| |
Φοβάμαι τη στιγμή που ξημερώνει,
κλείνομαι στο σπίτι,σφαλίζω πόρτες,παραθύρια
να μη με βλέπει κανείς,
να μη φανερωθεί η απάτη της επιτυχίας μου,
να μη βγουν προς τα έξω οι πολυδιάστατοι χαρακτήρες μου
που μεταβίας τους κρατώ εσώκλειστους σε τούτο το κορμί.
Ολοένα κατακτούν τον εαυτό μου μιλώντας στο μυαλό,
αρχίζω να πιστεύω πως θα χάσω καθετί που θα φέρει την υπογραφή μου.
Φοβάμαι να μη γνωρίσουν την πραγματική μου ταυτότητα,
αυτή που κουβαλώ με τις πράξεις μου.
Πόσες μάσκες να χρησιμοποιούν άραγε εκείνοι με τα μύρια πρόσωπα
που η επιλογή τους, τους κατέταξε στους διαφορετικούς,στους αλλόκοτους
μα ταυτοχρόνως αποδεκτούς,
εμένα μου τελειώνουν..
Πότε θα αποτινάξω το μανδύα
που από μικρος ύφαινα μπλέκοντας τους κόμπους της ζωη μου
και θα σταθώ γυμνός δίχως έγνοια για τις ατέλειες
κοιτάζοντας τα μάτια των συνανθρώπων μου.
Φοβάμαι την ανικανότητα διαχείρησης του πνεύματός μου
που με οδηγεί σε σκέψεις απάρνησης,βεβήλωσης της υλικής μου υπόστασης.
Και να"μαι,πάλι εδώ στο ίδιο γραφείο μασώντας την άκρη του μολυβιού,
φιλοσοφώντας την καταστασή μου και περιμένοντας τη στιγμή εκείνη
που οι λυτρωτικές μου σκέψεις θα πυροδοτηθούν από το θάρρος.
Αχ!Εκείνη,μόνο που δε θα φανεί ποτέ,
παραμένοντας μοναχά σαν και πρώτα δειλός,δειλός,δειλός...
Ήρθα στον κόσμο για μεγάλα
όμως γεννήθηκα μικρός..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
