| |
Όταν την πλησιάζει η μοναξιά της
(ώρες παράξενες,
καθώς η μοναξιά δεν αποτυπώνεται στον χωροχρόνο)
βγάζει απ'το συρτάρι τα ποιήματά του
...
τ' ακουμπάει στο μαξιλάρι της
...
τ' αγγίζει
...
κι αφήνει ένα σημάδι απ' τα χείλη της
πάνω στις σελίδες
...
Τα ποιήματα της θλίψης
ο θησαυρός της
η πληγή της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
