| |
| | A Love Supreme |  | | | http://artmaniac53.blogspot.com/2012/05/love-supreme.html | | |
απόσπασμα από μελλοντικό μου λογοτέχνημα...το πότε...η διάθεση μου ξέρει....
ο πραγματικός έρωτας παρών...τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο...
Σε μια άκρη του μαγαζιού υπήρχαν οι δίσκοι.Όχι πολλοί αλήθεια αλλά πάντοτε όλο και κάτι εύρισκε!
Όλο και κάποιος Μπρέλ, Αζναβούρ η κανένας πιο εξεζητημένος δίσκος κλασσικής...
Τις προάλλες πέτυχε μια ηχογράφηση του Ρίχτερ...Εξαίσιος πιανίστας ο Ρώσος και πολύ σοβαρός στη φωτογραφία.
Σαν να σε προειδοποιούσε ότι δεν μπορείς να ακούς το δίσκο του και να κάνεις κάτι άλλο ταυτόχρονα,
Η ματιά του απαιτούσε προσήλωση στους ήχους που παρήγαγαν τα μακρυά θαυματουργά δάκτυλά του στα
εύθραυστα λες ασπρόμαυρα πλήκτρα! Απ την άλλη είχε και μια γλύκα το πρόσωπό του,η γλύκα που αναδύεται σε πρόσωπα
αθώων,ανεπιτήδευτων ατόμων.Επιπρόσθετα διέκρινες ένα σίγουρο βλέμμα αποτέλεσμα της γνώσης του αντικειμένου.
Πράγματι,είχε παρατηρήσει ότι άτομα πετυχημένα στο αντικείμενο της εργασίας τους,όποια και αν ήταν αυτή,είχαν το ίδιο σίγουρο βλέμμα!
Δέν θυμάται πόσες φορές τον έπαιξε στο καινούργιο του Philips! Ήταν περήφανος για το πικ-απ του!
Τελευταίο μοντέλο του είχε στοιχίσει σχεδόν ένα μισθό αλλά τα άξιζε τα λεφτά του!
Εξ άλλου δεν είχε κ πολλά έξοδα! Ότι έβγαζε το ξόδευε σε βιβλία κ δίσκους να μην έχει κ ένα καλό πικ-απ;
Έψαχνε κάνα καλό μετατοπίζοντας αργά,απολαμβάνοντας τα εξώφυλλα αν κ τα είχε ξαναδεί.Αυτά τα γελαστά πρόσωπα των τραγουδιστών
υπόσχονταν ακουστικές απολαύσεις και σε προκαλούσαν να τα αγοράσεις.
Σαν τη γυναίκα στο δρόμο που αν σου χαμογελάσει ξέρεις ότι τη νύχτα θα είσαι στον παράδεισο του υπογαστρίου της!
Δεν ήταν τύπος ιδιαίτερα εξαρτημένος από τη γυναικεία συντροφιά.Όλες του η μέχρι τώρα γνωριμίες ήταν μικρής διάρκειας.
Βαριόταν εύκολα.Δεν ήξερε τι ζητούσε αλλά ότι κ αν ήταν αυτό δεν το είχε βρει μέχρι τώρα.
Κάνα δυο φίλοι του μάταια τον τραβούσαν με το ζόρι σε πάρτι αλλά πάντα κατέληγε σε μια γωνιά
η στη βεράντα του σπιτιού να πίνει μόνος του φτηνό βερμούτ ...
Ένοιωθε καλά όταν με παρέα άκουγε τους δίσκους του και μιλούσε για του μοναχικούς ήρωες των λογοτεχνικών του αποκτημάτων.
Το μάτι του έπεσε σ ένα δίσκο που δεν υπήρχε στην προηγουμένη του έφοδο! "A Love Supreme"! Υπέρτατη Αγάπη! Παράξενος τίτλος!
