της Κλεοπάτρας, μαλλί, πρόσωπο και μάτια αμύγδαλο.Δεν είδε χρώμα ματιών αρχικά.
Ασχολήθηκε με τον άρρωστο του πετώντας και κανα καλαμπούρι που και πού για να τους ευθυμίσει...Γέλιο αυθόρμητο και με την άκρη του ματιού την είδε σε κάποιο από τα αστεία του να χαμογελά συγκρατημένα. Οι κατά θέση ανώτεροι στη ζωή μπορούν , έχουν την αίσθηση ότι μπορούν, να γελούν δυνατότερα...ήταν και ο χώρος...
" Γιατρέ,σας παρακαλώ πολύ μπορείτε να με βοηθήσετε σε μιά αιμοληψία, δεν μπορώ να βρώ φλέβα"
Γύρισε προς το μέρος της...
" Πολύ ευχαρίστως "
Πήγε δίπλα και τότε κοιταχτήκανε στα μάτια.Όλα τα πράσινα αναμεμιγμένα με τόνους καφέ και θανατηφόρα έκφραση...Με δυσκολία απεμπλάκησαν από το κοίταγμα και με χέρια όχι και πολύ σταθερά ξεκίνησε την αιμοληψία...επιτυχώς.
" Ευχαριστώ πολύ,δεν θα ήξερα τι να κάνω αν δεν με βοηθούσατε...είχα ήδη τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες"
Δεν κάνει τίποτα" της είπε με όχι και τόσο σταθερή φωνή και ένα κόμπο στο λαιμό. Τον κατάλαβε και μειδίασε...
Συνέχισε τη δουλειά του και αυτή τη δική της
"Θα είστε κουρασμένος τόσες ώρες " του είπε όταν βρεθήκανε σε διπλανούς αρρώστους.
" Συνηθισμένος...αλλα΄το μαρτύριο τελειώνει στις 2.30.Επ' ευκαιρία σε ποιό τμήμα δουλεύεις; "
"Παρασκευάστρια στο Ανοσοβιολογικό "
"Ενδιαφέρον τμήμα"
"Ναί".
Αυτό το είπε κοφτά,δεν ήξερε αν συνειρμικά το συνδύασε και με κάτι άλλο,πιθανώς την προσωπική της ζωή και το αποτέλεσμα δεν την ικανοποιούσε.Δεν προχώρησε παραπέρα τη σκέψη του.
"Τα λέμε πάλι" του είπε σηκώνοντας το κορμί της από το ράντζο του αρρώστου στο μέσον του θαλάμου"
Αυτό το "πάλι" κάπου τον παρέπεμπε,του δημιούργησε μέσα του χαρά,κάτι σαν υπόσχεση αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί κάτι περισσότερο.
Μάζεψε γρήγορα τα πράγματά του,ήταν πτώμα.Χαιρέτησε τους εφημερεύοντες συναδέλφους και πήρε το ασανσέρ.
Ο αέρας τον κτύπησε ευχάριστα και μισόκλεισε τα μάτια από τον ήλιο που η λάμψη του ήταν εχθρική τόσες ώρες μέσα στο νοσοκομείο. Προχώρησε προς το πάρκινγκ και ξαφνικά τον κτύπησε ρεύμα.Στεκόταν εκεί! Κάτω από ένα μικρό δεντράκι για σκιά δίπλα στο παρκαρισμένο μικρό Renault του.Προχώρησε προς το μέρος της με σχετικά σταθερά βήματα κοιτώντας την κατευθείαν στα μάτια.Δεν κατέβασε τα δικά της.Φθανοντας μπροστά της για κάποιες στιγμές που του φάνηκαν ώρες κοιτιώντουσταν και δε μιλούσε κανένας
Η φωνή της ακούστηκε σαν ηχώ
" Φύγαμε; "



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
scarlet1977
06-05-2012 @ 00:41
τελειο !
Poetic Sin
06-05-2012 @ 00:49
::yes.::
sharon
06-05-2012 @ 12:59
Η φωνή της ακούστηκε σαν ηχώ
" Φύγαμε; " ……Φανταστικό λογοτεχνικό κείμενο, καλογραμμένο με υπομονή……
Γιατρέ μου ο Αντώνιος είσαι εσύ ; η Κλεοπάτρα είναι πανούργα ...!!!!


::laugh.:: ::love.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
06-05-2012 @ 17:08
ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΠΑΜΕ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ?????????????????

ΦΥΓΑΜΕ???????????
ΘΕΛΩ ΓΙΑΤΡΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::up.:: ::kiss.::
monajia
06-05-2012 @ 18:47
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Vicky mouse
06-05-2012 @ 19:36
χωρίς πολλά πολλά..... good!!! ::wink.:: ::up.:: ::up.::
sharon
06-05-2012 @ 20:08
http://db3.stb.s-msn.com/i/6B/83A6C573B1CFAEE4CE4FA14249EB1.jpg
::love.:: Citizen δεν έχω λόγια αν ήταν έτσι η Κλεοπάτρα σου !
citizen
06-05-2012 @ 20:14
@sharon την άλλη φορά η ηρωίδα θα είναι μέτριας ομορφιάς...
χαίρε Αλεξάνδρα!
psixopedi
06-05-2012 @ 20:41
πολύ καλό, η διήγηση διατηρεί το ενιαφέρον
μέχρι το τέλος
sharon
06-05-2012 @ 22:00
http://www.tovima.gr/oldPhotos/Article%20Photos/20100211/314836.jpg

…..όταν λες μέτριας ομορφιάς εννοείς έτσι ; χα!χα!....
Citizen , αν το σβήσεις θα σου βρω ομορφότερη !
citizen
06-05-2012 @ 22:12
@sharon χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!
αχ βρε Αλεξάνδρα!!!
στίχος
10-05-2012 @ 16:14
..θα συμφωνήσω με psixopedi..
άκρως ενδιαφέρουσα διήγηση ως το τέλος..
με τις λεπτομερειακές σφήνες να αναβαθμίζουν το γραπτό σε λογοτέχνημα..

παραμύθι ή όχι, είναι γεγονός ότι
οι ερωτικές ευκαιρίες-πειρασμοί δεν λείπουν ποτέ, σε κάθε χώρο..
ιδιαίτερα στο εργασιακό περιβάλλον όπου ο συγχρωτισμός είναι καθημερινός, συνεχής..

χωρίς στοιχεία, παρά μόνο υπαινικτικά, για την πραγματική ζωή των ηρώων
(Αυτό το είπε κοφτά,δεν ήξερε αν συνειρμικά το συνδύασε και με κάτι άλλο,
πιθανώς την προσωπική της ζωή και το αποτέλεσμα δεν την ικανοποιούσε)..
αυτό από μόνο του αρκεί, για να αιτιολογήσει την μετέπειτα εξέλιξη..

απέδωσες (επιλεκτικά πιστεύω) τη μια όψη μόνο-την, δικαιωματικά, ανάλαφρη,
την, χωρίς συνέπειες, ευκαιρία για ερωτικό πλησίασμα..
ίσως, για το παραμύθι, για τη φυγή από μια οδυνηρή ή πληκτική καθημερινότητα..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο