| |
Σαν να κατεβη, ο γιος, ο ιδιος του Θεου στη γη και σταθηκε σε διστομο
και σκιερο πηγαδι, ν ' ανασανει. Κι εκει που σταθηκε, θυμηθηκε πως
διψασε πολυ, απο το αδικο, το εγκλημα το τοσο, η καρδια του ανθρω-
που, λιθος σφραγισμενος και φρεαρ ελεους στερεμενο.
Και δύο σταλες υδωρ ζητησε, χειλη σεπτα με δροσερο νερο να ξεδιψασει.
Κι εγω να δεις, σιμά περαστικος - απο τον κοσμο τουτο - αρνηθηκα τις δύο
ζωσες σταλες, να προσφερω και να λυτρωσω. Δεν ηβρα χρονο-διαθεση,
τ'ολάνοιχτα, τα μάτια του Υπέρτατου, στο προσωπο, το Αγιο να ανταμώσω.
Αδιαφορα και παγερα προσπερασα, μες στη βιασύνη μου την τοση, κι εγω
αρνηθηκα χειρα βοήθειας σε διψασμενου εκκληση ν ' απλωσω, δροσο πνοης
να δωσω.Ανηλεης προσπερασα το Υπερτατο και παντα ανυποψίαστα πορευό-
μουν, άλλου συμπαντος δωρηματα και δοξα ονειρευόμουν.
Απειρη η πληγη, πώς ξεγελαστηκα, μιά σταλα μου ζητηθηκε, διψα πονου,
φτωχου να ξεδιψασω, κι εγω που σταλα αρνηθηκα, γιατι δοξα και δωρα άλλου
συμπαντος ονειρευόμουν, αβυσσο αγεφυρωτη - οδυνη - εχω να ξεπερασω.
Κι ακόμη ατελείωτοι οι διψασμένοι, τον πονο, την οδυνη της οικουμένης κι
ομως,ολάκερη, στο προσωπο του ενός, μπορούσα να ξεδιψασω.
Μιά σταλα ελεος αρνηθηκα κι εγινε θαλασσα αξεπεραστη, να με καταποντισει,
πελαγος κι αβυσσος αγεφυρωτη - οδυνη -. Ξέρα στο συμπαν πια αναζητω
κι οχι δοξα, δωρηματα και δωρα, απ' την αλμυρα τ ' αδικου σε στερεη γη ελέους,
εστω να ξεβραστω, πνευμα να παραδωσω.
Απ' την αλμυρα τ ' αδικου να ξαποστασω. Ανηλεής ψυχη, δικη μου, αδικη και
σκοτεινη, απ' οση αλμυρα σκοτους, αθροισα στη ζωη, να ξεδιψασω. Στο αδικο
και στο εγκλημα που προσθεσα στου κοσμου το περισσευμα, μιά σταλα ελεος
κι εγω, με την σειρα μου αναζητω, φλογα και πυρωμα ψυχης, σε δρομο ελέους
να ξεπλυθω.
- Ποιός εισαι τέκνο; Δεν γνωριζω, τα μάτια σου αναζητησα κι εσυ απεστρεψες το
βλεμμα μακρια. Μάτια-πάγος και μαχαιρι, μ' αδιαφορια στην καρδια. Αδιαφορια
και χολη του κοσμου θα γευτεις, απο τη διψα του πονου που πυρωνει τις ψυχες,
στο σκοταδι σου να εξιλεωθεις.
... Βγηκε η ετυμηγορια ανηλεης, φρεαρ στερεμενο το ελεος της γης.Κι οσο ελαχιστοι
οι Σαμαρειτες, οι καλοι, τοσο αναριθμητοι οι διψασμενοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