Τζαζ Ρεκορντ! Πρώτη φορά τον έβλεπε!Δέν ήταν φίλος της τζαζ...δεν είχε τέτοια ακούσματα...πως να τον γνώριζε τον δίσκο;
Του έκανε εντύπωση η μορφή του μαύρου καλλιτέχνη! 'ομορφο γεμάτο καθαρό πρόσωπο, τα γνωστά προτεταμένα παχύσαρκα χείλη της φυλής του,
μαλλί κοντό κατσαρό κ μέχρι εκεί τίποτα το ιδιαίτερο.Το βλέμμα του όμως σε καθήλωνε! Κοιτούσε ίσα προς τα επάνω με μια έκφραση
παράπονου αναμεμιγμένου με θυμό.Κάθε άλλο παρά Υπέρτατη αγάπη θύμιζε!
"Τζον Κολτραίν ο αγαπημένος μου σαξοφωνίστας" άκουσε πίσω του μια μακρόσυρτη,ελαφρώς βραχνή με όμορφο ήχο γυναικεία φωνή.
Τρόμαξε,είναι αλήθεια! Δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία της! Σαν να ξεπήδησε από το πουθενά,μόνο νεράιδες κάνουν τέτοιες ξαφνικές παρουσίες!
Πρόλαβε,προτού απαντήσει,να τη δει...θα έλεγε ότι ήταν το ωραιότερο γυναικείο πλάσμα που είχε αντικρίσει στη Ζωή του!
"Τι είπατε παρακαλώ;"κατόρθωσε να ψελλίσει..
" Τζον Κολτραίν" επανέλαβε...και συνέχισε...
"Σας παρακολουθώ αρκετή ώρα και κατάλαβα ότι είστε λάτρης της μουσικής και από τον τρόπο που ψάχνετε δηλαδή πού στέκεστε περισσότερο και τι προσπερνάτε
στα γρήγορα κατάλαβα ότι είστε της ποπ,της καλείς ποπ και λίγο της κλασικής" έτσι δεν είναι;
"Μάλιστα" ψέλλισε...Απόρησε πως του είπε ακριβώς τα πάντα γύρω από τη μουσική του σε μια πρόταση!
"μ αρέσουν οι καλές καθαρές φωνές που έχουν μέσα τους κάποιο πάθος,που εννοούν αυτό που λένε..." με έκπληξη
άκουσε τον εαυτό του να βγάζει ολόκληρη πρόταση,νόμιζε ότι είχε κόκαλο στο λαιμό...
"Και μένα μ αρέσει το πάθος στη μουσική" τώρα η φωνή της είχε γίνει πιο καθαρή,νόμιζες ότι τραγουδούσε! "αλλά όχι με φωνές"
την κοίταξε με κάποια έκπληξη..."τι εννοείτε" κατόρθωσε να πει με σταθερότερη φωνή αυτή τη φορά
"Είμαι φίλη της τζαζ μουσικής,της μουσικής χωρίς λόγια,σκέτη μουσική,ρυθμός!"
"Α! μάλιστα!" μόνο αυτό κατόρθωσε να πει και έμεινε να κοιτάζει τη μορφή του Κολτραιιν με αμηχανία...
Τα δάκτυλα του είχαν ιδρώσει και άφηναν σημάδια πάνω στο μαύρο κατακαίνουργο εξώφυλλο του δίσκου!
Την άκουσε τότε να γελάει!!! Ένα γέλιο που παρέπεμπε στη μητέρα που έπιασε το παιδί να κάνει αθώα αταξία και αντί
να το κτυπήσει αφήνει να της ξεφύγει το γέλιο της συγκαταβατικότητας και της κατανόησης.
"Ελάτε,ελάτε τώρα μην κάνετε σαν μικρο παιδί! δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο που δεν είστε λάτρης της Τζαζ κ δεν γνωρίζετε τον Τζων Κολτραιν!
Θα σας τον μάθω εγώ!"
Την κοίταξε απότομα ξαφνιασμένος μ αυτό που είπε αλλά διεπίστωσε ότι και αυτή σοβάρεψε απότομα και διόρθωσε σαν να προσπαθούσε
να δικαιολογηθεί "εννοώ ότι μπορώ να σας καθοδηγήσω '' κόμπιασε λίγο..."τι να αγοράσετε από δίσκους τζαζ ούτως ώστε να πέσετε στα μαλακά
στην όντως δύσκολη αυτή μουσική" Τον κοίταζε επίμονα σαν να ήθελε να βεβαιωθεί ότι δεν είχε καταλάβει αυτό που θα υπέθετε ο καθένας ακούγοντας
την τελευταία της φράση!
Τότε για πρώτη φόρα πρόσεξε καλά τα μάτια της.
Μέσα σε αμυγδαλωτές κανονικές σχισμές,κινούνταν δυο καστανοπράσσινες μπίλιες
που εξέπεμπαν λες κάποιο μαγικό φως που σε καθήλωνε! Σαγηνευτικό βλέμμα,σκέφτηκε αμέσως!
Τα μάτια καλύπτονταν από μαύρες αρκετά μεγάλες βλεφαρίδες,δεν ήταν πρόσθετες,όχι! θα έβαζε και στοίχημα άλλα ήταν αρκετά μεγαλύτερες από το κανονικό.
Με μήλα ελαφρώς προεξέχοντα .χείλια φιλήδονα σαρκώδη παρέπεμπε σε πρόσωπο μοντέλου.
Το πορτραίτο συμπλήρωναν ίσια καστανόμαυρα μαλλιά μακρυά μέχρι τους ώμους και ακόμα παρακάτω.
Πρέπει να ήταν γύρω στο ένα εβδομήντα,καλό ύψος για γυναίκα σκέφτηκε,άλλα αρκετά κοντήτερη μπρος το ένα ογδόντα τρία το δικό του!
"με πιστεύετε,έτσι δεν είναι;"
Τρόμαξε,από την ερώτηση,είχε απομείνει να την κοιτάει και έχασε την αίσθηση του χρόνου!
"Φυσικά" απάντησε προσπαθώντας να είναι όσο πιο πειστικός μπορούσε.
Την άκουσε να βγάζει ένα στεναγμό ανακούφισης! Της άρεσε η απάντηση του,τουλάχιστον ο τρόπος που την εξέφερε.
"Τι λέτε θα τον πάρετε τον δίσκο;"
"Ξέρετε" πάλι ο διαβολεμένος κόμπος! "για να είμαι ειλικρινής είναι κανα δυο πραγματάκια... που με κάνουν διστακτικό αυτήν τη στιγμή...
για την αγορά του συγκεκριμένου δίσκου"
"και ποιά είναι αυτά;"
Τον ρώτησε γεμάτη απορία
"Να,δεν έχω ξανακούσει τζαζ δίσκο και έπειτα όταν μπήκα στο μαγαζί δεν ήρθα για αγορά άλλα για..."
"για;" τον ρώτησε και τον κοίταξε κάπως περίεργα
συγκέντρωσε όλο του το θάρρος και είπε "...για να περάσω την ώρα μου!"
Τον κοίταξε γελώντας καχύποπτα "δεν σας πιστεύω! εσείς ένας όμορφος άντρας και καλλιεργημένος αφού ακούτε καλή μουσική,να μπαίνετε σ αυτό το μαγαζί γιατί
δεν έχετε να κάνετε απολύτως τίποτε άλλο;"
"και όμως είναι αλήθεια!"της είπε με σοβαρό αυτή τη φορά ύφος και στη φωνή του φάνηκε μια απόχρωση απογοήτευσης ανάμεικτη με πίκρα.
Τότε χωρίς να τον κοιτάει πήρε από τα χέρια του τον δίσκο και προχώρησε προς την ακίνητη μέχρι εκείνη τη στιγμή φιγούρα του γέρου βιβλιοπώλη.
"πακετάρετε παρακαλώ αυτόν το δίσκο; και αν έχετε μια καρτούλα αφιερώσεως θα σας ήμουν υπόχρεη!
"ευχαρίστως" απάντησε με ελαφρώς τρεμάμενη φωνή ο γεράκος και παίρνοντας στα χέρια του το δίσκο χάθηκε στο βάθος του μαγαζιού του.
Μείνανε μόνοι...ο ένας απέναντι στον άλλο...
"δεν έπρεπε να το κάνετε αυτό!" της είπε όσο πιο ευγενικά και με όση δόση αυστηρότητας κατάφερε να εκφέρει.
" Γιατί όχι! Εξ άλλου ήθελα να σας κάνω να ασχοληθείτε και με την Τζαζ μουσική...υπάρχει κ η Τζαζ στη μουσική...μουσική δεν είναι μόνο η ποπ αστέρες
που θα με συγχωρέσεις μερικές φορές τα τραγούδια τους είναι ξενέρωτα ερωτοάσματα χωρίς κανένα σοβαρό μουσικό υπόβαθρο...εεε εννοώ στην σύνθεση..συγνώμη και πάλι ε;""
"ακούω και Ρίχτερ..." ψέλλισε αυτή τη φορά...τον είχε πάρει παραμάζωμα και ένοιωθε σαν πυγμάχος στα σκοινιά!
ήρεμα του απάντησε" και εγώ ακούω Ρίχτερ, είναι ο αγαπημένος μου κλασσικός πιανίστας,πολύ μεγάλος καλλιτέχνης!"
Την κοίταξε τώρα αναθαρρημένος "να που βρήκαμε και κάτι κοινό στις μουσικές μας προτιμήσεις" τις είπε θριαμβευτικά!
"Πολύ ωραία θα ακούσουμε πρώτα Ρίχτερ και μετά τον δίσκο του Κολτραιν!"
Την κοίταξε πάλι απορημένος"δηλαδή θα ακούσουμε μαζί μουσική; πότε;"
Απάντησε αδιάφορα κάπως αινιγματικά "κάποια στιγμή!"
"έτοιμος ο δίσκος σας δεσποινίς!" ακούστηκε η φωνή του γεράκου καθώς εμφανίστηκε από το βάθος του μαγαζιού.
"ορίστε και η κάρτα" "θα την συμπληρώσετε τώρα;"
"Μάλιστα" "θα ήθελα παρακαλώ και μια καλή πέννα"
"Διαλέχτε από εδώ.Αυτές είναι οι φθηνότερες και από εδώ αρχίζουν οι ακριβές"
Είχε μείνει να την κοιτάζει σα χάνος.Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του!
Θα ήθελε να τσιμπιθεί, να διαπιστώσει αν όλα αυτά που του συνέβαιναν ήταν αλήθεια η ένα 'ονειρο!
Την έβλεπε να συνομιλεί με τον ηλικιωμένο με χάρη και ευγένεια.Διαπίστωνε ότι και ο γεράκος την αντιμετώπιζε με σεβασμό
παρά το νεαρό της ηλικίας της.Δεν θα ήταν πάνω από είκοσι πέντε.
"Αυτήν εδώ!" και έδειξε μια προς την μεριά των ακριβών,όχι την ακριβότερη.
"κάνατε πολύ καλή αγορά δεσποινίς" της είπε κ συνεχισε¨τι χρώμα μελάνι θέλετε;"
"Θα προτιμούσα το μαύρο,εσείς τι λέτε;" τον ρώτησε πάλι ευγενικά και εκείνος σαν να του έδωσε αμέσως
το βάρος μιας πολύ σημαντικής απόφασης απάντησε με στόμφο"Είναι το χρώμα που θα ταίριαζα και εγώ με μια τέτοια ακριβή πέννα αγαπητή μου!"
"Σας ευχαριστώ! Θα μπορούσα να έχω ένα χώρο για να γράψω την κάρτα μου;"
"Βεβαίως,βεβαίως" απάντησε υποκλινόμενος ο βιβλιοπώλης,παρακαλώ καθίστε εκεί,υπάρχουν και δύο καρέκλες"
Μας έδειξε ένα στρογγυλό ,καλαίσθητο τραπέζι στο βάθος του χώρου του.Τον ευχαριστήσαμε και προχωρήσαμε με αργά αλλά σταθερά βήματα προς το τραπέζι.
Κάτσαμε.Έβγαλε προσεκτικά την πέννα από τη θήκη της,κατόπιν με σταθερό χέρι το καπάκι της.
"Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να ανοίξετε το μελανοδοχείο; είναι η πρώτη φορά και ίσως είναι δύσκολο.οι άνδρες είστε πιο δυνατοί γι αυτές της εργασίες!
Το είπε σαν να ήθελε να τονίσει ότι οι άνδρες είμαστε ικανότεροι μόνο στις εργασίες που χρειάζεται περισσότερη μυική δύναμη! Έτσι νόμισε τουλάχιστον!
Δεν υπήρχε χρόνος για τοποθέτηση πάνω στο θέμα και εφ όσον η φράση της δεν ήταν προϊόν διαλόγου αλλά μονόλογος
θεώρησε άσκοπο να μιλήσει. "ευχαριστώ πολύ" Βούτηξε προσεκτικά την πέννα στο μελάνι ακούμπησε την κορυφή της στο χείλος του δοχείου και γυρίζοντας
προς το μέρος του και με όλη την φυσικότητα που θα μπορούσατε να φανταστείτε τον ρώτησε "Λοιπόν, ποιο είναι το όνομα σας"
"Μάρκος"
Άρχισε να γράφει...αργά αλλά σταθερά,ρίχνοντας του που και που κάποιες ματιές με ένα αλαφρό χαμόγελο να ζωγραφίζεται γύρω από τα χείλη της
"Ορίστε η αφιέρωση αγαπητέ Μάρκο"
Πήρε στο χέρι του τη κάρτα και διάβασε "Στο μοναχικό Μάρκο....με φιλία Άννα"
"Ευχαριστώ πολύ" της είπε"αν και δεν υπήρχε λόγος να κάνετε αυτή τη κίνηση!"
Αμέσως κατάλαβε ότι είχε πει ηλιθιότητα! Συνέχισε σαν να ήθελε να διόρθωση την γκάφα του
"το εκτιμώ ιδιαιτέρως και επιφυλάσσομαι εις το μέλλον""
Την άκουσε να λέει "το μέλλον..." το βλέμμα της σκοτείνιασε απότομα...αλλά μετά γέρνοντας ελαφρώς αριστερά το κεφάλι της .
αποκαλύπτοντας τα πλούσια μαλλιά της που τα έκανε καστανόξανθα ο αχνός ήλιος που έμπαινε από την μεγάλη πλαϊνή πόρτα
"φυσικά,αγαπητέ! θα χαρώ να πάρω κάποιο,το οποιοδήποτε δώρο από σας κάποια στιγμή!"
Σηκώθηκαν να φύγουν και ο γεράκος λες και πήρε απότομα κάποιες κρυμμένες δυνάμεις πετάχτηκε από την πολυθρόνα του γραφείου του,
μας άνοιξε την πόρτα,ελαφρά υποοκλινόμενος και είπε
"να πάτε στο καλό! Δεσποινίς μου ήταν τιμή η παρουσία σας στο μαγαζί μου"
Βρέθηκαν να περπατάνε στο δρόμο.Αλλά με εκείνο το βήμα,γεια εκείνον τουλάχιστον,που ανα πάσα στιγμή έπρεπε να σταματήσουν και να αποχαιρετηστούν.
Δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι,για εκείνη τη μέρα,θα υπήρχε κάποια συνέχεια.
Δεν έπεσε έξω! Σε μια στιγμή καθώς περπατούσαν αμίλητοι δίπλα-δίπλα γύρισε και του είπε με σταθερή φωνή,με εκείνη τη φωνή που ναι μεν δεν έχει επιτακτικό τόνο,
αλλά ξέρεις ότι δεν μπορείς να εναντιωθείς στα λεγόμενα της "Λοιπόν εδώ πρέπει να χωρισουμε¨"
Πρέπει να είδε την ανείπωτη έκφραση απογοήτευσης στα μάτια του και έσπευσε να προσθέσει "Για σήμερα...προσωρινά!Δεν είχα προγραμματισμένη
την συνάντησή μας και έχω ένα ραντεβού!" Εκείνος πάλι δεν κατόρθωνε προς το παρόν να βγάλει λέξη...
"Θα τα ξαναπούμε σίγουρα πάλι Μάρκο! Μπορώ να σου μιλώ στον ενικό με το μικρο σου άνομα;"
"Μα φυσικά..Άννα! " Αυτόματα του είχε ξανάρθει το κέφι,θα συναντιωντουσταν πάλι,υπέροχα!
"Λοιπόν σε χαιρετώ" και του έτεινε το χέρι της.Η χειραψία ήταν ιδιαίτερα θέρμη,από μέρους της τουλάχιστον,έτσι ένοιωσε!
Την είδε να απομακρύνεται με χάρη,με τα χέρια στις βαθιές τσέπες του μαύρου παλτού της.
Έμεινε ακίνητος στη θέση του μέχρι που εξαφανίστηκε στη γωνία.
[align=left][align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
**Ηώς**
08-05-2012 @ 19:45 | "Λοιπόν σε χαιρετώ" και του έτεινε το χέρι της.Η χειραψία ήταν ιδιαίτερα θέρμη,από μέρους της τουλάχιστον,έτσι ένοιωσε!..........
ο πραγματικός έρωτας παρών...τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο...
http://www.youtube.com/watch?v=yl8Fn4jgcQg&feature=related
::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | | monajia
08-05-2012 @ 20:04 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ..................
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Vicky mouse
08-05-2012 @ 20:14 | "Λοιπόν εδώ πρέπει να χωρισουμε¨"
Πρέπει να είδε την ανείπωτη έκφραση απογοήτευσης στα μάτια του και έσπευσε να προσθέσει "Για σήμερα...προσωρινά!Δεν είχα προγραμματισμένη
την συνάντησή μας και έχω ένα ραντεβού!" ..........
πολύ ωραίο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αμάλθεια
08-05-2012 @ 21:47 | Εφόσον το διάβασα όλο χωρίς να κουραστώ θέλοντας να δω και παρακάτω καλό είναι αυτό νομίζω...
Άχ μπήκε και η άνοιξη(εδώ κοντεύει να βγει θα μου πεις)
ωραία ατμόσφαιρα!!!
| | sharon
08-05-2012 @ 21:53 | http://www.youtube.com/watch?v=0dZ8F8oPQ1c
…..μεγάλη ικανότητα αφήγησης καλλιτέχνη μου ...!
| | citizen
08-05-2012 @ 21:59 | @sharon ειμαι "καλό παιδί σήμερα; "
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | | psixopedi
09-05-2012 @ 01:00 | πάρα πολύ ωραίο
έχεις μεγάλη ικανότητα στην αφήγηση
και στην δημιουργία ατμόσφαιρας | | στίχος
09-05-2012 @ 11:41 |
..περιγραφική δεινότητα με ιδιαίτερη βαρύτητα στη λεπτομέρεια = λογοτεχνία..και μάλιστα υψηλής αισθητικής..
ατμοσφαιρική, ασπρόμαυρη ταινία εποχής..
!!!!!!!!! | | citizen
09-05-2012 @ 17:17 | @στίχος
"ασπρόμαυρη ταινία εποχής.."
...καί σέπια....
"..αλλά μετά γέρνοντας ελαφρώς αριστερά το κεφάλι της .
αποκαλύπτοντας τα πλούσια μαλλιά της που τα έκανε καστανόξανθα ο αχνός ήλιος που έμπαινε από την μεγάλη πλαϊνή πόρτα..." | | στίχος
09-05-2012 @ 17:28 |
@citizen
..και σέπια..ναι..
απλά επηρεάστηκα από το υπόλοιπο..πχ ασπρόμαυρα πλήκτρα..μαύρο χρώμα μελάνι..το βλέμμα της σκοτείνιασε..το μαύρο παλτό κλπ.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
